VAKANTIE!!!

Joepie, de vakantie is dan eindelijk begonnen. Vanmorgen moesten de meiden hun laatste ochtend school doen met wat algemene activiteiten en toen was het echt klaar. We hebben de afgelopen week nog de award ceremony gehad. Leerlingen kunnen awards per vak verdienen als ze alleen maar A's of A+ scoren. Een systeem wat wij helemaal niet kennen in Nederland en ik moet zeggen, ik ben er ook niet zo'n voorstander van. Kinderen die keihard hun best doen, maar niet boven een B uitkomen (wat overigens ook een hele goede score is), komen dus nooit in aanmerking voor een award. Ook zijn de awards alleen te verdienen op studieresultaten, er zijn bijvoorbeeld geen awards voor diverse sporten. Kortom, niet echt ons ding. Bregt was wel teleurgesteld dat zij geen award had, maar wij hebben haar verzekerd dat ze wat ons betreft de hoogste award verdiend na een jaar keihard werken. Hanna is altijd wat nuchterder onder dit soort dingen en is niet echt onder de indruk van de awards. 

Voor Hanna was dit echt afscheid van de school, ze start na de vakantie op de Amerikaanse school. Bregt blijft voorlopig nog op de Britse school, ze heeft een leuke vriendinnenclub opgebouwd die allemaal nog een jaar blijven, dus daar kan ze nog een jaartje van genieten.

Nu zit ik lekker met Hanna thuis op de bank bij te komen. Bregt is met een vriendin mee naar huis om nog een laatste sleepover te hebben voordat de meiden elkaar 2 maanden niet meer zien. Onze koffers staan klaar en we hebben nog 3 hele dagen om ze vol te proppen met kleren en cadeautjes. Alle huishoudelijke zaken zijn geregeld voor Jelle. De boodschappen zijn gedaan, Rosemary en Parvati (als Rosemary op vakantie is) zorgen voor Jelle, Fred en Spooky en Surender werkt door totdat Jelle vertrekt. Kortom, we zijn klaar voor vertrek naar Nederland. 

Of ik in de vakantie nog ga bloggen, weet ik nog niet. We gaan vooral veel leuke dingen doen (is bloggen natuurlijk ook wel) en lekker vakantie houden. Maar, eind juli gaan we weer terug naar Delhi en dan pak ik het bloggen zeker weer op.

FIJNE VAKANTIE ALLEMAAL!

Bruiloft

Na een enerverend weekje, we waren alle drie tegelijk, Hanna Bregt en ikzelf, ziek. Lekker 2 dagen met z'n drietjes op 1 slaapkamer gebivakkeerd en om beurten de badkamer in geraced. Ik las in de krant dat door de hittegolf die hier heerst, heel veel mensen zich in het ziekenhuis melden met problemen met de darmen. Dat is toch weer een troost, dat we niet de enige waren. Er was hier dus een hittegolf gaande met temperaturen die opliepen tot 46 graden (in de schaduw!) en een hele hete wind. Wij boffen wel, eerst hebben we de koudste en langste winter sinds tijden en nu weer de heetste meimaand sinds 11 jaar! Benieuwd wat de monsoon straks voor ons in petto heeft.
Gelukkig kwam Jelle vrijdag weer terug uit Nederland en het is heerlijk om weer even compleet te zijn.
Afgelopen zaterdag ging Sonu, onze tuinman trouwen en wij hadden een uitnodiging gekregen. Hij heeft meerdere keren gevraagd of we wilden komen en wij wilden dat heel graag een keer meemaken, dus ja, we zijn gegaan. Op de kaart stond dat we er om 6.30 moesten zijn. Zaterdagochtend even met Surender overlegd hoe laat te vertrekken enz. Allereerst hoorden we van Surender dat we niet naar het adres in Vasant Vihar (redelijk dichtbij) moesten, maar ergens in Rohini helemaal aan de buitengrens van Delhi. Ook bleek dat we er niet al om 18.30 hoefden te zijn, 20.30 was vroeg genoeg. Goed, we zouden om 7.30 vertrekken. Om 19.30 stonden we klaar (echte Hollanders). Toen bleek dat de bruidegom nog thuis was dus zouden we daar eerst naartoe gaan. Daar hebben we een half uurtje gewacht en ja hoor, daar kwam de bruidegom, hij zag er prachtig uit!! Uiteindelijk gingen we rond 20.30 vanaf het huis van Sonu richting het huis van de bruid. Onderweg werd er gestopt om nog wat drank in te slaan en te wachten op de bus met gasten. Na zo'n half uur, gingen we weer verder. Uiteindelijk waren we rond 22.15 uur ergens vlakbij het huis van de bruid waar we alweer moesten wachten. Wat bleek, de vader van de bruidegom was er nog niet en het kon nog even duren voordat hij er zou zijn.
Net toen ik had besloten om toch maar weer naar huis te gaan, het was inmiddels 22.50 uur en we werden het allemaal toch wel een beetje zat, ging Sonu als een echte prins op het witte paard in optocht richting het huis van de bruid. Wij ook mee in de optocht, het was maar zo'n 500 meter lopen, maar daar deden we wel zo'n half uur over want na iedere 3 stappen, moest er weer gedanst worden. Uiteindelijk kwamen we in de feestzaal, een trapveldje dat met kleurige doeken tot een prachtige feestzaal was omgebouwd.

Rond 24.00 uur kwam ook Sonu binnen, hij moest op een soort van troon zitten en werd volop gefotografeerd met Jan en alleman en ook met ons natuurlijk. Hij vroeg ons dringend te wachten tot zijn bruid er ook was en dat hebben we gedaan. We waren de enige witneuzen in de zaal en ja, dat trekt de aandacht. Zodra we zaten, werden we omringd door mensen, eerst allemaal meisjes vervolgens jongetjes en langzaam steeds meer volwassenen, we waren een soort attractie! En allemaal wilden ze met de meiden op de foto dus Jelle bleef maar fotograferen. De meiden zijn wel selectief hoor, ze willen alleen met andere meisjes op de foto, niet met al die, over het algemeen opdringerige, jongetjes.
Af en toe kwam er weer iemand die duidelijk voor ons moest zorgen om iedereen weg te sturen. Vervolgens kwamen ze voorzichtig weer om ons heen zitten. De man die voor ons zorgde wilde ons alsmaar aan het eten hebben, maar omdat wij net zo ziek waren geweest, wilden we beslist niets eten. Dat was wel erg moeilijk te begrijpen want hier is een feest geen feest als er niet goed gegeten wordt. Maar het is ons gelukt, we hebben ons beperkt tot een lekker bekertje cola.
En toen kwam de bruid! Ze zag er prachtig uit, een kleurige sari en helemaal behangen met sieraden. Ze zag er vooral ook lief en verlegen uit. De bruid en de bruidegom hangen elkaar vervolgens een ketting van bloemen om en dan is het voor elkaar, ze zijn getrouwd.
Na nog weer een uitgebreide fotosessie van ons met het bruidspaar hielden wij het voor gezien. Het was inmiddels half één 's nachts en we moesten nog een uurtje naar huis rijden. In de auto zagen we op het dashboard dat het toch nog een aangename 41 graden was.

Om half twee waren we thuis, moe maar heel erg blij dat we dit weer mee hebben mogen maken.
Zondag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we vervolgens met broodjes, vruchtenhagel, chocolade vlokken en hagel richting de ambassade vertrokken om lekker aan het zwembad te genieten van al het lekkers dat Jelle uit Nederland heeft mee gebracht.

testing testing

Hebben we de tests van Hanna achter de rug, was Bregt aan de beurt. Afgelopen maandag kregen we eindelijk bericht dat Bregt deze week de Engelse test en daarnaast ook nog een wiskunde test mocht doen. Of er dan ook plek is, is nog steeds afwchten. Wel een beetje balen dat Jelle nu net in Nederland zit terwijl Bregt echt wel even wat extra steun kon gebruiken in deze stressvolle tijd. Testen is niet de favoriete bezigheid van Bregt, zeker niet als het om wiskunde gaat. We hebben er samen goed over gepraat en toen kwam ze wel weer tot rust. Nu Jelle er niet is, slaapt ze lekker bij mij in bed en na een paar zeer onrustige nachten (ik kreeg zelfs een mep), sliep ze de nacht voor de eerte test toch weer heel rustig. Donderdag had ze haar eerste test, de Engelse test en dat ging goed. Om half 11 moesten we er zijn en rond 1 uur was ze weer klaar. Omdat ze daarna nog terug naar school wilde, hebben we samen een broodje gegeten in het cafe van de Amerikaanse school. Dat cafe is overigens de moeite waard. Lekkere koffie, muffins, brownies, broodjes en nog veel meer. Vrijdag om 9 uur moest ze de wiskunde test doen. Ik heb weer een lekker uurtje in het cafe doorgebracht met een boekje en een kopje koffie. Na een uur kwam Bregt vrolijk en opgelucht dat het klaar was, weer terug.  Nu maar hopen dat de uitslag snel komt. Omdat ze zo hard had gewerkt, mocht ze de rest van de dag vrij nemen. We zijn samen lekker gaan zwemmen op de ambassade. 's Middags nadat Hanna terug was uit school, zijn we lekker naar een shopping mall gegaan. De meiden hebben wat leuke t-shirts en pyama's gescoord en daarna frietjes gegeten bij de Mac.We hadden ook nog 2 leuke dvd's gekocht, dus thuis gekomen hebben we de eerste gekeken, Brave, leuke film.

Zaterdag had Hanna 's middags een feestje op de Tsjechische ambassade en omdat het van 2.30 tot 4.30 was, zijn Bregt en ik maar weer lekker naar het zwembad op onze ambassade geweest. Zoals het hier bij alle feestjes gaat, komt iedereen (behalve wij) later dan de aangegeven tijd en is het dus ook altijd later afgelopen. Om 5.30 haalden we haar op en zijn we lekker naar huis gegaan. Na het eten de tweede film die we hadden gekocht gekeken. Het was Les Miserables. Ik heb ooit de musical gezien en die vond ik niet echt geweldig. Wat bleek de hele film was als een musical en werd gezongen!!! Getver, ik vond er niks aan. Gelukkig vonden de meiden hem wel leuk.

Zondag gingen we alweer naar de film! Maar nu in de bioscoop. Er is hier een bioscoop met een soort business class afdeling. Daar waren we nog nooit geweest en dat wilden we ook wel eens meemaken. Gelukkig draaide de film Epic, die we graag wilden zien er. Wij om kwart over tien richting bios vertrokken. Na onze bestelling op te hebben gegeven, gingen we naar binnen en het was luxe, echt niet te geloven!!! Heerlijke stoelen die in de luier stand kunnen met een voetenbankje, een kussentje en een dekentje erbij en vervolgens werd onze popcorn en het drinken keurig binnen gebracht, echt weer zo'n bijzondere ervaring. En...de film was erg leuk!

Na de film even naar huis gegaan om vervolgens nog maar weer even te gaan zwemmen, het is te warm om iets buiten te doen, behalve zwemmen dan.

Morgen weer gewoon school (tweede Pinksterdag kennen we hier niet) en weer aan het werk. Ben de afgelopen weken druk met Cequin geweest, we proberen voor de zomervakantie alles aan te leveren bij de website designer zodat hij in de vakantieperiode aan de slag kan en de website hopenlijk na de vakantie grotendeels ge-updated is.

"Gewone week"

We hebben een gewone week achter de rug. Nou ja gewoon, er is weer van alles gebeurd.
Eerst heeft Hanna nadat ze haar examens had afgerond, vervolgens heeft ze de Engelse taaltest en de speciale leestest voor dyslectici op de Amerikaanse school gedaan. En al dat harde werken van haar is beloond, ze is aangenomen op de Amerikaanse school en is daar heel erg blij mee! Ze voelt zich niet heel erg thuis op de Britse school en we hopen dat de Amerikaanse school beter bij haar past. Of Bregt ook overstapt, is nog niet zeker, we hopen deze week te horen of er plek is en dan moet ze eerst de taaltest nog doen om toegelaten te worden.

Zaterdag 4 mei hadden we ook hier een speciale bijeenkomst voor dodenherdenking. Op de War Cemetary aan de rand van Delhi liggen een aantal Nederlandse militairen en een aantal veelal Indische burgers in dienst van de Nederlandse krijgsmacht begraven. Ook zij worden jaarlijks herdacht met een mooie, ingetogen ceremonie waar we met z'n viertjes naartoe zijn gegaan. Een heel bijzondere ervaring, twee minuten stilte in een bijzonder warme omgeving met allerlei tropische geluiden op de achtergrond. We vonden het alle vier bijzonder om mee te maken.
Na afloop nog even wat napraten onder het genot van een kopje thee en toen weer naar huis. Omdat het inmiddels al weer half acht was voordat we thuis waren, besloten we maar uit eten te gaan. Aangekomen bij de Rendez Vous, een restaurant hier om de hoek, werden we weer door een heel peloton obers inclusief de manager ontvangen en naar onze vaste tafel gebracht. Ja we hebben een vaste tafel want altijd als we gasten hebben gaan we in dit restaurant eten. En omdat we nogal vaak gasten hebben gehad, komen we er regelmatig!

Inmiddels gaat het weer veel beter met Jelle zijn ogen en is hij afgelopen zondag naar Kerala vertrokken. Hij was de deur nog niet uit, of ik voelde wat gerommel in mijn buik. Ja hoor, eind van de dag lag ik voor pampus, een Delhi belly. Na een nacht vol badkamer bezoek terwijl Bregt rustig naast mij lag te knorren, werd ik 's morgens geradbraakt wakker. Gelukkig was Surender er om de meisjes naar school te brengen en heeft hij ook Fred voor me uitgelaten, echt super. Nadat ik het grootste deel van de dag heb liggen slapen, terwijl Rosemary het huis weer op orde bracht, was ik toen de meiden thuis kwamen weer aardig op de been. Vervolgens wilde ik Fred uit gaan laten en onze guard, Pardeep, zag mij een beetje stakkeren en nam Fred van me over om me uit te laten, echt heel lief en zorgzaam. Ook de avondguard nam Fred meteen van me over om even een blokje met hem om te lopen. Wat boffen wij toch met zulke lieve zorgzame mensen om ons heen. Nu na een nacht lekker slapen met alweer een vredig knorrende Bregt naast me, voel ik me weer goed en ben ik zelf weer met Fred uit wandelen geweest.

Dat Spooky een apart beestje is, dat wisten we al, maar wat haar wel heel bijzonder maakt is dat ze van water houdt. Zodra een badkamerdeur open gaat springt ze in de wasbak, ook de wc-pot is favoriet. Als Hanna gaat douchen en Spooky krijgt de kans om de badkamer in te komen, gaat ze gezellig bij Hanna in de douchebak zitten! Dus toen ze een potje jodium kapot gebeten had en vervolgens Hanna's bed, zichzelf en de rest van haar kamer ermee onder gekliederd had, besloten we haar onder de douche te zetten. Nou, dat vond ze dan toch weer geen succes, wat kan zo'n klein katje krijsen!!!! Daarna vond ze het eigenlijk toch wel weer lekker en liet ze zich heerlijk afdrogen door Hanna.

 Zo is een gewone week hier vaak helemaal niet zo gewoon!

Nieuwe Koning!

Ja, ook wij hebben de inhuldiging van onze nieuwe Koning gevierd. Helaas hadden de bakkers hier er geen rekening mee gehouden, dus oranjegebak was er niet. Maar wij zijn natuurlijk niet voor een gat te vangen dus heeft Hanna de avond voor Koninginnedag cakejes gebakken en heeft Bregt ze de volgende dag met zelf gemaakt oranje marsepein versierd. En zo hadden we toch echt oranjegebak. Ook hebben ze hier hele leuke oranje zoete ballen. Het zijn een soort griesmeelballen en ze smaken goed. Dus met een schaal volg oranje cakejes en ballen zijn we naar Jeanne en John gegaan die een schotel waarmee ze BVN konden ontvangen hadden geregeld. Via een beamer werd het beeld groot op de muur geprojecteerd en zo kon iedereen die dat wilde, de beelden live zien. 's Middags om half twee (het is hier 3 1/2 uur later) zaten we met z'n allen klaar en we hebben genoten! Het is natuurlijk een bijzonder en historisch moment dat mag je als Nederlander toch niet missen.
Helaas kon Jelle niet mee. Hij was 's morgens even naar de oogarts gegaan omdat hij wat last had van ontstoken ogen. Daar bleek dat hij niet alleen een uitwendige bacteriele infectie aan beide ogen had, maar helaas was de ontsteking op het regenboogvlies aan zijn rechteroog ook weer terug. Hij heeft dat twee jaar geleden ook gehad, heeft als gevolg daarvan staar aan zijn oog gekregen en heeft inmiddels een staaroperatie aan dat oog gehad. Dat was dus een flinke domper. Hij mag zijn lenzen niet in en doordat het verschil tussen beide ogen (-2 en -5.5) zo groot is, kan hij met een bril niet goed zien.
Om Jelle niet te lang alleen te laten, zijn we (de meiden en ik dus) na de balkonscene weer naar huis gegaan en hebben we de inhuldiging live via youtube gekeken. Dat ging ook best goed, gezellig met z'n vierjtjes voor de computer, glaasje drinken en een nootje erbij, niks mis mee.
En nu zijn we dus een Koning samen met een Koningin rijker, we zjin er best trots op!