Bruiloft

Na een enerverend weekje, we waren alle drie tegelijk, Hanna Bregt en ikzelf, ziek. Lekker 2 dagen met z'n drietjes op 1 slaapkamer gebivakkeerd en om beurten de badkamer in geraced. Ik las in de krant dat door de hittegolf die hier heerst, heel veel mensen zich in het ziekenhuis melden met problemen met de darmen. Dat is toch weer een troost, dat we niet de enige waren. Er was hier dus een hittegolf gaande met temperaturen die opliepen tot 46 graden (in de schaduw!) en een hele hete wind. Wij boffen wel, eerst hebben we de koudste en langste winter sinds tijden en nu weer de heetste meimaand sinds 11 jaar! Benieuwd wat de monsoon straks voor ons in petto heeft.
Gelukkig kwam Jelle vrijdag weer terug uit Nederland en het is heerlijk om weer even compleet te zijn.
Afgelopen zaterdag ging Sonu, onze tuinman trouwen en wij hadden een uitnodiging gekregen. Hij heeft meerdere keren gevraagd of we wilden komen en wij wilden dat heel graag een keer meemaken, dus ja, we zijn gegaan. Op de kaart stond dat we er om 6.30 moesten zijn. Zaterdagochtend even met Surender overlegd hoe laat te vertrekken enz. Allereerst hoorden we van Surender dat we niet naar het adres in Vasant Vihar (redelijk dichtbij) moesten, maar ergens in Rohini helemaal aan de buitengrens van Delhi. Ook bleek dat we er niet al om 18.30 hoefden te zijn, 20.30 was vroeg genoeg. Goed, we zouden om 7.30 vertrekken. Om 19.30 stonden we klaar (echte Hollanders). Toen bleek dat de bruidegom nog thuis was dus zouden we daar eerst naartoe gaan. Daar hebben we een half uurtje gewacht en ja hoor, daar kwam de bruidegom, hij zag er prachtig uit!! Uiteindelijk gingen we rond 20.30 vanaf het huis van Sonu richting het huis van de bruid. Onderweg werd er gestopt om nog wat drank in te slaan en te wachten op de bus met gasten. Na zo'n half uur, gingen we weer verder. Uiteindelijk waren we rond 22.15 uur ergens vlakbij het huis van de bruid waar we alweer moesten wachten. Wat bleek, de vader van de bruidegom was er nog niet en het kon nog even duren voordat hij er zou zijn.
Net toen ik had besloten om toch maar weer naar huis te gaan, het was inmiddels 22.50 uur en we werden het allemaal toch wel een beetje zat, ging Sonu als een echte prins op het witte paard in optocht richting het huis van de bruid. Wij ook mee in de optocht, het was maar zo'n 500 meter lopen, maar daar deden we wel zo'n half uur over want na iedere 3 stappen, moest er weer gedanst worden. Uiteindelijk kwamen we in de feestzaal, een trapveldje dat met kleurige doeken tot een prachtige feestzaal was omgebouwd.

Rond 24.00 uur kwam ook Sonu binnen, hij moest op een soort van troon zitten en werd volop gefotografeerd met Jan en alleman en ook met ons natuurlijk. Hij vroeg ons dringend te wachten tot zijn bruid er ook was en dat hebben we gedaan. We waren de enige witneuzen in de zaal en ja, dat trekt de aandacht. Zodra we zaten, werden we omringd door mensen, eerst allemaal meisjes vervolgens jongetjes en langzaam steeds meer volwassenen, we waren een soort attractie! En allemaal wilden ze met de meiden op de foto dus Jelle bleef maar fotograferen. De meiden zijn wel selectief hoor, ze willen alleen met andere meisjes op de foto, niet met al die, over het algemeen opdringerige, jongetjes.
Af en toe kwam er weer iemand die duidelijk voor ons moest zorgen om iedereen weg te sturen. Vervolgens kwamen ze voorzichtig weer om ons heen zitten. De man die voor ons zorgde wilde ons alsmaar aan het eten hebben, maar omdat wij net zo ziek waren geweest, wilden we beslist niets eten. Dat was wel erg moeilijk te begrijpen want hier is een feest geen feest als er niet goed gegeten wordt. Maar het is ons gelukt, we hebben ons beperkt tot een lekker bekertje cola.
En toen kwam de bruid! Ze zag er prachtig uit, een kleurige sari en helemaal behangen met sieraden. Ze zag er vooral ook lief en verlegen uit. De bruid en de bruidegom hangen elkaar vervolgens een ketting van bloemen om en dan is het voor elkaar, ze zijn getrouwd.
Na nog weer een uitgebreide fotosessie van ons met het bruidspaar hielden wij het voor gezien. Het was inmiddels half één 's nachts en we moesten nog een uurtje naar huis rijden. In de auto zagen we op het dashboard dat het toch nog een aangename 41 graden was.

Om half twee waren we thuis, moe maar heel erg blij dat we dit weer mee hebben mogen maken.
Zondag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we vervolgens met broodjes, vruchtenhagel, chocolade vlokken en hagel richting de ambassade vertrokken om lekker aan het zwembad te genieten van al het lekkers dat Jelle uit Nederland heeft mee gebracht.