Verhuisd

Nog net voor Kerst is het gelukt, we zijn verhuisd! Maar eerst even de belevenissen van de afgelopen maand.

7 december was het weer zover, Sinterklaas kwam op zijn trouwe olifant aan in Delhi. In de tuin van de ambassadeur hadden we weer een groots Sinterklaas feest georganiseerd. Ik zat in het organisatiecomite en was dus weer lekker van de straat. Hanna was ook dit jaar weer Zwarte Piet en  ze heeft een leuke dag gehad samen met de SInt, de andere Pieten en natuurlijk alle kinderen. We hadden weer een internationaal gezelschap van Belgische, Franse, Engelse en Nederlandse kinderen. gelukkig is Sinterklaas een internationale man en kon hij gezellig kletsen met alle kinderen.

Na het feest op de residentie (zo heet het huis van een ambassadeur) hadden we 's avonds thuis surprise avond. We hadden allemaal enorm ons best gedaan op de surprises en de gedichten en hadden een super gezellige avond.

Na de Sinterklaas drukte was het alweer de hoogste tijd om ons druk te gaan maken over onze aanstaande verhuizing. Er moest nog wel het een en ander gebeuren aan het huis dus we kregen de sleutel in rond 1 december, zoals afgesproken, maar pas vrijdag 13 december en dat terwijl de verhuizers toch echt woensdag 18 december zouden beginnen met inpakken!! En toen we de sleutel kregen, was het huis nog steeds niet helemaal klaar. Gelukkig zijn we zelf ook hartstikke handig dus zijn we aan de slag gegaan zodat de verhuizers afgelopen woensdag aan de slag konden. Het inpakken ging snel, supersnel er liepen dan ook zo'n 10 vriendelijke mannen/jongens door ons huis om alles, maar dan ook werkelijk alles in te pakken. Zo konden ze woensdagmiddag al starten met het verhuizen van de eerste lading dozen. Woensdagavond was onze woonkamer leeg, echt helemaal leeg. We zijn gezellig met z'n viertjes naar ons vertrouwde restaurant de Rendez Vous gegaan voor ons afscheidsdiner. Donderdagochtend kwamen er weer een bus vol verhuizers die razendsnel aan de slag gingen en voor 5 uur was alles over gehuisd. Toen kon het grote uitpakken beginnen. We besloten als snel dat we dat liever zelf wilden doen. want zoals die mannen uitpakken.... ze gooien echt alles in grote bergen in kasten, geen mens die daar nog iets in kan vinden. Ook hadden ze alle kruiden uitgepakt en her en der in de keuken op het aanrecht gezet, Rosemary raakte helemaal in de stress!! Daarna zijn we zelf verder gegaan met uitpakken en het is nu maandagavond en we hebben nog maar 3 dozen staan die nog uitgepakt moeten worden, dus dat gaat lekker. Gelukkig maar want morgen moeten we lekkere dingen gaan bakken voor de Kerst. We hebben tussendoor ook nog even Kerstjurkjes aangeschaft en gaan eerste Kerstdag gezellig uit eten op stand, maar we willen natuurlijk wel eerst de hele dag snoepen van lekkere kerstkoekjes en zo. Aangezien we die hier niet kunnen kopen, gaan we die zelf bakken. Kerstavond gaan we gezellig naar een echte Indiase theatervoorstelling met Allard, Shakila en hun 4 meiden in de Kingdom of Dreams. Na de Kerstdagen gaan we lekker 10 dagen naar Kerala in het zuiden. Even lekker bijkomen van alle drukte en lekker naar de warmte want het is hier inmiddels best koud (maar 18 tot 20  graden overdag brrrrr).

Foodfair

Op de Amerikaanse school (AES) wordt jaarlijks een foodfair georganiseerd. Alle landen mogen dan eten presenteren dat typisch voor hun land is. Na enige aarzeling, waren er toch voldoende enthousiaste Nederlanders om een Nederlandse kraam in te richten. Met typisch Nederlandse appeltaart en boterkoek, maar natuurlijk ook pannenkoeken met Hollandse stroop en de echte publiekstrekker: poffertjes!
Het liep als een trein. De poffertjesbakkers hebben heel hard moeten werken om de grote stroom liefhebbers van poffers te voorzien. De pannenkoeken had ik van te voren al gebakken. Ik heb vrijdag 80 pannenkoeken staan bakken, ik kon geen pannenkoek meer zien. Ook hadden we een heleboel overheerlijke appeltaarten door verschillende mensen gebakken en iedereen heeft zo haar eigen recept en allemaal waren ze lekker want we waren snel uitverkocht. Aan het eind van de fair, het was van 12 tot 3 uur, waren we helemaal uitverkocht. Vele liters poffertjesbeslag, grote hoeveelheden appeltaart en boterkoek en pannenkoeken, alles was schoon op. We hadden ook nog een aantal wafels, die waren zo populair dat we na een half uur al uitverkocht waren. De opbrengst van de foodfair is bestemd voor "the Student Enrichment Fund (SEF). De SEF biedt AES studenten de mogelijkheid hun passie op het gebied van art, academics, service en athletics te ontdekken. Voor ons was het vooral een erg leuke en gezellig dag, we hebben veel lol gehad.

Verhuizen.....

Sinds de meiden naar verschillende scholen, vooral met verschillende schooltijden gaan, is het heen en weer reizen wel heel erg intensief geworden. Gelukkig doet Surender het leeuwendeel, maar ik moet toch ook dagelijks 1 of meerdere keren de auto in richting school. Want het zijn niet alleen de gewone dagelijkse schooldagen, maar ook allerlei activiteiten in de avonduren waar we als ouders verwacht worden. Vooral de Amerikaanse school is heel actief in het informeren en betrekken van ouders bij de school. Heel goed natuurlijk, maar dat betekent dat we regelmatig in het begin van de avond op school moeten zijn. En juist 'savonds is het verkeer hier het ergst. Je bent dan zo drie kwartier tot een uur onderweg naar school en dan moet je ook nog weer terug. Ook onze eigen Hindi lessen zijn op de Amerikaanse school en natuurlijk heeft Jelle 's avonds ook regelmatig verplichtingen en die zijn, je raadt het al, altijd in de ambassadewijk. Kortom, het werd allemaal wat veel. Dus hebben we een verzoek ingediend om dichterbij te mogen gaan wonen en gelukkig het is goedgekeurd. En nu zijn we dus op zoek naar woonruimte dichterbij. We vinden het alle vier echt  heel erg jammer want het huis wat we nu hebben is echt een superhuis. Ook de wijk is helemaal fijn, prima winkels, restaurants en een uitstekende markt op loopafstand. Maar toch, het weegt niet op tegen de reisuren. Afgelopen weekend zijn we met verschillende makelaars op huizenjacht geweest en dat was toch ook weer leuk om te doen. De wijk die het dichtste bij de scholen en de ambassade ligt het Malcha Marg, dat is echt op loopafstand en dus razend populair. De huizen daar zijn veel kleiner en duur. Iets verder weg liggen de wijken Shanti Niketan, Anand Niketan en West End en daar hebben we ons op geconcentreerd en inmiddels al weer zo'n 12 huizen gezien. Er zit één huis tussen dat wij alle vier wel zien zitten. Dus nu hebben we de ambassade gevraagd om het huis te gaan keuren. Het huis werd goedgekeurd, maar helaas, de huur was net een heel klein beetje boven budget en de eigenaar wilde niet zakken met de prijs.
Dus maar weer verder gezocht. Inmiddels hebben we een ander leuk huis gevonden in Westend.Het is een ruim huis met ook weer 4 slaapkamers. De woonkamer is wel kleiner, maar ja, dat overleven we ook wel weer. We zitten weer op de 2e verdieping en hebben een heel groot dakterras. Westend ligt net buiten de eerste ringroad en op de route naar de scholen en ambassade. Dus dat moet veel, heel veel gaan schelen in de reistijd. We verlaten ons huidige huis wel met pijn in ons hart, het is een fijn huis en de buurt is leuk met heel veel winkels op loopafstand. We gaan onze nieuwe wijk weer onderzoeken en daar zijn ongetwijfeld ook weel allerlei leuke dingen te ontdekken. Nu maar snel een foto van onze nieuwe stek op de blog zetten. Het plan is om na Sinterklaas en voor de Kerst te verhuizen, dat betekent dat we snel aan de slag moeten om alles voor te bereiden, ach het houdt een mens van de straat nietwaar!

Jodhpur

In Jodhpur moesten we op de grens met de oude stad overstappen in tuc tuc's. Auto's mogen de oude stad niet in, de straatjes zijn te nauw. Dus met 2 overvolle tuc tuc's gingen we verder. Bij een blauw hek stopten we, daar was het Blue Guesthouse aldus de chauffeurs. Bagage uitgeladen en hup naar binnen. En inderdaad, het was binnen overwegend blauw! We werden ontvangen door een bijzonder aardige familie en werden meteen met thee op de bank gezet. Na het verrichten van diverse administratieve handelingen, werden we naar onze kamers gebracht. Via allerlei trapjes en smalle gangetjes, kwamen we bij onze kamers. De kamers waren helemaal fijn. Op het dakterras van het guesthouse is een restaurant. Je kunt er heerlijk over de hele stad uitkijken en hebt ook uitzicht op het Mehrangarh Fort. Het fort is in de 15e eeuw gebouwd in opdracht van Rao Jodha en ligt op een heuvel. De naam Jodhpur is gebaseerd op Rao Jodha.
Nadat we onze spullen naar onze kamers hadden gebracht, zijn we naar de bazaar van Jodhpur gegaan. Daar was het gezellig en druk. Iedereen was nog druk met de laatste inkopen voor Diwali. Wij hebben er ook weer allerlei leuke dingen gekocht, zoals leuke lampjes alvast voor Kerst. Ook zijn we bij een warenhuis voor sjaals, bed spreien en allerlei andere stoffen geweest. We kregen daar een hele presentatie over de collectie. Ze leveren aan grote merken over de hele wereld zoals Armani, Hermès etc. Erg mooi allemaal, maar ja, wel een beetje duur natuurlijk. Dus wij hebben het bij de 'gewonere' sjaals gehouden die overigens ook erg mooi zijn!
's Avonds hebben we heerlijk op het dakterras gegeten. Het guesthouse wordt gerund door een Jain familie en het restaurant is dan ook 100% vegetarisch. Jainisten zijn vegetarisch, maar meer dan dat, ook bijvoorbeeld honing, leer en bont zijn taboe. Dus hebben we lekker vegetarisch gegeten en genoten van het prachtige uitzicht. In verband met Diwali zijn veel huizen versierd met lampjes en dat zag er erg leuk uit. Zondagochtend zijn we na een heerlijk ontbijt, alweer op het dakterras, richting het Fort gegaan. Het is een prachtig fort en we hebben er uitgebreid rondgezworven en gekeken. We hebben ook nog even een demonstratie tulband om je hoofd knutselen gezien,  bijzonder! We hadden nog het idee te gaan lunchen in een veel te chique hotel dat ooit het paleis van een Maharadja was, maar ja, we waren er niet echt op gekleed en kwamen er niet in!!! Gelukkig vonden  we snel een ander, veel leuker restaurant waar we lekker op het buitenterras hebben gezeten. En toen was de dag al weer bijna voorbij en moesten we ons klaar gaan maken voor de terugreis. Met de tuc tuc weer richting station en daar aangekomen kwam ik tot de ontdekking dat ik een rugzak in het guesthouse had laten staan STRESSSSS Jelle is in een tuc tuc gesprongen en heeft de bestuurder gevraagd supersnel terug te gaan naar het guesthouse. Nou dat vond die chauffeur helemaal geweldig dus ze zijn als kamikazes door de stad gescheurd naar het guesthouse en toen weer terug naar het station en.... op tijd! Ondertussen hadden wij uitgezocht welk rijtuig we zaten en konden wezo instapen. We hebben allemaal eigenlijk heel behoorlijk geslapen en kwamen om 7 uur 's ochtends aan op station Old Delhi waar Surender alweer op ons stond te wachten.

We hebben een geweldig leuk weekend gehad!!

Kameel rijden

Inmiddels zijn we al weer een paar dagen thuis, maar afgelopen weekend zijn we naar Jodhpur geweest. Maar eerst is Margreet vorige week woensdag aangekomen om 2 weken ons en vooral India te bezoeken. Na 2 dagen rustig  aan doen hier in Delhi, vertrokken we donderdag met z'n vijfen met de nachttrein naar Jodhpur. De trein vertrok om 22.30. Omdat we verdeeld waren over 2 coupe's, moesten we wat regelen met de conducteur om bedden in 1 coupe te krijgen. Gelukkig was dat allemaal geen probleem en konden we rustig gaan slapen. We hebben nu 2e klas gereisd en dat was ook prima te doen. De bedden zijn wel wat korter en dat was vooral voor Jelle en Hanna een uitdaging.

We beginnen aardig te wennen aan de schommelende bedden en hebben best redelijk geslapen. Om 9 uur kwamen we aan in Jodhpur. Daar werden we opgehaald om vervolgens naar de woestijn gebracht te worden. Na een lekker kopje koffie onderweg, kwamen we rond 11 uur aan in Osian waar Gemar Singh, onze kamelenman, op ons stond te wachten. Hij bracht ons naar de kamelen en toen gingen we dus op de kameel! we hadden 3 kamelen. Een kameel met kar, op de andere 2 kamelen konden 2 personen zitten. Vooral het omhoog en omlaag gaan op de kameel is een uitdaging! Gelukkig lukte het ons allemaal om te blijven zitten! Vervolgens hebben we een prachtige tocht door de woestijn gemaakt. Het schommelt lekker op zo'n kameel, maar daar waren we al aan gewend in de trein. We reden naar het huis van een familie waar we mochten uitrusten op Indiase bedden onder een grote boom. Vervolgens kregen we daar een heerlijke lunch. Na de lunch nog even rusten en toen was het weer tijd om op de kameel te klimmen. Ook nu lukte het iedereen om te blijven zitten.

Na een tocht van 2 uur werden we afgeleverd bij het huis van Gemar en zijn gezin. Daar zouden we de nacht doorbrengen. Het huis staat echt in de middle of nowhere!






 Bij het huis zijn een aantal mooie traditionele ronde hutten gebouwd waar wij mochten slapen.   Er is geen electra, geen stromend water, alleen maar stilte en rust, heerlijk!!! En schone lucht, dat was ook een verademing na de nu wel sterk vervuilde lucht in Delhi. We hebben heerlijk gegeten bij Gemar en z'n gezin en zijn allemaal vroeg ons bed in gedoken. Heerlijk geslapen, zo stil en zo donker, echt een belevenis. 's Morgens werden we gewekt door het gefladder en getsjilp van de vogeltjes die om onze hutten vlogen. Na een lekker en voedzaam ontbijt hebben Jelle en ik nog een wandeling gemaakt door de woestijn met Gemar. Margreet en de meisjes bleven lekker tutten bij de hut. Helaas moesten we toen alweer afscheid nemen en zijn we terug naar Osian gebracht. Daar hebben we de oudste Jain tempel van India bezocht. Echt prachtig. Toen was het tijd om weer richting Jodhpur te gaan.

Transport

Hier in Delhi worden de meest uiteenlopende zaken met de meest uiteenlopende vervoermiddelen vervoer. Omdat vrachtwagens overdag de stad niet in mogen, worden ze aan de rand van de stad overgeladen op bijvoorbeeld vracht tuc tucs. Dat zijn driewielertjes met een klein laadbakje waar dan bijvoorbeeld de danone yogurtjes in worden geladen die weer rondgebracht worden naar supermarkten en kleine kruidenier winkels. Zo zie je bij de supermarkt dus nooit een grote vrachtwagen voor de bevoorrading, maar komen er de hele dag door kleine wagentjes voorrijden met een voorraadje van een of ander product. Maar het kan bijvoorbeeld ook met de fiets gebracht worden. Die fietsen hebben niet zoals bij de Nederlandse bakfiets de laadbak voorop, maar hebben een laadbakje achter. Met die fietsen kan je werkelijk alles vervoeren. Je kunt een heel bankstel achterop zo'n bakje laden of een tweepersoons bed, maar ook 2 meter hoog opgestapelde eiderdozen (wel met een touwtje vastgebonden hoor). Je kunt er zelfs loodzware staalkabels mee vervoeren. Die kabels zijn zo'n 10 meter lang en worden dubbel gevouwen. Vervolgens worden er 10 van die kabels bij elkaar gebonden en zo'n bundel gaat dan hup in de laadbak en vaak gaan er wel twee bundels tegelijk op. En daar gaat die man dan met z'n loodzware fiets, een lading die zowel aan de voorkant als aan de achterkant ver uitsteekt, door het drukke verkeer van Delhi heen. Het is werkelijk fascinerend om te zien dat dat ook allemaal goed gaat en weer op de plaats van bestemming komt!

 

Amritsar

Afgelopen weekend zijn we met z'n viertjes naar Amritsar geweest en het was een top weekend!
Donderdag zijn we om 6 uur van huis gegaan, eerst met de auto naar het station. We vertrokken vanaf station Nizzamudin, middenin de Islamitische wijk waar het gezellig druk was. We waren ruim op tijd zodat we eerst goed uit konden zoeken welk perron onze trein zou staan. Gelukkig zijn er altijd vriendelijke mensen die graag bereid zijn je te helpen, dus dat hadden we snel uitgevonden. De perrons lagen overigens helemaal vol met mensen. Schijnbaar ga je hier gewoon even lekker liggen als je op de trein moet wachten. Na een half uurtje kwam de trein keurig op tijd binnen rollen. Onze wagon hadden we snel gevonden en ook daar was weer een vriendelijke heer die ons vertelde welk couchette de onze was. Een slaapcouchette voor 4 personen, heel fijn. Na vertrek kregen we lakenpakketten en kussens, maar eerst moesten we natuurlijk nog eten. We hadden zelf wat meegebracht en bestelden ook nog wat Indiaas eten. Het eten was prima, een beetje spicy, maar ach. Daarna lekker een beetje lezen en rommelen. Bregt was aan het tekenen en liet haar gum onder de bank vallen. Omdat het daar nogal donker was, pakte ze de zaklamp en wat lag er behalve het gummetje en onze koffers onder het bed... een dode rat! Getver... Nou ja, hij was in ieder geval dood, niet meer aan denken, net doen of we het niet gezien hebben. Om een uur of 11 onze bedden klaar gemaakt en slapen maar!!! De trein schudde wel enorm dus het viel nog niet mee om te slapen. Vrijdagochtend om 5 uur ging de wekker want om 5.30 zouden we aankomen in Amritsar en ja, dan moet je natuurlijk wel klaar staan. Ons hotel haalde ons op en nadat we onze koffers daar hadden achter gelaten zijn we eerst naar de Gouden tempel gegaan.
De Gouden Tempel is één van de belangrijkste tempels voor de Sikh. De tempel is bedekt met zuiver goud. Hij wordt dagelijks bezocht door vele duizenden mensen die er komen om te bidden, maar bijvoorbeeld ook om in het heilige water dat de tempel omringt te baden. Op het terrein rondom de tempel liggen overal mensen te slapen, te bidden en te mediteren. Iedereen kan op het tempelterrein een gratis maaltijd krijgen, daar wordt dagelijks door ruim 5.000 mensen gebruik van gemaakt. Het geheel wordt verzorgd door vrijwilligers, het eten, het schoonhouden van het terrein en de tempel, werkelijk alles. Voor een Sikh is het een grote eer om vrijwilligerswerk te mogen doen in dit tempelcomplex. We zijn zowel 's morgens als 's avonds naar de tempel geweest en het is er continue druk. De tempel zelf is zeer indrukwekkend.
Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel en om even bij te komen van de korte nacht. In de middag heeft het heel erg hard geregend (had waarschijnlijk te maken met de cycloon die aan de kust heeft gewoed) en omdat de afwatering in Amritsar niet helemaal vlekkeloos is, liep de straat van ons hotel al snel onder en moesten we toch een poosje binnen blijven tot het weer droog was en het water weer gezakt was.

 Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen en na het ontbijt hebben we Jalianwala Bagh bezocht, een park waar op 13 april 1919 door de Engelsen meer dan 1000 mensen, mannen vrouwen en kinderen, zijn vermoord. Indrukwekkend en droefgeestig park.
Om half drie zijn we richting Wagah vertrokken. Een van de grensovergangen met Pakistan waar dagelijks een hele ceremonie door zowel India als Pakistan wordt gehouden rondom het strijken van de vlag. Het was echt een geweldig spektakel. Er waren zeker 5000 mensen aan Indiase zijde (en dat iedere dag weer). Een animator spoorde het publiek aan allerlei leuzen te roepen (die wij helaas niet konden verstaan) en daar deed echt iedereen aan mee. Vervolgens mochten kinderen met de Indiase vlag heen en weer richting de grens met Pakistan rennen. Daarna werd er door meisjes en vrouwen gedanst, ook Hanna heeft mee gedaan. Tot onze verrassing kwam er nog een laatste Pakistaanse bus aanrijden die onder luid applaus de grens met Pakistan overstak.
Toen was eindelijk het moment aangebroken dat indrukwekkend uitziende mannen en vrouwen begonnen te marcheren, hoewel marcheren, het leek meer een soort rituele dans echt geweldig! Uiteindelijk is dan het moment aangebroken, de zon zakt langzaam weg en net voordat hij onder gaat worden de vlaggen volledig synchroon gestreken, opgevouwen en onder luid gejuich naar binnen gebracht. Inmiddels begon het te schemeren en was het een uur of 6. De Indiërs liepen massaal richting het formele grenshek, maar wij besloten toch maar richting de auto te lopen. Natuurlijk moesten al die duizenden mensen ook weer richting huis dus het duurde even voordat we het terrein konden verlaten, maar het ging allemaal heel gemoedelijk en we zaten lekker in de auto na te genieten van het geweldige voorstelling, we hebben enorm genoten.
Terug in Amritsar lekker gegeten en toen hup naar bed want zondagochtend op tijd weer op om de trein naar Delhi te halen. Wekker gezet en ja hoor, verkeerd gezet. Gelukkig schrok Jelle om 5 voor 7 wakker, om half 8 zou de taxi klaar staan. En we waren op tijd! Op het station aangekomen moesten we nog even op de trein wachten en om 8.20 uur (slechts 10 minuten vertraging) vertrokken we. Deze keer hadden we geen vierpersoons couchette, maar twee tweepersoons, ook leuk! We moesten de hele dag in de trein doorbrengen en dat ging prima, lekker naar buiten kijken, lezen, spelletjes doen, kortom we hebben ook van de terugreis genoten. Bregt en Jelle vonden het vooral leuk om bij de open(!) deur te zitten en lekker naar buiten te kijken of met je arm uitgestrekt filmpjes te maken met je ipod.
Terug in Delhi stond onze Surender alweer op ons te wachten en heeft hij ons weer lekker naar ons eigen huis gebracht.

Krols

Inmiddels is Spooky een jaartje bij ons en het gaat erg goed met haar. Ze is een mooi meisje geworden met haar gitzwarte vacht en is heel klein gebleven en gelukkig maar... Ze ziet er erg lief uit, maar ze is en blijft een straatkatje en kan vreselijk gemeen uithalen. Gelukkig is ze dol op Hanna en is ze over het algemeen erg lief voor Hanna. Omdat ze nog steeds niet met Fred door één deur kan (en Fred niet met haar), leeft Spooky in de ruime slaapkamer van Hanna waar ze regelmatig de tent op z'n kop zet. De laatste dagen maakte ze er helemaal een potje van, ze was de hele dag aan het mauwen en ging zelfs zo ver dat Hanna haar 's nachts de deur uit heeft gezet en heeft opgesloten in de badkamer. Ook als ze 's avonds gezellig bij ons op de bank zat, zat ze alsmaar te mauwen. Het was duidelijk, de dame is krols! Nadat ze ons een nacht uit onze slaap heeft gehouden, we hadden haar opgesloten in de badkamer, maar die deur kan ze open maken en dus brak ze in de logeerkamer de boel af, was het besluit snel genomen. Spooky moet naar de dokter! Gelukkig kon ze meteen de volgende dag komen. 's Morgens om 11 uur heb ik haar afgeleverd en om 6 uur mochten we haar weer ophalen. Ze was nog helemaal van de wereld toen we haar meekregen en we moesten haar vooral warm houden en vanaf 8 uur proberen haar wakker te maken. Dus dat hebben we gedaan en nadat ze eerst haar plasje over Hanna's broek had laten lopen, begon ze heel voorzichtig een klein beetje bij te komen. Ze is toch nog 24 uur suf en slaperig geweest, maar toen begon ze toch weer in beweging te komen. We hadden een schattig kapje voor haar gekocht om te voorkomen dat ze aan de wond zou likken. Het kapje is zwart met blauwe, witte en rode stipjes, ze lijkt net een bloempje als ze het op heeft! Na 5 dagen mochten de hechtingen er weer uit en is ze weer gezond verklaard en dat klopt! Ze is weer helemaal fit en haar oude zelf, valt je voeten/benen aan als je in de buurt komt en vreet alles op wat ze tegen komt (inclusief haar eigen dekentje), maar ze mauwt niet meer!!! En, ze lijkt ook iets liever want ze spint nu vaker en laat zich onder haar kin kriebelen en voor de operatie mocht alleen Hanna dat doen. Dus er is hoop dat ze ooit een heel lief huiselijk schootkatje wordt.

हिंदी सबक (Hindi les)

Wij, Jelle en ik zijn begonnen met Hindi les. Jelle gaat op maandag en woensdag en ik op dinsdag en donderdag. Lekker weer naar school, in een klasje met 4 of 5 andere enthousiastelingen. Ik zit in de klas met een Canadese, een Française, een Italiaanse, een Australiër en een Amerikaanse. Inmiddels zijn de Amerikaanse en de Australiër al afgehaakt en zijn we dus over met 4 vrouwen. Onze docente is een echte Indiase, altijd gekleed in een mooie sari, altijd vriendelijk lachend en als je een vraag stelt waar ze geen raad mee weet, giechelt ze zoals alleen Indiërs dat kunnen.Ze is erg aardig en doet haar uiterste best ons wat Hindi en wat van de Indiase cultuur bij te brengen. Ook de klas van Jelle is inmiddels uitgedund, maar zij zijn toch nog met z'n vijven aan het zwoegen. Want zwoegen is het hoor, dat Hindi, het is echt een moeilijke taal. De zinsopbouw is volkomen anders dan wij gewend zijn. In plaats van how are you zeg je áp kaise hãi of wel you how are. Dus je moet echt constant nadenken over de woordvolgorde. En dan zijn er natuurlijk de tekens: आप कैसे हैं (how are you?), die proberen we ook te leren. Inmiddels hebben we 6 lessen achter de rug en ik heb nog steeds het gevoel dat ik er echt helemaal niets van kan. Zo kwam ik vorige week 's avonds terug van les en Mavir één van onze bewakers stond al op me te wachten. Hij spreekt heel beperkt Engels dus ik dacht laat ik hem nu eens in het Hindi gedag zeggen, dus Namasté áp kaise hãi? Hij keek me totaal verward aan en zij YES! De arme man kreeg het er benauwd van. Echt een enorme stimulans om vooral door te gaan. Gelukkig begrijpt Pardeep, de andere bewaker soms wel wat ik zeg en probeert hij me ook allerlei nieuwe woorden te leren, dat is erg leuk. Ook Surender zegt af en toe iets in het Hindi tegen me met de mededeling dat ik het de volgende keer ook zo moet zeggen, maar ja, de volgende keer ben ik die zin natuurlijk al lang weer vergeten.....Nou ja, we gaan stug door en wie weet, komt het nog goed, we mogen hier nog wat jaren zijn dus we hebben nog even.


अगली बार जब तक

Kiespijn

Vorige week zondag bij het ontbijt voelde ik dat een kies een beetje geïrriteerd was. Ik hoopte dat het gewoon een klein dingetje tussen de kiezen dat irriteerde dus hup aan de slag met tandenstokers en flosdraad. Helaas, het hielp niet. Na de kies een paar dagen te hebben ontzien, werd ik woensdagochtend wakker met een bonkende kiespijn. Ja, en dan is het mis, dat zal wel een ontsteking zijn. Gelukkig had ik net kennis gemaakt met een aardige tandarts omdat Hanna's draadje van haar beugel los was en we daarmee dus naar de tandarts moesten. Dus snel een afspraak met hem gemaakt. Even een fotootje van de wortel gemaakt en ja, dat zag er niet best uit. Omdat het een kies is waar ooit door een knurft van een kaakchirurg de wortelpunten vanaf zijn geknipt, zag hij niet veel andere oplossingen dan trekken en er iets nieuws voor in de plaats inzetten. Maar eerst maar een antibiotica kuurtje om de ontsteking tot rust te brengen. Thuis gekomen met dit opbeurende nieuws, eerst de tandarts in Nederland gebeld. Hij was het eens met de tandarts hier, daar is niks meer aan te doen, eruit met die handel. Getver...daar zit ik dus echt niet op te wachten. Het trekken van tanden en kiezen doet mijn vriendelijke tandarts niet zelf, daarvoor moet ik naar een chirurg. Dus al mijn moed verzameld en een afspraak gemaakt. Gelukkig lukte het niet om snel een afspraak te krijgen dus eigenlijk moet ik morgen naar de chirurg, maar zaterdagochtend werd ik wakker en....de kiespijn was weg, echt weg! Joepie, die kies laat ik mooi zitten.
Zaterdagavond waren de meiden allebei naar een feestje en gingen Jelle en ik lekker uit eten, met de telefoon bij de hand, want je weet maar nooit. Om half acht kwam er een sms-je binnen dus meteen gelezen. Het was niet een van de meiden maar, de tandarts! "Hello ma'am. Did you get your tooth extracted yet? I would be back to work from Monday. Let me know when you would like to come?" Echt, dit is India, je tandarts die je op zaterdagavond een sms stuurt, helemaal geweldig! Dus ik meteen een bericht teruggestuurd dat de pijn over is. Advies: even aanzien dan maar. Heerlijk toch, een tandarts die zich ook in het weekend zorgen over je maakt. Nu maar hopen dat de pijn echt weg blijft, hoewel, het is wel een leuke tandarts hoor....

Eindelijk, ze is er en we noemen haar.....

Nadat we haar half mei al hadden besteld, we gedurende onze vakantie in Spanje werden bestookt met mail over haar kleur en we terug in Delhi echt boos zijn geworden op de leverancier.... is ze er nu dan toch. Onze eigen, oranje Tata Nano!! En ze is mooi, ze is prachtig! Nu nog een naam want zo'n mooi autootje, dat verdient een naam. ANNIE, een mooie naam voor een autootje van het formaat handtasje.Niet zomaar een handtasje, nee, wel een special edition met lichtmetalen velgen (!) een radio en striping!!!!! (hier nog met beschermlaag erop)

Helaas mogen we nog niet met haar op pad want ze heeft nog geen nummerplaten. Die zijn aangevraagd bij het ministerie voor nummerplaten en we hopen dat de papieren halverwege volgende week gereed zijn en we Surender op pad kunnen sturen om nummerplaten te laten maken en dan wordt het echt feest! En voor de taaldeskundigen onder de lezers, ik weet wel dat het zelfstandig naamwoord auto mannelijk is, maar zo'n lief klein oranje gevalletje, dat kan toch geen man zijn.

Regen, feestje, ziek hondje..

Alweer een week vol belevenissen achter de rug.
Allereerst was Fred een dagje ziek, diarree en duidelijk buikkrampen. Na een dag was dat over, maar hij gedroeg zich anders, minder enthousiast. Wat vooral enorm opviel, was dat hij geen zin in eten had. Nou en als Fred niet wil eten, dan is hij echt ziek. Dus hup naar de dokter. Gelukkig hebben we een hele goede en kundige dierenarts hier. Helaas niet in de buurt, dus moet samen met Surender op pad. De dierenarts nam wat bloed af en vermoedde een infectie in de darmen dus kreeg Fred ook alvast wat antibiotica toegediend.
's Avonds mocht ik bellen voor de uitslag en jawel, een infectie, maar verder waren alle bloedwaarden goed in orde, ook die van zijn lever (daar heeft hij in Nederland een keer last van gehad). Dus mochten we dagelijks terug komen voor een prikje en dat een dag of 6 achter elkaar. Daarmee waren mijn ochtenden de afgelopen week dus ruim gevuld. De dokter zit in de buurt van de ambassade, maar begint pas om 10 uur, dus om nou iedere dag van 8.30, als ik Hanna bij school af zet, tot 10 uur daar rond te lummelen met een zieke hond, dat zag ik ook niet zo zitten. Dus toch maar op en neer rijden. Gelukkig begon Fred zich na een dag of 4 duidelijk beter te voelen en zat hij weer helemaal blij naast me in de keuken te wachten tot zijn brokjes klaar werden gemaakt. En nu is hij weer helemaal beter, hij is weer vrolijk, speelt weer en wordt weer heel erg blij van eten. Gelukkig!!!
Dinsdag was een niks aan de hand dag. Omdat Hanna op dinsdag om 15.35 uur en Bregt om 15.45 uur klaar is, kunnen ze tegelijk opgehaald worden. Om een uur of 1 begon het te regenen, maar het leek niet echt schokkend. Toch besloot ik iets eerder van huis te gaan, kon ik eventueel nog even bij Bregt de school inlopen om iets administratiefs te regelen. Bleek het toch harder te regenen dan ik dacht en jawel hoor, het verkeer zat helemaal vast. Had ik ook mijn telefoon nog eens niet bij me...Gelukkig had Surender de zijne wel, maar hij had vrijwel geen beltegoed meer. Met de laatste roepies snel naar Jelle gebeld om te melden dat ik helemaal shocking klem vast zat in het verkeer zonder telefoon. Inmiddels was het 15.30 uur en waren we slechts een heel klein stukje opgeschoten. Jelle heeft de meiden lopend opgehaald en meegenomen naar de ambassade. Uiteindelijk kwamen Surender en ik om 16.30 uur aan bij de ambassade en we waren toch echt om 14.45 uur vertrokken van huis! En als Surender niet had gereden, was ik nog veel langer onderweg geweest want al die sluiproutes die hij heeft genomen, ken ik echt niet. Ik ben zo blij met Surender! Inmiddels was het gestopt met regenen. We hebben nog een half uurtje gewacht op de ambassade en zijn toen weer op huis aangegaan. Alweer dankzij alle sluiproutes van Surender en het feit dat het verkeer nu weer in beweging kwam, hebben we het in 45 minuten gedaan. Pff....wat was ik blij dat we weer thuis waren!
Vrijdag had Bregt haar eerste schoolfeest van dit jaar. Vrijdagmiddag kwam ze samen met 4 vriendinnen naar ons om zich voor te bereiden. lees op te tutten, voor het feest. De meiden hadden het erg gezellig. Om een uur of 5 een paar pizza's naar binnen geslingerd en om kwart over 6 stonden de dames klaar.
Jelle heeft ze in de auto geladen naar naar school gebracht. Stipt om 10 uur moesten we ze weer ophalen. Het feest was een groot succes geweest, de meiden hadden heerlijk gedanst en gefeest. Er bleven 3 vriendinnen bij ons slapen dus het was een gezellige boel hier in huis. De volgende ochtend moesten 2 meiden alweer vroeg weg dus heb ik ze vroeg (kwart voor 8) gewekt en van een lekker ontbijt voorzien. Gelukkig bleef 1 vriendin de rest van de ochtend bij ons, want Bregt geniet daar enorm van.
Zondag kwam Alberte, een van Bregt's vriendinnen, onverwachts langs en zijn we lekker naar het zwembad geweest. De meiden lekker zwemmen en Jelle en ik naar de sportzaal, want er moet weer gesport worden na zo'n lange luier vakantie.

Benauwde ritjes

Inmiddels is Hanna weer naar school en de eerste week was erg positief, dat ziet er dus heel goed en veelbelovend uit. Omdat de dames nu verschillende begin- en eindtijden hebben, kan Surender ze niet meer allebei brengen en halen. Dus hadden we al voordat we met vakantie naar Nederland gingen, een heuse Tata Nano besteld zodat deze na de vakantie klaar zou staan. Nou niet dus. Helaas bleek bij terugkomst dat de Nano zelfs nog helemaal niet besteld was door de dealer. Een heel lang verhaal, maar waar het op neerkwam, we hadden geen nog geen Nano. Na wat heftige discussie met de dealer, hebben we nu een leenauto, een oranje Tata Nano! Helemaal leuk dus. Afgelopen week was Jelle op reis dus bracht Surender 's morgens Bregt naar school en ik Hanna. Vrijdag had ik Hanna afgezet en ben toen met Fredje naar het park gegaan. Het begon zachtjes te regenen, maar ach we zijn niet van suiker....Het begon harder te regenen dus toch maar richting de auto. Eenmaal bij de auto aangekomen, begon het nog harder te regenen. Wat er hier dan gebeurt, is dat straten veranderen in complete rivieren en op bepaalde plekken ontstaan echt enorme meren waar je wel doorheen moet om thuis te komen. Dus Fred en ik dapper onderweg, rustig rijden maar vooral wel blijven rijden want als je stil komt te staan in zo'n waterpartij, dan gaat het natuurlijk mis. Ondertussen regende het ook nog eens zo hard dat je geen hand voor ogen zag en het verkeer kwam vrolijk vast te zitten. Daar stonden we dan temidden van al dat water en toen, ja toen moest ik opeens ook nog eens heel nodig plassen! Maar we hebben het gered, we zijn thuis gekomen en met de sleutel in de aanslag ben ik als een speer naar boven geracet, gelukkig net op tijd.....
Maandagochtend mocht ik weer met de Nano naar school. Ik had zondag al gezien dat ik moest tanken. had nog 1 streepje op de meter, dus had ik het plan om dat op de terugweg te doen, want ik weet een benzinepomp te vinden, maar daar kan ik op de heenweg niet komen. Ik had voor mezelf nog even een reminder in mijn telefoon gezet, opdat ik het niet vergeet. Nou dat had ik niet hoeven doen! Nadat ik Hanna had weggebracht en mijn rondje door het park met Fred had gedaan reed ik weer richting huis. Ik was nog geen 100 meter onderweg of daar begon het lampje EMPTY te knipperen. Help, hoeveel kilometer kan ik nu nog rijden? Nou vast wel tot aan de pomp, zo'n 8 km verderop. Het begon overigens weer te regenen en toen, ja hoor ik kwam echt helemaal vast te zitten in een verkeersopstopping en het lampje maar driftig knipperen, ik kreeg het er helemaal warm van. Wat te doen, nou eerst maar eens de airco uitgezet want dat verbruikt veel extra benzine. Vervolgens de auto zo veel mogelijk links gehouden zodat als ik stil kwam te staan, ik in ieder geval aan de kant van de weg sta en niet midden op een doorgaande weg. Ik natuurlijk heel goed opletten waar ik precies was want, als de benzine op is, moet ik wel Surender kunnen bellen en precies zeggen waar ik sta, anders vindt hij me nooit. Enfin, zachtjes voort schuivelend in de file kwam ik steeds dichter bij mijn einddoel, de benzinepomp. Ondertussen kregen Fred en ik het wel een beetje erg warm en door de regen besloegen ook nog eens alle ramen en het zicht was al niet best! Gelukkig reden we maar heel zachtjes en kon er weinig gebeuren. Uiteindelijk hebben we het gehaald, op het nippertje, er zaten nog een paar drupjes benzine in want er ging wel 20 liter benzine in bij de pomp (dat is dus de omvang van het tankje). Gelukkig wist de man van de pomp waar het klepje van de benzine zit, onder de motorkap die geen motorkap is want de motor zit achter! Zo beleef je nog eens wat in de Nano, dat belooft veel avontuur als ik straks mijn echte eigen Nano heb!!

Eerste week

De eerste week zit er al weer ruim op. De eerste 2 dagen hadden we alle 4 een katerig gevoel. Wisten even niet of we dit nu allemaal nog wel leuk vonden, sliepen niet goed (toch last van het tijdsverschil) en de bakker was ook nog tijdelijk gesloten! Gelukkig ging het na die eerste 2 dagen snel beter en vonden we allemaal ons plekje weer. Fred en Spooky hebben daar zeker een bijdrage aan gehad, ze zijn zo blij dat we weer thuis zijn. Fred kan regelmatig blij op je af rennen voor een aai over z'n bol of om even lekker met je te spelen met zijn nieuwe speeltje, een varken dat knort als je erin knijpt. Ook Spooky doet op haar manier haar best aardig te zijn, ze spint zelfs af en toe!

Bregt heeft er alweer een week school op zitten en dat ging goed. Al is ze wel al een dagje ziek geweest, ze was echt heel grieperig, maar nu gaat het weer beter. Ze heeft een dikke tas vol boeken mee naar huis genomen en bij de stapel Engelse leesboeken zag ik een exemplaar van Shakespear's Mac Beth zitten, hoogdravend hoor! Ik hoop maar dat we daar samen weer doorheen komen.

We zijn ook met Hanna naar de counsellor geweest van AES voor haar vakkenpakket. Een erg plezierig gesprek, een leuke en toegankelijke vrouw. Ze is ook een soort mentor waar de studenten met allerlei zaken terecht kunnen en ze geeft ook 1 x per week wat wij noemen mentorles. In het lesschema zit ook veel tijd om zelfstandig te werken dus bijvoorbeeld om huiswerk te maken of projecten die je in groepsverband moet doen. Het klinkt goed, de sfeer is goed dus nu is het aan Hanna om er haar plek te vinden. Grade 9 heeft 100 studenten waarvan er 25 nieuw zijn. Omdat ze geen vaste klassen hebben, maar een klas per vak, kom je ook in contact met alle medestudenten. 

Jelle is ook weer op zijn plek geland en goed aan het werk. Het is meteen druk, vanaf a.s. zondag t/m vrijdag is hij op reis, dus we moeten het weer even zonder hem doen.

Voor de vakantie schreef ik enthousiast over mijn bestelde Tata Nano. Nou die staat nog steeds in bestelling!!! Zucht, na veel heen en weer gemail in onze vakantie over de kleur (hij zou niet meer geleverd worden in oranje) en nadat we echt heel erg boos zijn geworden op de leverancier, gaat de Nano er nu toch in oranje komen. Helaas niet op tijd. Waarschijnlijk wordt hij eind volgende week geleverd en ja, dan moeten we nog nummerplaten aanvragen dus het duurt zeker nog 2 tot 3 weken voordat de auto er is. Hebben we weer een kleine logistieke uitdaging want ja, Hanna start maandag. 

Verder zitten we al sinds 2 dagen zonder telefoon en internet en hoop ik dat de verbindingen vandaag toch echt hersteld worden nadat ik gisteren nogal boos ben geworden op de man van MTNL. Dat zijn zo van die dingen die hier niet altijd vanzelf gaan en dan merk je dat je het met Engels lang niet altijd redt. En nu ga ik straks wel Hindilessen volgen, maar ik heb niet de illusie dat ik dit soort gesprekken straks in Hindi kan voeren.

Morgen begint het weekend want Bregt is lekker vrij, eens kijken wat voor leuks we kunnen gaan  doen op deze extra vrije dag.. Zaterdag gaan we naar AES dan is er introductiedag voor alle Grade 9 studenten en de ouders. En zondag, dan is Jelle op stap en heeft helaas de auto mee, dus we zullen ons thuis wel vermaken (en nu maar hopen dat het internet het dan wel doet voor de meisjes....).

Weer thuis

Zo zit je nog een blog te tikken over het feit dat je met vakantie naar Nederland gaat en zo zit je al weer in Delhi. De vakantie zit erop en we hebben het heerlijk gehad. In juni hebben we veel, heel veel vrienden en familie gezien we waren alle dagen druk. Toch hebben we nog niet eens iedereen gezien, een maand lijkt lang, maar is ook zo weer voorbij. De meiden hebben vooral heel veel met hun eigen vriendenkring gedaan en dat is natuurlijk ook heel belangrijk. Bregt heeft ook nog aan naar Nederlands gewerkt, zij het onder protest! Gelukkig kon ze terecht bij Mireille, haar juf van groep 7 die haar ook geholpen heeft met haar Engels voordat we naar India vertrokken. Mireille weet heel goed hoe ze Bregt moet motiveren en dus heeft Bregt haar Nederlands weer een beetje bijgespijkerd. Daarnaast moest ze voor de Britse school ook nog het een en ander doen in de vakantie, arm kind, ze kwam haast niet aan vakantie toe.

Ook nog een paar dagen heerlijk samen met Herma in op safari in Oeffelt geweest(de meisjes waren bij opa en oma in Heiloo). Heerlijk twee dagen zonder stoorzenders, uitgebreid de tijd om bij te praten, te lachen en ook nog een beetje te snotteren. Lekker knus samen in 1 bed en dat was maar goed ook, want het was er hartstikke koud 's nachts! Ook erg lekker gegeten bij restaurant Bloemers in Oeffelt, echt een aanrader!

Eind juni kwam Jelle ook naar Nederland en zijn we direct voor een gezellig weekend met de familie Nijdam in Putten vertrokken. Zo hebben we in twee dagen iedereen uitgebreid gezien en gesproken en zijn we ook daar weer helemaal bij.

Zondagmiddag weer naar Deil, koffers inpakken om maandagochtend weer in de trein te springen richting Schiphol.  Samen met Tine zijn we richting Campello, Spanje vertrokken. Daar hebben we ruim twee weken een heerlijke luiervakantie gehad. Veel zon, zee en strand voor de dames en voor Jelle een nieuwe fiets zodat hij zich lekker af kon beulen. Tussendoor heerlijk gegeten en natuurlijk uitgebreid bijgepraat met Tine. Hanna was in Spanje jarig en dat hebben we natuurlijk uitgebreid gevierd met veel taart en....alweer lekker eten. En toen werd het weer tijd om de koffers in te pakken en richting Nederland te gaan. Daar hebben we nog een keer Hanna's verjaardag gevierd met familie en vrienden, erg gezellig, Hanna heeft er enorm van genoten. Ja en dan is de laatste week alweer aangebroken. De meiden gingen die week op kamp, Hanna naar de paarden en Bregt ging hockeyen. Zo hadden wij heerlijk een weekje met z'n tweetjes en konden we dingen doen die wij graag doen (Rijksmuseum uitgebreid gezien, lange wandelingen in de Drunense Duinen.....). Vrijdagavond hebben we Hanna en haar vriendin Sietske opgehaald en die hadden enorm genoten. Ze hadden een kamer gedeeld met twee hele leuke meiden en met z'n vieren hebben ze enorm veel lol gehad. In de auto op weg naar huis kwamen de verhalen los. Zaterdagochtend Bregt opgehaald. Het was spannend want we hadden de hele week helemaal niets van haar gehoord ondanks mijn dagelijkse sms'jes naar haar. Nou ze had het geweldig gehad, had weer allemaal leuke nieuwe vriendinnen en het was heel erg goed gegaan. Oh ja, haar telefoon was gewoon leeg en opladen, ach, wie denkt daar nou aan als je lekker op kamp bent. En toen waren we weer compleet en kon het grote inpakken weer beginnen. Zaterdagavond stond alles weer klaar voor vertrek. Zondagochtend 10 uur vertrokken we met de taxibus (we hadden nogal veel bagage) richting Schiphol. De vlucht vertrok mooi op tijd en om half twee 's nachts kwamen we aan in Delhi en daar stond Surender ons al met een brede lach op te wachten. Hij was erg blij ons weer te zien en wij ook om hem weer te zien. Het huis was pico bello in orde, alles maar dan ook echt alles was schoon, heerlijk!! Spooky was erg blij ons weer te zien en ook Fred, die de volgende ochtend al vroeg door Surender was opgehaald bij de oppas, ging helemaal door het geluid. Nadat we de eerste dagen echt allemaal enorm moesten wennen, begint het nu allemaal weer heel vertrouwd te worden. Het is inmiddels donderdag 1 augustus en vandaag is Bregt weer gestart met school. Met een tas voor cadeautjes voor haar vriendinnen en nog wat schoolspulletjes, ging ze wat gespannen weer naar school. Gelukkig zag ze meteen een vriendin en kletste ze er al weer vrolijk op los. Hanna heeft nog een week vrij en dan mag ook zij aan de slag op haar nieuwe school. We hopen voor haar dat ze daar een leuke tijd gaat hebben en veel nieuwe vriendinnen en vrienden ontmoet.

VAKANTIE!!!

Joepie, de vakantie is dan eindelijk begonnen. Vanmorgen moesten de meiden hun laatste ochtend school doen met wat algemene activiteiten en toen was het echt klaar. We hebben de afgelopen week nog de award ceremony gehad. Leerlingen kunnen awards per vak verdienen als ze alleen maar A's of A+ scoren. Een systeem wat wij helemaal niet kennen in Nederland en ik moet zeggen, ik ben er ook niet zo'n voorstander van. Kinderen die keihard hun best doen, maar niet boven een B uitkomen (wat overigens ook een hele goede score is), komen dus nooit in aanmerking voor een award. Ook zijn de awards alleen te verdienen op studieresultaten, er zijn bijvoorbeeld geen awards voor diverse sporten. Kortom, niet echt ons ding. Bregt was wel teleurgesteld dat zij geen award had, maar wij hebben haar verzekerd dat ze wat ons betreft de hoogste award verdiend na een jaar keihard werken. Hanna is altijd wat nuchterder onder dit soort dingen en is niet echt onder de indruk van de awards. 

Voor Hanna was dit echt afscheid van de school, ze start na de vakantie op de Amerikaanse school. Bregt blijft voorlopig nog op de Britse school, ze heeft een leuke vriendinnenclub opgebouwd die allemaal nog een jaar blijven, dus daar kan ze nog een jaartje van genieten.

Nu zit ik lekker met Hanna thuis op de bank bij te komen. Bregt is met een vriendin mee naar huis om nog een laatste sleepover te hebben voordat de meiden elkaar 2 maanden niet meer zien. Onze koffers staan klaar en we hebben nog 3 hele dagen om ze vol te proppen met kleren en cadeautjes. Alle huishoudelijke zaken zijn geregeld voor Jelle. De boodschappen zijn gedaan, Rosemary en Parvati (als Rosemary op vakantie is) zorgen voor Jelle, Fred en Spooky en Surender werkt door totdat Jelle vertrekt. Kortom, we zijn klaar voor vertrek naar Nederland. 

Of ik in de vakantie nog ga bloggen, weet ik nog niet. We gaan vooral veel leuke dingen doen (is bloggen natuurlijk ook wel) en lekker vakantie houden. Maar, eind juli gaan we weer terug naar Delhi en dan pak ik het bloggen zeker weer op.

FIJNE VAKANTIE ALLEMAAL!

Bruiloft

Na een enerverend weekje, we waren alle drie tegelijk, Hanna Bregt en ikzelf, ziek. Lekker 2 dagen met z'n drietjes op 1 slaapkamer gebivakkeerd en om beurten de badkamer in geraced. Ik las in de krant dat door de hittegolf die hier heerst, heel veel mensen zich in het ziekenhuis melden met problemen met de darmen. Dat is toch weer een troost, dat we niet de enige waren. Er was hier dus een hittegolf gaande met temperaturen die opliepen tot 46 graden (in de schaduw!) en een hele hete wind. Wij boffen wel, eerst hebben we de koudste en langste winter sinds tijden en nu weer de heetste meimaand sinds 11 jaar! Benieuwd wat de monsoon straks voor ons in petto heeft.
Gelukkig kwam Jelle vrijdag weer terug uit Nederland en het is heerlijk om weer even compleet te zijn.
Afgelopen zaterdag ging Sonu, onze tuinman trouwen en wij hadden een uitnodiging gekregen. Hij heeft meerdere keren gevraagd of we wilden komen en wij wilden dat heel graag een keer meemaken, dus ja, we zijn gegaan. Op de kaart stond dat we er om 6.30 moesten zijn. Zaterdagochtend even met Surender overlegd hoe laat te vertrekken enz. Allereerst hoorden we van Surender dat we niet naar het adres in Vasant Vihar (redelijk dichtbij) moesten, maar ergens in Rohini helemaal aan de buitengrens van Delhi. Ook bleek dat we er niet al om 18.30 hoefden te zijn, 20.30 was vroeg genoeg. Goed, we zouden om 7.30 vertrekken. Om 19.30 stonden we klaar (echte Hollanders). Toen bleek dat de bruidegom nog thuis was dus zouden we daar eerst naartoe gaan. Daar hebben we een half uurtje gewacht en ja hoor, daar kwam de bruidegom, hij zag er prachtig uit!! Uiteindelijk gingen we rond 20.30 vanaf het huis van Sonu richting het huis van de bruid. Onderweg werd er gestopt om nog wat drank in te slaan en te wachten op de bus met gasten. Na zo'n half uur, gingen we weer verder. Uiteindelijk waren we rond 22.15 uur ergens vlakbij het huis van de bruid waar we alweer moesten wachten. Wat bleek, de vader van de bruidegom was er nog niet en het kon nog even duren voordat hij er zou zijn.
Net toen ik had besloten om toch maar weer naar huis te gaan, het was inmiddels 22.50 uur en we werden het allemaal toch wel een beetje zat, ging Sonu als een echte prins op het witte paard in optocht richting het huis van de bruid. Wij ook mee in de optocht, het was maar zo'n 500 meter lopen, maar daar deden we wel zo'n half uur over want na iedere 3 stappen, moest er weer gedanst worden. Uiteindelijk kwamen we in de feestzaal, een trapveldje dat met kleurige doeken tot een prachtige feestzaal was omgebouwd.

Rond 24.00 uur kwam ook Sonu binnen, hij moest op een soort van troon zitten en werd volop gefotografeerd met Jan en alleman en ook met ons natuurlijk. Hij vroeg ons dringend te wachten tot zijn bruid er ook was en dat hebben we gedaan. We waren de enige witneuzen in de zaal en ja, dat trekt de aandacht. Zodra we zaten, werden we omringd door mensen, eerst allemaal meisjes vervolgens jongetjes en langzaam steeds meer volwassenen, we waren een soort attractie! En allemaal wilden ze met de meiden op de foto dus Jelle bleef maar fotograferen. De meiden zijn wel selectief hoor, ze willen alleen met andere meisjes op de foto, niet met al die, over het algemeen opdringerige, jongetjes.
Af en toe kwam er weer iemand die duidelijk voor ons moest zorgen om iedereen weg te sturen. Vervolgens kwamen ze voorzichtig weer om ons heen zitten. De man die voor ons zorgde wilde ons alsmaar aan het eten hebben, maar omdat wij net zo ziek waren geweest, wilden we beslist niets eten. Dat was wel erg moeilijk te begrijpen want hier is een feest geen feest als er niet goed gegeten wordt. Maar het is ons gelukt, we hebben ons beperkt tot een lekker bekertje cola.
En toen kwam de bruid! Ze zag er prachtig uit, een kleurige sari en helemaal behangen met sieraden. Ze zag er vooral ook lief en verlegen uit. De bruid en de bruidegom hangen elkaar vervolgens een ketting van bloemen om en dan is het voor elkaar, ze zijn getrouwd.
Na nog weer een uitgebreide fotosessie van ons met het bruidspaar hielden wij het voor gezien. Het was inmiddels half één 's nachts en we moesten nog een uurtje naar huis rijden. In de auto zagen we op het dashboard dat het toch nog een aangename 41 graden was.

Om half twee waren we thuis, moe maar heel erg blij dat we dit weer mee hebben mogen maken.
Zondag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we vervolgens met broodjes, vruchtenhagel, chocolade vlokken en hagel richting de ambassade vertrokken om lekker aan het zwembad te genieten van al het lekkers dat Jelle uit Nederland heeft mee gebracht.

testing testing

Hebben we de tests van Hanna achter de rug, was Bregt aan de beurt. Afgelopen maandag kregen we eindelijk bericht dat Bregt deze week de Engelse test en daarnaast ook nog een wiskunde test mocht doen. Of er dan ook plek is, is nog steeds afwchten. Wel een beetje balen dat Jelle nu net in Nederland zit terwijl Bregt echt wel even wat extra steun kon gebruiken in deze stressvolle tijd. Testen is niet de favoriete bezigheid van Bregt, zeker niet als het om wiskunde gaat. We hebben er samen goed over gepraat en toen kwam ze wel weer tot rust. Nu Jelle er niet is, slaapt ze lekker bij mij in bed en na een paar zeer onrustige nachten (ik kreeg zelfs een mep), sliep ze de nacht voor de eerte test toch weer heel rustig. Donderdag had ze haar eerste test, de Engelse test en dat ging goed. Om half 11 moesten we er zijn en rond 1 uur was ze weer klaar. Omdat ze daarna nog terug naar school wilde, hebben we samen een broodje gegeten in het cafe van de Amerikaanse school. Dat cafe is overigens de moeite waard. Lekkere koffie, muffins, brownies, broodjes en nog veel meer. Vrijdag om 9 uur moest ze de wiskunde test doen. Ik heb weer een lekker uurtje in het cafe doorgebracht met een boekje en een kopje koffie. Na een uur kwam Bregt vrolijk en opgelucht dat het klaar was, weer terug.  Nu maar hopen dat de uitslag snel komt. Omdat ze zo hard had gewerkt, mocht ze de rest van de dag vrij nemen. We zijn samen lekker gaan zwemmen op de ambassade. 's Middags nadat Hanna terug was uit school, zijn we lekker naar een shopping mall gegaan. De meiden hebben wat leuke t-shirts en pyama's gescoord en daarna frietjes gegeten bij de Mac.We hadden ook nog 2 leuke dvd's gekocht, dus thuis gekomen hebben we de eerste gekeken, Brave, leuke film.

Zaterdag had Hanna 's middags een feestje op de Tsjechische ambassade en omdat het van 2.30 tot 4.30 was, zijn Bregt en ik maar weer lekker naar het zwembad op onze ambassade geweest. Zoals het hier bij alle feestjes gaat, komt iedereen (behalve wij) later dan de aangegeven tijd en is het dus ook altijd later afgelopen. Om 5.30 haalden we haar op en zijn we lekker naar huis gegaan. Na het eten de tweede film die we hadden gekocht gekeken. Het was Les Miserables. Ik heb ooit de musical gezien en die vond ik niet echt geweldig. Wat bleek de hele film was als een musical en werd gezongen!!! Getver, ik vond er niks aan. Gelukkig vonden de meiden hem wel leuk.

Zondag gingen we alweer naar de film! Maar nu in de bioscoop. Er is hier een bioscoop met een soort business class afdeling. Daar waren we nog nooit geweest en dat wilden we ook wel eens meemaken. Gelukkig draaide de film Epic, die we graag wilden zien er. Wij om kwart over tien richting bios vertrokken. Na onze bestelling op te hebben gegeven, gingen we naar binnen en het was luxe, echt niet te geloven!!! Heerlijke stoelen die in de luier stand kunnen met een voetenbankje, een kussentje en een dekentje erbij en vervolgens werd onze popcorn en het drinken keurig binnen gebracht, echt weer zo'n bijzondere ervaring. En...de film was erg leuk!

Na de film even naar huis gegaan om vervolgens nog maar weer even te gaan zwemmen, het is te warm om iets buiten te doen, behalve zwemmen dan.

Morgen weer gewoon school (tweede Pinksterdag kennen we hier niet) en weer aan het werk. Ben de afgelopen weken druk met Cequin geweest, we proberen voor de zomervakantie alles aan te leveren bij de website designer zodat hij in de vakantieperiode aan de slag kan en de website hopenlijk na de vakantie grotendeels ge-updated is.

"Gewone week"

We hebben een gewone week achter de rug. Nou ja gewoon, er is weer van alles gebeurd.
Eerst heeft Hanna nadat ze haar examens had afgerond, vervolgens heeft ze de Engelse taaltest en de speciale leestest voor dyslectici op de Amerikaanse school gedaan. En al dat harde werken van haar is beloond, ze is aangenomen op de Amerikaanse school en is daar heel erg blij mee! Ze voelt zich niet heel erg thuis op de Britse school en we hopen dat de Amerikaanse school beter bij haar past. Of Bregt ook overstapt, is nog niet zeker, we hopen deze week te horen of er plek is en dan moet ze eerst de taaltest nog doen om toegelaten te worden.

Zaterdag 4 mei hadden we ook hier een speciale bijeenkomst voor dodenherdenking. Op de War Cemetary aan de rand van Delhi liggen een aantal Nederlandse militairen en een aantal veelal Indische burgers in dienst van de Nederlandse krijgsmacht begraven. Ook zij worden jaarlijks herdacht met een mooie, ingetogen ceremonie waar we met z'n viertjes naartoe zijn gegaan. Een heel bijzondere ervaring, twee minuten stilte in een bijzonder warme omgeving met allerlei tropische geluiden op de achtergrond. We vonden het alle vier bijzonder om mee te maken.
Na afloop nog even wat napraten onder het genot van een kopje thee en toen weer naar huis. Omdat het inmiddels al weer half acht was voordat we thuis waren, besloten we maar uit eten te gaan. Aangekomen bij de Rendez Vous, een restaurant hier om de hoek, werden we weer door een heel peloton obers inclusief de manager ontvangen en naar onze vaste tafel gebracht. Ja we hebben een vaste tafel want altijd als we gasten hebben gaan we in dit restaurant eten. En omdat we nogal vaak gasten hebben gehad, komen we er regelmatig!

Inmiddels gaat het weer veel beter met Jelle zijn ogen en is hij afgelopen zondag naar Kerala vertrokken. Hij was de deur nog niet uit, of ik voelde wat gerommel in mijn buik. Ja hoor, eind van de dag lag ik voor pampus, een Delhi belly. Na een nacht vol badkamer bezoek terwijl Bregt rustig naast mij lag te knorren, werd ik 's morgens geradbraakt wakker. Gelukkig was Surender er om de meisjes naar school te brengen en heeft hij ook Fred voor me uitgelaten, echt super. Nadat ik het grootste deel van de dag heb liggen slapen, terwijl Rosemary het huis weer op orde bracht, was ik toen de meiden thuis kwamen weer aardig op de been. Vervolgens wilde ik Fred uit gaan laten en onze guard, Pardeep, zag mij een beetje stakkeren en nam Fred van me over om me uit te laten, echt heel lief en zorgzaam. Ook de avondguard nam Fred meteen van me over om even een blokje met hem om te lopen. Wat boffen wij toch met zulke lieve zorgzame mensen om ons heen. Nu na een nacht lekker slapen met alweer een vredig knorrende Bregt naast me, voel ik me weer goed en ben ik zelf weer met Fred uit wandelen geweest.

Dat Spooky een apart beestje is, dat wisten we al, maar wat haar wel heel bijzonder maakt is dat ze van water houdt. Zodra een badkamerdeur open gaat springt ze in de wasbak, ook de wc-pot is favoriet. Als Hanna gaat douchen en Spooky krijgt de kans om de badkamer in te komen, gaat ze gezellig bij Hanna in de douchebak zitten! Dus toen ze een potje jodium kapot gebeten had en vervolgens Hanna's bed, zichzelf en de rest van haar kamer ermee onder gekliederd had, besloten we haar onder de douche te zetten. Nou, dat vond ze dan toch weer geen succes, wat kan zo'n klein katje krijsen!!!! Daarna vond ze het eigenlijk toch wel weer lekker en liet ze zich heerlijk afdrogen door Hanna.

 Zo is een gewone week hier vaak helemaal niet zo gewoon!

Nieuwe Koning!

Ja, ook wij hebben de inhuldiging van onze nieuwe Koning gevierd. Helaas hadden de bakkers hier er geen rekening mee gehouden, dus oranjegebak was er niet. Maar wij zijn natuurlijk niet voor een gat te vangen dus heeft Hanna de avond voor Koninginnedag cakejes gebakken en heeft Bregt ze de volgende dag met zelf gemaakt oranje marsepein versierd. En zo hadden we toch echt oranjegebak. Ook hebben ze hier hele leuke oranje zoete ballen. Het zijn een soort griesmeelballen en ze smaken goed. Dus met een schaal volg oranje cakejes en ballen zijn we naar Jeanne en John gegaan die een schotel waarmee ze BVN konden ontvangen hadden geregeld. Via een beamer werd het beeld groot op de muur geprojecteerd en zo kon iedereen die dat wilde, de beelden live zien. 's Middags om half twee (het is hier 3 1/2 uur later) zaten we met z'n allen klaar en we hebben genoten! Het is natuurlijk een bijzonder en historisch moment dat mag je als Nederlander toch niet missen.
Helaas kon Jelle niet mee. Hij was 's morgens even naar de oogarts gegaan omdat hij wat last had van ontstoken ogen. Daar bleek dat hij niet alleen een uitwendige bacteriele infectie aan beide ogen had, maar helaas was de ontsteking op het regenboogvlies aan zijn rechteroog ook weer terug. Hij heeft dat twee jaar geleden ook gehad, heeft als gevolg daarvan staar aan zijn oog gekregen en heeft inmiddels een staaroperatie aan dat oog gehad. Dat was dus een flinke domper. Hij mag zijn lenzen niet in en doordat het verschil tussen beide ogen (-2 en -5.5) zo groot is, kan hij met een bril niet goed zien.
Om Jelle niet te lang alleen te laten, zijn we (de meiden en ik dus) na de balkonscene weer naar huis gegaan en hebben we de inhuldiging live via youtube gekeken. Dat ging ook best goed, gezellig met z'n vierjtjes voor de computer, glaasje drinken en een nootje erbij, niks mis mee.
En nu zijn we dus een Koning samen met een Koningin rijker, we zjin er best trots op!

Vlinders, vogels en andere vrolijke beestjes

Afgelopen zondag toen Jelle, Fred en ik in het park kwamen werden we overweldigd door grote hoeveelheden vlinders in heel veel kleuren. Overal waar we liepen dartelden vlindertjes vrolijk in groepje in het rond. Ze zaten niet zozeer op de bloemen, maar vlogen vooral achter elkaar aan. Misschien was het wel vlinderpaardag, zo dachten wij. Terwijl we liepen te genieten van al dat vrolijke gevladder. Ondertussen hoorden we ook weer allerlei exotische vogelgeluiden van vogels die zich nooit laten zien. En als ik er dan een zie, vliegt hij/zij snel weer weg of verstopt zich in de boom. Maar deze keer hadden we geluk!
We hebben in ieder geval 2 vogels gezien die prachtige geluiden maken, ze doen mij altijd denken aan de geluiden uit de serie De stille kracht (ja, ik weet het, dat is al even geleden dat die op tv was, maar de geluiden hebben diepe indruk op mij gemaakt). Kortom, we hadden een heerlijke wandeling. Altijd weer jammer dat de meiden niet mee willen, maar ja, pubers, die hebben wel wat anders aan hun hoofd! En deze keer terecht, want ze moesten allebei hard werken. Het schooljaar loopt hier nu duidelijk richting het einde. Bregt heeft veel toetsen deze week en Hanna heeft de hele week examens. Twee per dag en donderdag en vrijdag een per dag. Gelukkig had ze al het nodige voorbereid en is ze heel ontspannen aan de slag gegaan. Voor Bregt is al dat leren geen feest, maar ze doet het wel en haar scores zitten in een stijgende lijn.
Thuis hadden we ook nog wat nieuwe dieren te gast. Het is nu warm en droog en dat betekent dat de kakkerlakken naar binnen komen!!!! Getver... sinds een week of 2 hadden we dagelijks een paar kakkerlakken rondrennen die we dan met een bekertje vingen en hup, vliegles gaven. Eerst was het allemaal nog wel lollig, we gaven ze namen zoals Zaza en Kafka, maar er komt zo'n moment dat het er te veel worden. Dat moment kwam toen ik een keukenkastje opende en er een kakkerlak op ooghoogte naar mij keek! Brrr dat was echt de limit. Jelle heeft de technische dienst van de ambassade ingeschakeld en die stuurde de kakkerlakbestrijdingsdienst. Gelukkig heeft het geholpen, er is er zo af en toe nog wel een, maar dat lijkt te doen. Hoewel die van vanmorgen was toch weer wat te groot en te actief naar mijn zin, bovendien kon die nog vliegen ook, zeker een van degenen die we eerder in de week vanaf het balkon naar beneden hadden gegooid.

Daarnaast hadden we ook nog andere stress, want de aanmelding voor de Amerikaanse school, met name voor Hanna, loopt erg stroef. Nu leek er weer een probleem te zijn met haar dyslexie, wat een grote teleurstelling was voor haar. Na veel heen en weer gemail, zijn Jelle en ik maandag op bezoek geweest bij de directeur aanmeldingen. Na een vrolijk en vooral positief gesprek gingen we opgelucht de deur weer uit. Het probleem was dat ze nog geen helder beeld hadden van de ondersteuning die Hanna nodig heeft. We hebben nu afgesproken dat we nog wat meer informatie van de Britse School zullen aanleveren en dat Hanna zo snel mogelijk de voor alle niet Engelstalige kinderen verplichte test gaat doen. Net kreeg ik bericht dat ze vrijdag de test mag doen dus dat gaat opeens lekker snel. Voor Bregt verwacht hij eind deze week helder te hebben of er plek is, voorlopig ziet dat er ook positief uit en verwacht hij ook haar snel op te kunnen roepen voor de test. En nu maar hopen dat de test goed gaat en dat ze na de zomervakantie over kunnen stappen. Nog even afwachten dus....
Verder is Hanna inmiddels de dagen aan het aftellen dat we op vakantie naar Nederland gaan (nu nog 39 dagen) en verheugen ze zich er allebei enorm op. Wij proberen de verwachtingen wel een beetje te managen, want het leven voor iedereen in Nederland is hetzelfde gebleven dus na een eerste enthousiaste ontvangst, gaat iedereen natuurlijk weer gewoon zijn eigen gang. Ik ga dan ook een aantal leuke dingen op ons programma zetten om te doen, vooral op de doordeweekse dagen want dan zijn alle vriendinnen naar school. Tijd genoeg dus om met z'n drietjes wat te ondernemen voordat Jelle eind juni komt.

Bloemen

Maart en april zijn echt prachtige maanden hier in Delhi. Het is al heel bijzonder dat er zoveel groen is in een zo'n grote stad, dat er overal parken zijn die over het algemeen goed onderhouden worden. Maar nu is het extra mooi, alles staat in bloei. Eerst zie je dat overal in de parken eenjarige bloeiers in borders worden gezet. Minuscuul kleine plantjes die ik vooral tegen Fred moest beschermen. Hij heeft nogal de neiging om lekker tussen de kleine plantjes te gaan liggen rollebollen.

Daarna zie je de plantjes in rap tempo groeien en eind februari/begin maart begonnen de eerste plantjes te bloeien. In de loop van maart was ere een ware explosie van bloemen en nu half april, zijn er nog steeds volop bloemen. Als je door het park wandelt, ruik je de heerlijke bloemengeur, soms bedwelmend, heerlijk gewoon.



Afgelopen weekend is het weer omgeslagen. Tot nu toe was het nadat de winter vertrokken was aangenaam warm. Nu is het gewoon warm, de temperatuur loopt nu overdag op naar 40 graden. De lucht is opeens heel erg droog geworden dus als het waait, is het geen fris windje meer maar meer een soort buitenföhn  De uitbundige bloei begint langzaam af te nemen. Gelukkig beginnen de bomen nu volop te bloeien. In het park zie je nu gele, paarse, rode, oranje en nog veel meer kleuren bomen. Ook veel van de bloeiende bomen ruiken verrukkelijk. Voor ons huis staat een boom te bloeien. De bloemen zijn eigenlijk heel lelijk, maar ze ruiken lekker!!! Heerlijk gewoon, vooral 's avonds als ik dan Fred voor zijn laatste rondje meeneem, kan ik nog even de heerlijke bloemengeur opsnuiven.

Ik ben er nog niet helemaal achter hoe het seizoen voor de vogels loopt. Zijn ze nu aan het broeden, of is het daarvoor alweer te warm. Ik heb tot nu toe nog nooit een jong vogeltje gezien en ook nog nooit gehoord. Het is sowieso vaak moeilijk de vogels te zien. Als ik door het park loop, hoor ik overal exotische vogelgeluiden, maar ik ze werkelijk nooit. Natuurlijk zie ik wel een heleboel vogels, maar nooit die vogels die zo mooi kunnen zingen. Laatst had ik er eindelijk een gespot, dus snel mijn telefoon gepakt om een foto te maken en hup weg was hij/zij weer, helaas, weer niet gelukt.  Zo loop ik altijd te speuren door het park, op zoek naar mooie bloemen en vogels en is er altijd wel weer wat te genieten hier!

Een koninklijk weekend

Na het leuke Holifeest, was het donderdagochtend tijd om ons klaar te maken voor ons vertrek naar het paleis in Patan. Surender zou er om 9 uur zijn, maar hij was aan de late kant. Wat bleek, ik was niet helemaal duidelijk geweest en hij had begrepen dat we zaterdag weg zouden gaan. Oeps en nu?? Niks aan de hand volgens Surender, hij heeft zijn vrouw gebeld om een tas klaar te maken en ja, dat moesten we dan wel even langs halen. Nou geen enkel probleem natuurlijk dus op naar het huis van Surender, konden we dat ook eindelijk eens zien. Hij woont in een leuke en rustig buurt vlakbij de ambassade. We hebben kennis gemaakt met zijn vrouw en dochter en dat was echt heel erg leuk. Dus met een uurtje vertraging gingen we dan op weg naar Patan.
Onderweg zagen we een pittig ongeluk gebeuren, gelukkig konden alle inzittenden zelfstandig uit de auto's komen, maar de schade aan de auto's was enorm. Surender ging meteen een stuk rustiger rijden, hij was er duidelijk ook van geschrokken. Aangekomen in Patan gingen we als eigenwijze Hollanders natuurlijk eerst zelf op zoek naar de weg naar het hotel, nadat we toch verkeerd waren gereden hebben we het hotel gebeld en zij stuurden een mannetje naar beneden om ons op te halen. Een aardige man in traditioneel tenue met een knaloranje tulband op, kwam ons ophalen.

Het hotel was echt prachtig! Het ligt in een dal in een heerlijke rustige omgeving.
We werden ontvangen met een drankje en de belofte dat we over een half uur lunch zouden krijgen en dat kregen we, zeer uitgebreid zelfs. Maar eerst naar de kamers gekeken. Prachtige kamers, op de bovenste verdieping en boven de hoofdingang. we voelden ons direct koninklijk! Daarna heerlijk aan het zwembad geluierd met een drankje in de hand en Jelle is lekker gaan wandelen. Het was wel erg stil in het hotel dus toen we 's avonds in het restaurant was er nog 1 ander stel in de toch wel grote zaal, maar het eten was weer uitstekend.
De volgende dag zat het hotel vol, de hele dag door kwamen er nieuwe gasten aan en dat gaf een gezellige drukte. Het waren allemaal gezinnen met kinderen dus ook aan de rand van het zwembad was er leven genoeg. We hebben er heerlijk van zitten genieten.

's Morgens hebben we het dorp Patan bezocht samen met een gids. Dat was erg leuk. De mensen waren heel vriendelijk en heel erg nieuwsgierig. Veel oudere vrouwen stonden vol bewondering de haren van Hanna en Bregt te bestuderen terwijl wij naar de pottenbakker stonden te kijken. Binnen de kortste keren werden we omringd door mannen en de jongere vrouwen keken van een afstandje toe. Ook worden er in Patan armbanden gemaakt, erg leuk om te zien en natuurlijk hebben we weer de nodige armbanden gekocht. Zaterdag was het alweer onze laatste dag in het paleis. Na het ontbijt hebben we nog heerlijk aan het zwembad gelegen op onze super de luxe ligbedden. Om 12 uur was het helaas toch tijd om ons klaar te maken voor vertrek. Na een frisse douche en een lichte lunch zijn we weer richting huis gegaan. Op de terugweg meteen Fred opgehaald en rond half 6 waren we weer veilig thuis. Zondag was het weer tijd voor huiswerk en andere voorbereidingen voor de nieuwe week. Tweede paasdag kennen we hier niet, dus de meiden moeten gewoon weer naar school. De laatste 2 maanden voor de zomervakantie. Er moet nog even flink gewerkt worden, vooral door Hanna, zij heeft eind april examens. Jelle is tweede Paasdag wel vrij, maar die moet een artikel schrijven dat af moet, dus gaat ook gewoon aan het werk.
Op naar de zomervakantie!