Na veel heen en weer gebel en geschuif met afspraken, is het woensdag dan toch zover. Ik ga op bezoek bij Lora, oprichtster van de ngo Cequin die een school voor meisjes in de Islamitische wijk Jamia Nagar heeft opgezet. Het contact had ik via marco doorgekregen, de partner van één van de collega's van Jelle en hij zou meegaan. Helaas kon hij niet op woensdag en om nou te voorkomen dat het weer een week op zou schuiven, besloot ik dapper alleen te gaan, met Surender natuurlijk. Om 9.45 gingen we op pad. Allereerst moesten we naar de Jamia Milia Islamia University, dat was een makkie, Surender reed me er feilloos naartoe. Daarvandaan Lora gebeld voor verdere instructies. We reden de wijk in en de straten werden al snel smaller en .... we raakten verdwaald. Weer met Lora gebeld, nieuwe instructies, weer verder de wijk in, nog nauwere straatjes, vol mensen, fietsen, fietsriksha's, auto's, motoren ...help! Weer gebeld, weer nieuwe instructies. Ondertussen vroeg Surrender overal rond, we moesten naar het wijkje Nou en bleken in Nour (of andersom) te zitten. Op een gegeven moment stonden we stil op een T-splitsing, Surender vroeg nog een keer de weg, ondertussen kwam er overal verkeer vandaan en ja hoor, we stonden helemaal klem, konden echt geen kant meer op!!! Gelukkig is er altijd weer iemand die opstaat en het verkeer gaat regelen dus uiteindelijk na een minuut of 15 kwamen we weer in beweging, maar waar naartoe? Ik vroeg Surender terug te gaan naar een hoofdweg, ik gaf het op, we zouden het volgende week nog een keer proberen, met Marco! Maar Surender gaf niet op, deed nog een poging en zomaar opeens, waren we in Nou (of was het nou Nour). Lora nog een keer gebeld (het was inmiddels 11.15 uur!!), zij kwam het schooltje uit lopen en ik zag haar in de verte zwaaien. Dus met Surender afgesproken waar hij zou parkeren (we stonden nu gewoon midden in een smal straatje stil) en hup richting Lora gelopen. Ze was inmiddels naar binnen gegaan en jawel hoor, ik was haar weer kwijt! Nog maar een keer gebeld, ze zal wel gedacht hebben, wat een sukkel.
Uiteindelijk was ik in de school. Het is heel primitief, maar goed georganiseerd. De meisjes/vrouwen krijgen er naailes en uiterlijke verzorging. Deze twee onderwerpen hebben de meisjes/vrouwen zelf gekozen omdat ze als Islamitische vrouwen over het algemeen niet buitenshuis mogen werken en ze dit werk in eigen huis kunnen doen. Daarnaast hebben ze allerlei projecten, zoals workshops gezonde voeding, persoonlijke hygiëne, gezondheid e.d. Ook komt er wekelijks een dokter en een jurist die de mensen uit de wijk kunnen consulteren en helpen ze mensen met het invullen van officiële formulieren en documenten. Ze ondersteunen zo circa 10.000 gezinnen uit de wijk. Echt ongelooflijk! Het is voor mij moeilijk om op de school zelf iets te doen omdat ik geen Hindi spreek en de meisjes/vrouwen geen Engels. Na een rondleiding door de school, had ik een heel plezierig gesprek met Lora, ze vertelde dat Cequin ook een website heeft, maar dat die heel nodig ge-update moet worden, waar ze maar niet aan toe komt. Aha, daar zag ik meteen aansluiting, dat kan ik gaan doen! Dat is een mooie start en van daaruit kan ik kijken wat ik verder voor ze kan betekenen. Daarnaast ga ik ook meedenken over de jaarlijkse bazaar waarvoor leuke dingetjes gemaakt moeten worden die verkocht kunnen worden. Ik voel me helemaal blij! Maandag ga ik naar het kantoor van Cequin en dan hoop ik snel aan de slag te kunnen. Surender stuurde de auto vlot de wijk weer uit, het is echt een topchauffeur en ik heb hem dan ook uitbundig bedankt voor zijn rijkunsten en doorzettingsvermogen.
Uiteindelijk was ik in de school. Het is heel primitief, maar goed georganiseerd. De meisjes/vrouwen krijgen er naailes en uiterlijke verzorging. Deze twee onderwerpen hebben de meisjes/vrouwen zelf gekozen omdat ze als Islamitische vrouwen over het algemeen niet buitenshuis mogen werken en ze dit werk in eigen huis kunnen doen. Daarnaast hebben ze allerlei projecten, zoals workshops gezonde voeding, persoonlijke hygiëne, gezondheid e.d. Ook komt er wekelijks een dokter en een jurist die de mensen uit de wijk kunnen consulteren en helpen ze mensen met het invullen van officiële formulieren en documenten. Ze ondersteunen zo circa 10.000 gezinnen uit de wijk. Echt ongelooflijk! Het is voor mij moeilijk om op de school zelf iets te doen omdat ik geen Hindi spreek en de meisjes/vrouwen geen Engels. Na een rondleiding door de school, had ik een heel plezierig gesprek met Lora, ze vertelde dat Cequin ook een website heeft, maar dat die heel nodig ge-update moet worden, waar ze maar niet aan toe komt. Aha, daar zag ik meteen aansluiting, dat kan ik gaan doen! Dat is een mooie start en van daaruit kan ik kijken wat ik verder voor ze kan betekenen. Daarnaast ga ik ook meedenken over de jaarlijkse bazaar waarvoor leuke dingetjes gemaakt moeten worden die verkocht kunnen worden. Ik voel me helemaal blij! Maandag ga ik naar het kantoor van Cequin en dan hoop ik snel aan de slag te kunnen. Surender stuurde de auto vlot de wijk weer uit, het is echt een topchauffeur en ik heb hem dan ook uitbundig bedankt voor zijn rijkunsten en doorzettingsvermogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten