Afgelopen weekend zijn we met z'n viertjes naar Amritsar geweest en het was een top weekend!
Donderdag zijn we om 6 uur van huis gegaan, eerst met de auto naar het station. We vertrokken vanaf station Nizzamudin, middenin de Islamitische wijk waar het gezellig druk was. We waren ruim op tijd zodat we eerst goed uit konden zoeken welk perron onze trein zou staan. Gelukkig zijn er altijd vriendelijke mensen die graag bereid zijn je te helpen, dus dat hadden we snel uitgevonden. De perrons lagen overigens helemaal vol met mensen. Schijnbaar ga je hier gewoon even lekker liggen als je op de trein moet wachten. Na een half uurtje kwam de trein keurig op tijd binnen rollen. Onze wagon hadden we snel gevonden en ook daar was weer een vriendelijke heer die ons vertelde welk couchette de onze was. Een slaapcouchette voor 4 personen, heel fijn. Na vertrek kregen we lakenpakketten en kussens, maar eerst moesten we natuurlijk nog eten. We hadden zelf wat meegebracht en bestelden ook nog wat Indiaas eten. Het eten was prima, een beetje spicy, maar ach. Daarna lekker een beetje lezen en rommelen. Bregt was aan het tekenen en liet haar gum onder de bank vallen. Omdat het daar nogal donker was, pakte ze de zaklamp en wat lag er behalve het gummetje en onze koffers onder het bed... een dode rat! Getver... Nou ja, hij was in ieder geval dood, niet meer aan denken, net doen of we het niet gezien hebben. Om een uur of 11 onze bedden klaar gemaakt en slapen maar!!! De trein schudde wel enorm dus het viel nog niet mee om te slapen. Vrijdagochtend om 5 uur ging de wekker want om 5.30 zouden we aankomen in Amritsar en ja, dan moet je natuurlijk wel klaar staan. Ons hotel haalde ons op en nadat we onze koffers daar hadden achter gelaten zijn we eerst naar de Gouden tempel gegaan.
De Gouden Tempel is één van de belangrijkste tempels voor de Sikh. De tempel is bedekt met zuiver goud. Hij wordt dagelijks bezocht door vele duizenden mensen die er komen om te bidden, maar bijvoorbeeld ook om in het heilige water dat de tempel omringt te baden. Op het terrein rondom de tempel liggen overal mensen te slapen, te bidden en te mediteren. Iedereen kan op het tempelterrein een gratis maaltijd krijgen, daar wordt dagelijks door ruim 5.000 mensen gebruik van gemaakt. Het geheel wordt verzorgd door vrijwilligers, het eten, het schoonhouden van het terrein en de tempel, werkelijk alles. Voor een Sikh is het een grote eer om vrijwilligerswerk te mogen doen in dit tempelcomplex. We zijn zowel 's morgens als 's avonds naar de tempel geweest en het is er continue druk. De tempel zelf is zeer indrukwekkend.
Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel en om even bij te komen van de korte nacht. In de middag heeft het heel erg hard geregend (had waarschijnlijk te maken met de cycloon die aan de kust heeft gewoed) en omdat de afwatering in Amritsar niet helemaal vlekkeloos is, liep de straat van ons hotel al snel onder en moesten we toch een poosje binnen blijven tot het weer droog was en het water weer gezakt was.
Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen en na het ontbijt hebben we Jalianwala Bagh bezocht, een park waar op 13 april 1919 door de Engelsen meer dan 1000 mensen, mannen vrouwen en kinderen, zijn vermoord. Indrukwekkend en droefgeestig park.
Om half drie zijn we richting Wagah vertrokken. Een van de grensovergangen met Pakistan waar dagelijks een hele ceremonie door zowel India als Pakistan wordt gehouden rondom het strijken van de vlag. Het was echt een geweldig spektakel. Er waren zeker 5000 mensen aan Indiase zijde (en dat iedere dag weer). Een animator spoorde het publiek aan allerlei leuzen te roepen (die wij helaas niet konden verstaan) en daar deed echt iedereen aan mee. Vervolgens mochten kinderen met de Indiase vlag heen en weer richting de grens met Pakistan rennen. Daarna werd er door meisjes en vrouwen gedanst, ook Hanna heeft mee gedaan. Tot onze verrassing kwam er nog een laatste Pakistaanse bus aanrijden die onder luid applaus de grens met Pakistan overstak.
Toen was eindelijk het moment aangebroken dat indrukwekkend uitziende mannen en vrouwen begonnen te marcheren, hoewel marcheren, het leek meer een soort rituele dans echt geweldig! Uiteindelijk is dan het moment aangebroken, de zon zakt langzaam weg en net voordat hij onder gaat worden de vlaggen volledig synchroon gestreken, opgevouwen en onder luid gejuich naar binnen gebracht. Inmiddels begon het te schemeren en was het een uur of 6. De Indiërs liepen massaal richting het formele grenshek, maar wij besloten toch maar richting de auto te lopen. Natuurlijk moesten al die duizenden mensen ook weer richting huis dus het duurde even voordat we het terrein konden verlaten, maar het ging allemaal heel gemoedelijk en we zaten lekker in de auto na te genieten van het geweldige voorstelling, we hebben enorm genoten.
Terug in Amritsar lekker gegeten en toen hup naar bed want zondagochtend op tijd weer op om de trein naar Delhi te halen. Wekker gezet en ja hoor, verkeerd gezet. Gelukkig schrok Jelle om 5 voor 7 wakker, om half 8 zou de taxi klaar staan. En we waren op tijd! Op het station aangekomen moesten we nog even op de trein wachten en om 8.20 uur (slechts 10 minuten vertraging) vertrokken we. Deze keer hadden we geen vierpersoons couchette, maar twee tweepersoons, ook leuk! We moesten de hele dag in de trein doorbrengen en dat ging prima, lekker naar buiten kijken, lezen, spelletjes doen, kortom we hebben ook van de terugreis genoten. Bregt en Jelle vonden het vooral leuk om bij de open(!) deur te zitten en lekker naar buiten te kijken of met je arm uitgestrekt filmpjes te maken met je ipod.
Terug in Delhi stond onze Surender alweer op ons te wachten en heeft hij ons weer lekker naar ons eigen huis gebracht.
Donderdag zijn we om 6 uur van huis gegaan, eerst met de auto naar het station. We vertrokken vanaf station Nizzamudin, middenin de Islamitische wijk waar het gezellig druk was. We waren ruim op tijd zodat we eerst goed uit konden zoeken welk perron onze trein zou staan. Gelukkig zijn er altijd vriendelijke mensen die graag bereid zijn je te helpen, dus dat hadden we snel uitgevonden. De perrons lagen overigens helemaal vol met mensen. Schijnbaar ga je hier gewoon even lekker liggen als je op de trein moet wachten. Na een half uurtje kwam de trein keurig op tijd binnen rollen. Onze wagon hadden we snel gevonden en ook daar was weer een vriendelijke heer die ons vertelde welk couchette de onze was. Een slaapcouchette voor 4 personen, heel fijn. Na vertrek kregen we lakenpakketten en kussens, maar eerst moesten we natuurlijk nog eten. We hadden zelf wat meegebracht en bestelden ook nog wat Indiaas eten. Het eten was prima, een beetje spicy, maar ach. Daarna lekker een beetje lezen en rommelen. Bregt was aan het tekenen en liet haar gum onder de bank vallen. Omdat het daar nogal donker was, pakte ze de zaklamp en wat lag er behalve het gummetje en onze koffers onder het bed... een dode rat! Getver... Nou ja, hij was in ieder geval dood, niet meer aan denken, net doen of we het niet gezien hebben. Om een uur of 11 onze bedden klaar gemaakt en slapen maar!!! De trein schudde wel enorm dus het viel nog niet mee om te slapen. Vrijdagochtend om 5 uur ging de wekker want om 5.30 zouden we aankomen in Amritsar en ja, dan moet je natuurlijk wel klaar staan. Ons hotel haalde ons op en nadat we onze koffers daar hadden achter gelaten zijn we eerst naar de Gouden tempel gegaan.
De Gouden Tempel is één van de belangrijkste tempels voor de Sikh. De tempel is bedekt met zuiver goud. Hij wordt dagelijks bezocht door vele duizenden mensen die er komen om te bidden, maar bijvoorbeeld ook om in het heilige water dat de tempel omringt te baden. Op het terrein rondom de tempel liggen overal mensen te slapen, te bidden en te mediteren. Iedereen kan op het tempelterrein een gratis maaltijd krijgen, daar wordt dagelijks door ruim 5.000 mensen gebruik van gemaakt. Het geheel wordt verzorgd door vrijwilligers, het eten, het schoonhouden van het terrein en de tempel, werkelijk alles. Voor een Sikh is het een grote eer om vrijwilligerswerk te mogen doen in dit tempelcomplex. We zijn zowel 's morgens als 's avonds naar de tempel geweest en het is er continue druk. De tempel zelf is zeer indrukwekkend.Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel en om even bij te komen van de korte nacht. In de middag heeft het heel erg hard geregend (had waarschijnlijk te maken met de cycloon die aan de kust heeft gewoed) en omdat de afwatering in Amritsar niet helemaal vlekkeloos is, liep de straat van ons hotel al snel onder en moesten we toch een poosje binnen blijven tot het weer droog was en het water weer gezakt was.
Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen en na het ontbijt hebben we Jalianwala Bagh bezocht, een park waar op 13 april 1919 door de Engelsen meer dan 1000 mensen, mannen vrouwen en kinderen, zijn vermoord. Indrukwekkend en droefgeestig park.
Om half drie zijn we richting Wagah vertrokken. Een van de grensovergangen met Pakistan waar dagelijks een hele ceremonie door zowel India als Pakistan wordt gehouden rondom het strijken van de vlag. Het was echt een geweldig spektakel. Er waren zeker 5000 mensen aan Indiase zijde (en dat iedere dag weer). Een animator spoorde het publiek aan allerlei leuzen te roepen (die wij helaas niet konden verstaan) en daar deed echt iedereen aan mee. Vervolgens mochten kinderen met de Indiase vlag heen en weer richting de grens met Pakistan rennen. Daarna werd er door meisjes en vrouwen gedanst, ook Hanna heeft mee gedaan. Tot onze verrassing kwam er nog een laatste Pakistaanse bus aanrijden die onder luid applaus de grens met Pakistan overstak.
Toen was eindelijk het moment aangebroken dat indrukwekkend uitziende mannen en vrouwen begonnen te marcheren, hoewel marcheren, het leek meer een soort rituele dans echt geweldig! Uiteindelijk is dan het moment aangebroken, de zon zakt langzaam weg en net voordat hij onder gaat worden de vlaggen volledig synchroon gestreken, opgevouwen en onder luid gejuich naar binnen gebracht. Inmiddels begon het te schemeren en was het een uur of 6. De Indiërs liepen massaal richting het formele grenshek, maar wij besloten toch maar richting de auto te lopen. Natuurlijk moesten al die duizenden mensen ook weer richting huis dus het duurde even voordat we het terrein konden verlaten, maar het ging allemaal heel gemoedelijk en we zaten lekker in de auto na te genieten van het geweldige voorstelling, we hebben enorm genoten.
Terug in Amritsar lekker gegeten en toen hup naar bed want zondagochtend op tijd weer op om de trein naar Delhi te halen. Wekker gezet en ja hoor, verkeerd gezet. Gelukkig schrok Jelle om 5 voor 7 wakker, om half 8 zou de taxi klaar staan. En we waren op tijd! Op het station aangekomen moesten we nog even op de trein wachten en om 8.20 uur (slechts 10 minuten vertraging) vertrokken we. Deze keer hadden we geen vierpersoons couchette, maar twee tweepersoons, ook leuk! We moesten de hele dag in de trein doorbrengen en dat ging prima, lekker naar buiten kijken, lezen, spelletjes doen, kortom we hebben ook van de terugreis genoten. Bregt en Jelle vonden het vooral leuk om bij de open(!) deur te zitten en lekker naar buiten te kijken of met je arm uitgestrekt filmpjes te maken met je ipod. Terug in Delhi stond onze Surender alweer op ons te wachten en heeft hij ons weer lekker naar ons eigen huis gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten