Inmiddels is Hanna weer naar school en de eerste week was erg positief, dat ziet er dus heel goed en veelbelovend uit. Omdat de dames nu verschillende begin- en eindtijden hebben, kan Surender ze niet meer allebei brengen en halen. Dus hadden we al voordat we met vakantie naar Nederland gingen, een heuse Tata Nano besteld zodat deze na de vakantie klaar zou staan. Nou niet dus. Helaas bleek bij terugkomst dat de Nano zelfs nog helemaal niet besteld was door de dealer. Een heel lang verhaal, maar waar het op neerkwam, we hadden geen nog geen Nano. Na wat heftige discussie met de dealer, hebben we nu een leenauto, een oranje Tata Nano! Helemaal leuk dus. Afgelopen week was Jelle op reis dus bracht Surender 's morgens Bregt naar school en ik Hanna. Vrijdag had ik Hanna afgezet en ben toen met Fredje naar het park gegaan. Het begon zachtjes te regenen, maar ach we zijn niet van suiker....Het begon harder te regenen dus toch maar richting de auto. Eenmaal bij de auto aangekomen, begon het nog harder te regenen. Wat er hier dan gebeurt, is dat straten veranderen in complete rivieren en op bepaalde plekken ontstaan echt enorme meren waar je wel doorheen moet om thuis te komen. Dus Fred en ik dapper onderweg, rustig rijden maar vooral wel blijven rijden want als je stil komt te staan in zo'n waterpartij, dan gaat het natuurlijk mis. Ondertussen regende het ook nog eens zo hard dat je geen hand voor ogen zag en het verkeer kwam vrolijk vast te zitten. Daar stonden we dan temidden van al dat water en toen, ja toen moest ik opeens ook nog eens heel nodig plassen! Maar we hebben het gered, we zijn thuis gekomen en met de sleutel in de aanslag ben ik als een speer naar boven geracet, gelukkig net op tijd.....
Maandagochtend mocht ik weer met de Nano naar school. Ik had zondag al gezien dat ik moest tanken. had nog 1 streepje op de meter, dus had ik het plan om dat op de terugweg te doen, want ik weet een benzinepomp te vinden, maar daar kan ik op de heenweg niet komen. Ik had voor mezelf nog even een reminder in mijn telefoon gezet, opdat ik het niet vergeet. Nou dat had ik niet hoeven doen! Nadat ik Hanna had weggebracht en mijn rondje door het park met Fred had gedaan reed ik weer richting huis. Ik was nog geen 100 meter onderweg of daar begon het lampje EMPTY te knipperen. Help, hoeveel kilometer kan ik nu nog rijden? Nou vast wel tot aan de pomp, zo'n 8 km verderop. Het begon overigens weer te regenen en toen, ja hoor ik kwam echt helemaal vast te zitten in een verkeersopstopping en het lampje maar driftig knipperen, ik kreeg het er helemaal warm van. Wat te doen, nou eerst maar eens de airco uitgezet want dat verbruikt veel extra benzine. Vervolgens de auto zo veel mogelijk links gehouden zodat als ik stil kwam te staan, ik in ieder geval aan de kant van de weg sta en niet midden op een doorgaande weg. Ik natuurlijk heel goed opletten waar ik precies was want, als de benzine op is, moet ik wel Surender kunnen bellen en precies zeggen waar ik sta, anders vindt hij me nooit. Enfin, zachtjes voort schuivelend in de file kwam ik steeds dichter bij mijn einddoel, de benzinepomp. Ondertussen kregen Fred en ik het wel een beetje erg warm en door de regen besloegen ook nog eens alle ramen en het zicht was al niet best! Gelukkig reden we maar heel zachtjes en kon er weinig gebeuren. Uiteindelijk hebben we het gehaald, op het nippertje, er zaten nog een paar drupjes benzine in want er ging wel 20 liter benzine in bij de pomp (dat is dus de omvang van het tankje). Gelukkig wist de man van de pomp waar het klepje van de benzine zit, onder de motorkap die geen motorkap is want de motor zit achter! Zo beleef je nog eens wat in de Nano, dat belooft veel avontuur als ik straks mijn echte eigen Nano heb!!
Maandagochtend mocht ik weer met de Nano naar school. Ik had zondag al gezien dat ik moest tanken. had nog 1 streepje op de meter, dus had ik het plan om dat op de terugweg te doen, want ik weet een benzinepomp te vinden, maar daar kan ik op de heenweg niet komen. Ik had voor mezelf nog even een reminder in mijn telefoon gezet, opdat ik het niet vergeet. Nou dat had ik niet hoeven doen! Nadat ik Hanna had weggebracht en mijn rondje door het park met Fred had gedaan reed ik weer richting huis. Ik was nog geen 100 meter onderweg of daar begon het lampje EMPTY te knipperen. Help, hoeveel kilometer kan ik nu nog rijden? Nou vast wel tot aan de pomp, zo'n 8 km verderop. Het begon overigens weer te regenen en toen, ja hoor ik kwam echt helemaal vast te zitten in een verkeersopstopping en het lampje maar driftig knipperen, ik kreeg het er helemaal warm van. Wat te doen, nou eerst maar eens de airco uitgezet want dat verbruikt veel extra benzine. Vervolgens de auto zo veel mogelijk links gehouden zodat als ik stil kwam te staan, ik in ieder geval aan de kant van de weg sta en niet midden op een doorgaande weg. Ik natuurlijk heel goed opletten waar ik precies was want, als de benzine op is, moet ik wel Surender kunnen bellen en precies zeggen waar ik sta, anders vindt hij me nooit. Enfin, zachtjes voort schuivelend in de file kwam ik steeds dichter bij mijn einddoel, de benzinepomp. Ondertussen kregen Fred en ik het wel een beetje erg warm en door de regen besloegen ook nog eens alle ramen en het zicht was al niet best! Gelukkig reden we maar heel zachtjes en kon er weinig gebeuren. Uiteindelijk hebben we het gehaald, op het nippertje, er zaten nog een paar drupjes benzine in want er ging wel 20 liter benzine in bij de pomp (dat is dus de omvang van het tankje). Gelukkig wist de man van de pomp waar het klepje van de benzine zit, onder de motorkap die geen motorkap is want de motor zit achter! Zo beleef je nog eens wat in de Nano, dat belooft veel avontuur als ik straks mijn echte eigen Nano heb!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten