Zoals Lies al heeft aangekondigd: Bregt en ik hebben allebei een mountainbike gekocht! We hebben allebei een sport nodig om onze energie kwijt te raken. Ik heb een mooi bos (Jahanpanah City forest) in de buurt gevonden. Ik denk dat we daar goed kunnen fietsen. Maar niemand doet dat. Alle expats die ik het vraag waarschuwen voor apen, verkeer, bewakers in het bijzonder en Indiërs in het algemeen. De enige manier om uit te vinden of het kan en of het leuk is, is gewoon uitproberen........
Het kopen van een fiets is een bijzondere ervaring. De verkopers gaven Bregt eerst een fiets met zijwieltjes (tot grote verontwaardiging van Bregt). Maar we hebben een Indiase vrouw een fiets zien proberen in de winkel en die kon het echt niet...... Ze eindigde, bijna over de kop, in een stapel fietsen..... dus zo gek was dat dus niet..
Tot mijn grote verbazing kun je hier "gewoon" een Trek mountainbike kopen voor een prijs die iets lager is dan in NL! De stoere fiets van Bregt (zonder zijwieltjes!) konden we gelijk meenemen, die van mij moest besteld worden. Dat duurt hier maar 2 dagen...... (dat soort service is hier heel gewoon, heel anders dan in NL). Toen ik mijn fiets ophaalde vroeg de winkelier nog voorzichtig of ik een extra strip in de band wilde als beveiliging tegen lekkage. Ach, dacht ik, eerst maar eens zien...
Thuis waren we heel trots. Bregt heeft gelijk een klein rondje door de wijk gefietst. De hele straat genoot mee. Zaterdagochtend was het zover. Hanna en Liesbeth gaan vroeg naar de paarden, Bregt en ik hesen ons in de fietskleding, helm op, water mee en hups op weg........
Het eerste stukje naar het bos is de parallelweg langs de outerringroad (tegen het verkeer in, maar daar kijkt niemand van op). Ik voorop, Bregt direct achter mij aan. Wàt vielen we op: vooral Bregt met haar blonde haren. Menige brommer verdraaide zijn nek en vergat op de weg te letten, gesprekken vielen stil en met de mond open werden we gevolgd. We zijn er al aan gewend dus wij hebben er geen last meer van.
Na een druk kruispunt (aan de verkeerde kant) te zijn overgestoken kwamen we bij de ingang van het bos. Daar lag een bewaker te slapen...... Hij kreeg de schrik van zijn leven toen wij het bos in fietsten. Hij riep nog iets, ik denk dat we er niet in mochten of zo, Maar ja, mijn Hindi is nog erg roestig. We trokken ons niets van hem aan en peddelden rustig het bos in.
Ongelofelijk hoe stil, rustig en mooi het daar is. Zo rij je op een drukke straat en zo hoor je de vogels fluiten. Er was een verhard pad dat glooiend door het bos loopt, soms steil maar meestal lekker slingerend ca. 5 km naar het zuiden gaat. Af en toe kom je mediterende/kletsende/"hard" lopende Indiërs tegen, die verbaast opkijken als ik ze groet.
We genoten heel erg met z'n tweeën.
Aan het eind van het bos was een smal wandelpad in aanleg. Het zag er spannend uit. Dus gingen we daarin. Onverhard, vol stenen, takken, boomstronken en rotzooi, maar ach wat geeft het, wij hebben mountainbikes! Inderdaad, erg spannend maar ook........ veel Acacia's. Mooie bomen maar met doorns van ca. 1,5 cm. En ja hoor, mijn achterband was lek. Ik had wel een pomp, maar geen plakspullen. Dus dat werd pompen en fietsen! In het park ging het nog wel. Maar buiten het park was het pompen een hele bezienswaardigheid. En elke keer stond een hele groep Indiërs om ons heen.
Moe maar heel voldaan zijn we thuis gekomen. Ik heb gelijk bandenplak gehaald en mijn band geplakt (toen bleek dat Bregt haar band ook lek was...). Ik deed dat achter de port zodat niemand mij kon zien. Maar helaas, de bewaker zag me. Hij kwam er gelijk bij staan en wilde helpen. Hij keek erg verbaasd: niemand plakt hier zelf zijn band er zijn heel veel "bandenplakcentrales"(mannetjes met een pomp, oliespuit en 1 steeksleutel) langs de weg die dat voor een paar roepies doen. In zijn ogen ben ik dan een hele gekke westerling.
De zondag daarna ben ik alleen op pad geweest naar het Asola wildlife sanctuary. Dat is door het bos, naar rechts, eerste grote kruising naar links en bij een oud fort naar rechts en dan ergens een ingang zoeken. Zo had ik het vanuit Google Maps bekeken. Door het bos ging goed. Maar toen naar rechts ging niet. De grote weg waar ik op kwam heeft een middenberm met hek. Oversteken kon niet. Dus eerst naar links (met het verkeer mee) en dan bij de eerste mogelijkheid een U-bocht maken. Dit was een drukke hoofdweg. Toch ging het fietsen wel goed. Ik ga even hard als een tuktuk (motorriksja) dus ik "hang" achter zo'n tuktuk en dan gaat het prima. Dit is trouwens de geitenmarkt, langs de weg staan honderden geitenverkopers met hun waren.
Toen links, ging ook goed en zowaar.... een fietspad!!!! Alleen wordt die nooit gebruikt want het ligt vol rotzooi en is overgroeit! Rechts bij het oude fort ging ook goed. Ik kwam op een prachtige weg langs het wildlife santuary. Alleen zag ik geen ingang. Maar de weg glooide prachtig en er was weinig verkeer dus ik genoot. Na een tijdje toch een soort hek wat een beetje openstond. Ik naar binnen. Een verbaasde bewaker groette me maar liet me verder met rust. Door middel van een prachtig paadje het park in, heerlijk rustig, geen Indiërs, echter ook geen enkel dier....Na een tijdje hield het pad op..... er stonden prachtige Acacia's.... resultaat: 2 lekke banden! Maar nu kon ik rustig plakken.
Ik heb mijn les nu wel geleerd. Ik ga niet meer off-the-road. Ik kan best over de weg, lekker achter de tuktuk aan. Ik fiets nu regelmatig en heb geen last meer van lekke banden....
Het kopen van een fiets is een bijzondere ervaring. De verkopers gaven Bregt eerst een fiets met zijwieltjes (tot grote verontwaardiging van Bregt). Maar we hebben een Indiase vrouw een fiets zien proberen in de winkel en die kon het echt niet...... Ze eindigde, bijna over de kop, in een stapel fietsen..... dus zo gek was dat dus niet..
Tot mijn grote verbazing kun je hier "gewoon" een Trek mountainbike kopen voor een prijs die iets lager is dan in NL! De stoere fiets van Bregt (zonder zijwieltjes!) konden we gelijk meenemen, die van mij moest besteld worden. Dat duurt hier maar 2 dagen...... (dat soort service is hier heel gewoon, heel anders dan in NL). Toen ik mijn fiets ophaalde vroeg de winkelier nog voorzichtig of ik een extra strip in de band wilde als beveiliging tegen lekkage. Ach, dacht ik, eerst maar eens zien...Thuis waren we heel trots. Bregt heeft gelijk een klein rondje door de wijk gefietst. De hele straat genoot mee. Zaterdagochtend was het zover. Hanna en Liesbeth gaan vroeg naar de paarden, Bregt en ik hesen ons in de fietskleding, helm op, water mee en hups op weg........
Het eerste stukje naar het bos is de parallelweg langs de outerringroad (tegen het verkeer in, maar daar kijkt niemand van op). Ik voorop, Bregt direct achter mij aan. Wàt vielen we op: vooral Bregt met haar blonde haren. Menige brommer verdraaide zijn nek en vergat op de weg te letten, gesprekken vielen stil en met de mond open werden we gevolgd. We zijn er al aan gewend dus wij hebben er geen last meer van.
Na een druk kruispunt (aan de verkeerde kant) te zijn overgestoken kwamen we bij de ingang van het bos. Daar lag een bewaker te slapen...... Hij kreeg de schrik van zijn leven toen wij het bos in fietsten. Hij riep nog iets, ik denk dat we er niet in mochten of zo, Maar ja, mijn Hindi is nog erg roestig. We trokken ons niets van hem aan en peddelden rustig het bos in.Ongelofelijk hoe stil, rustig en mooi het daar is. Zo rij je op een drukke straat en zo hoor je de vogels fluiten. Er was een verhard pad dat glooiend door het bos loopt, soms steil maar meestal lekker slingerend ca. 5 km naar het zuiden gaat. Af en toe kom je mediterende/kletsende/"hard" lopende Indiërs tegen, die verbaast opkijken als ik ze groet.
We genoten heel erg met z'n tweeën.
Aan het eind van het bos was een smal wandelpad in aanleg. Het zag er spannend uit. Dus gingen we daarin. Onverhard, vol stenen, takken, boomstronken en rotzooi, maar ach wat geeft het, wij hebben mountainbikes! Inderdaad, erg spannend maar ook........ veel Acacia's. Mooie bomen maar met doorns van ca. 1,5 cm. En ja hoor, mijn achterband was lek. Ik had wel een pomp, maar geen plakspullen. Dus dat werd pompen en fietsen! In het park ging het nog wel. Maar buiten het park was het pompen een hele bezienswaardigheid. En elke keer stond een hele groep Indiërs om ons heen.
Moe maar heel voldaan zijn we thuis gekomen. Ik heb gelijk bandenplak gehaald en mijn band geplakt (toen bleek dat Bregt haar band ook lek was...). Ik deed dat achter de port zodat niemand mij kon zien. Maar helaas, de bewaker zag me. Hij kwam er gelijk bij staan en wilde helpen. Hij keek erg verbaasd: niemand plakt hier zelf zijn band er zijn heel veel "bandenplakcentrales"(mannetjes met een pomp, oliespuit en 1 steeksleutel) langs de weg die dat voor een paar roepies doen. In zijn ogen ben ik dan een hele gekke westerling.
De zondag daarna ben ik alleen op pad geweest naar het Asola wildlife sanctuary. Dat is door het bos, naar rechts, eerste grote kruising naar links en bij een oud fort naar rechts en dan ergens een ingang zoeken. Zo had ik het vanuit Google Maps bekeken. Door het bos ging goed. Maar toen naar rechts ging niet. De grote weg waar ik op kwam heeft een middenberm met hek. Oversteken kon niet. Dus eerst naar links (met het verkeer mee) en dan bij de eerste mogelijkheid een U-bocht maken. Dit was een drukke hoofdweg. Toch ging het fietsen wel goed. Ik ga even hard als een tuktuk (motorriksja) dus ik "hang" achter zo'n tuktuk en dan gaat het prima. Dit is trouwens de geitenmarkt, langs de weg staan honderden geitenverkopers met hun waren.
Toen links, ging ook goed en zowaar.... een fietspad!!!! Alleen wordt die nooit gebruikt want het ligt vol rotzooi en is overgroeit! Rechts bij het oude fort ging ook goed. Ik kwam op een prachtige weg langs het wildlife santuary. Alleen zag ik geen ingang. Maar de weg glooide prachtig en er was weinig verkeer dus ik genoot. Na een tijdje toch een soort hek wat een beetje openstond. Ik naar binnen. Een verbaasde bewaker groette me maar liet me verder met rust. Door middel van een prachtig paadje het park in, heerlijk rustig, geen Indiërs, echter ook geen enkel dier....Na een tijdje hield het pad op..... er stonden prachtige Acacia's.... resultaat: 2 lekke banden! Maar nu kon ik rustig plakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten