Tijd voor vakantie

Dit is de laatste week school voor de meiden. Volgende week is het lekker vakantie en ze zijn er echt aan toe! Ze hebben heel hard gewerkt de afgelopen 2 maanden en we zijn heel erg trots op hoe ze het doen. We hebben deze week een kleine evaluatie gehouden met z'n viertjes en het gaat goed, het gaat iedere dag vooruit en ook al is het nog steeds heel zwaar, we hebben er vertrouwen in dat het gaat lukken. Bregt heeft haar 6e pantherpoint (een beloningssysteem op school) gehaald en dat betekent dat we uit eten gaan! Dat doen we als we in Goa zijn, dan hebben we lekker de tijd. Bregt mag kiezen waar ze wil eten.
Hanna was de afgelopen week 2 dagen ziek, Delhi belly, dat steekt zo af en toe de kop op en een beetje rust is dan nodig. Ook Jelle werd een dag gevloerd. Dus....tijd voor vakantie! Zondag brengen we eerst Fred naar het pension en daarna brengt Surender ons naar het vliegveld. Heerlijk een weekje luieren aan het strand. Als het kan, gaan we ook nog naar een wildpark dat daar redelijk dichtbij zit en waar we hopen een leuke safaritocht te kunnen maken. Verder nemen we veel boeken mee, zwemspullen en spelletjes en gaan we ons prima vermaken.

Deukje erbij

Zaterdag na het paardrijden, samen met Hanna naar een winkelcentrum. Gewoon even een dagje lekker rondslenteren, lekker lunchen en shoppen zonder aangestaard te worden. Vooral Hanna had daar behoefte aan. Ze valt hier natuurlijk nogal op met haar lengte en superblonde haar en kan nooit onopvallend over straat. Over het algemeen trekt ze zich daar niets van aan, maar nu had ze toch even behoefte aan wat anders. Dus ging ik samen met haar op stap en Jelle samen met Bregt. Ook dat is goed, allebei even apart op stap, even alle aandacht. Jelle ging met Bregt op zoek naar mountainbikes zodat ze samen in het weekend in de parken kunnen gaan fietsen. Toen ze voor een stoplicht stonden te wachten, werden ze gepasseerd door een paarse truc. Bregt dacht nog "wat een mooie kleur" helaas reed die mooie kleur gewoon tegen onze auto aan tot grote ontsteltenis van Bregt en Surender. Surender gebaarde dat ze moesten stoppen, het bleek een politietruc te zijn en de heren zwaaiden vrolijk naar Surender en reden door!! Hij nog de achtervolging ingezet, maar helaas, kansloos. Bovendien, als je ze staande houdt, wat dan, ze ontkennen gewoon dat zij het waren. Dus Jelle heeft Surender gerust gesteld dat hij er echt niets aan kon doen en dat het gewoon dikke pech is. Het spatbord voor is deels losgerukt, maar dat kan wel gemaakt worden. Verder moet Surender weer met zijn wondermiddeltje aan de slag waarmee hij ook al de kras die Jelle had opgelopen bij de aanvaring met de motor heeft weggewerkt. Zelfs de vrouw van Surender (die natuurlijk gebeld werd) was helemaal van slag, ze vroeg of Jelle erg boos was op Surender, alsof hij er wat aan kon doen!!! Dus terwijl wij vrolijk leuke wierook dingetjes stonden te kopen, belde Bregt, zij heeft het hele verhaal en detail aan ons verteld en was zeer verontwaardigd.
's Avonds zijn wij heerlijk wezen eten bij Marielle en Maurice. Zij hebben een fantastische kok, we hebben genoten. Het was een geanimeerde avond met gezellige collega's van Jelle. Hanna en Bregt hebben bij Gerdalies gelogeerd en zijn met haar naar een sound and lightshow over het ontstaan van Delhi geweest. Was erg leuk, maar volgens Hanna hadden ze net zo goed naar de Hindi versie kunnen gaan, het Engels was niet te verstaan. Ze hebben wel een leuke avond gehad en gezellig gelogeerd.

Naar de kapper

Vlak voordat we 23 juli vertrokken, was ik natuurlijk nog even naar mijn vertrouwde kapster Constance geweest zodat mijn haar voorlopig goed zou zitten. Inmiddels is dat toch echt twee maanden geleden en moest ik echt op zoek naar een kapper. Nu kun je in de grote internationale hotels naar de kapper gaan, maar ja, dan moet je weer in de auto en daar heb ik helemaal geen zin in. Als ik bij ons de straat uitloop, loop ik recht tegen een pas geopende kapsalon aan, dus daar ben ik maar eens even gaan vragen. De kapsalon ziet er echt prachtig uit, heel hip ingericht en een hip muziekje op de achtergrond. En ik kon direct geknipt worden. Dus ik hup in de stoel. Mijn haar was denk ik nogal vies, want ik werd zeer uitgebreid gesopt en vervolgens werd mijn hoofdhuid stevig gemasseerd door een vriendelijke jonge man. Na zo'n 10 minuten boven de wasbak te hebben gehangen, mocht ik plaats nemen in de kappersstoel. Toen kwam een oudere dame die ging mijn haar knippen. Ze bekeek hoe mijn haar geknipt was, vroeg verder niks (sprak ook geen Engels) en ging aan de slag. Een andere vriendelijke jonge man keek toe hoe ze dat deed. Vervolgens mocht hij mijn haar föhnen. Dat deed hij uit de losse hand en ik dacht nog, dat kan je betere met een borstel doen. Toen mijn haar droog was, dacht ik dat ik klaar was. Maar nee, daar was de dame met de schaar weer en ze ging weer verder met knippen. Uiteindelijk was ze tevreden en mocht ik zeggen wat ik er van vond. Nou ik vind het er prima uitzien. Toen kwam de jonge man van de föhn weer terug en met hem nog een jonge man. De tweede man mocht nu de föhn vasthouden en die andere man ging in de weer met de borstel. Zo werd mijn haar keurig geföhnd en was ik dan toch klaar! Wat een heerlijke verwennerij. Vier mensen die druk zijn met mijn haar en dat voor maar 750 roepies! Dat doen we een volgende keer weer.

Olifanten

Zondag zijn we naar de olifanten geweest. Dat klinkt een stuk gemakkelijker dan het was. Gerdalies had in de Delhi Time Out (een blad met allerlei informatie over Delhi) twee adressen gevonden waar olifanten gewassen worden.Toen Hanna instemde om mee te verhuizen naar India, had ze als eis gesteld dat ze dan wel op een olifant wilde rijden. Dus die konden we dan ook meteen inwisselen. Ik heb zelf geprobeerd te bellen, maar ja, geen Engels en mijn Hindi is nog steeds niet best. Dus hadden we Surrender laten bellen, hij begreep niet helemaal wat wij wilden, dus toen hij de man aan de lijn had, vroeg hij aan ons of we 1 olifant of meerdere voor de deur wilden. Ho stop nee!! We willen helemaal geen olifant voor de deur. We willen naar de wasplaats om daar te kijken! Pfff.... Dat ging net goed. Zondagochtend gingen we op stap, zonder Surender, want die is vrij op zondag. Eerst Gerdalies opgehaald, en toen met een soort adres in de hand op weg. We moesten ergens in de buurt van de ITO bridge zijn. Nou die brug hadden we snel gevonden, maar toen. We konden nergens een plek vinden waar je naar de rivier toe kon komen. Dus maar eens even wat rond gevraagd. Natuurlijk kwamen we alleen maar mensen tegen die geen of nauwelijks Engels spraken. Bovendien had niemand enig idee wat wij nou wilden. Uiteindelijk een tuc tuc chauffeur gevraagd en met behulp van een vriendelijke voorbijganger die wel Engels sprak wist hij waar hij ons naartoe moest brengen. Dus reden wij achter de tuc tuc aan en waar kwamen we uit...... bij een grote shopping mall!! Want ja, daar willen toch alle westerlingen naartoe. Inmiddels werd ik er een beetje moedeloos van de meiden met mij. Maar Gerdalies geeft niet op! Zij belde Raj, haar chauffeur en vroeg hem de olifanten man te bellen en te vragen waar we heen moeten. Raj regelde dat de olifanten man naar ons toe kwam en met ons mee reed naar de olifanten wasplaats. Eindelijk dan!! Bij het afslaan piepte er nog een motor tussen ons en de stoep door, hij schampte de auto en ja hoor, een dikke kras. Normaal ben ik het die de schade maakt, gelukkig deze keer niet! 

Eindelijk was daar dan de olifant. Het was een vriendelijke dame met een fleurig dekje en een houten flondertje op haar rug waar wij op mochten zitten. Bregt vond de olifant wel wat erg groot (en dat was ze ook!) dus die besloot er nu nog maar even niet op te gaan zitten. Dus bleven wij met z'n tweetjes op de grond terwijl Hanna, Jelle en Gerdalies een ritje olifant deden. Daarna liet de olifant zich gewillig aaien en kreeg ze wat lekkere banaantjes van ons die vlot naar binnen gepropt werden.

Daarna kwam natuurlijk nog de discussie hoeveel we moesten betalen voor het ritje. Sukkels die we waren, we waren vergeten vooraf een prijs af te spreken. Dus na een langdurige discussie zijn we met de olifanten man in de auto terug gereden naar de plek waar hij ons opgepikt had. We hebben hem betaald wat wij dachten dat redelijk was en na wat gemopper, verliet hij de auto en gingen wij weer op weg naar huis. Het was een geweldige ervaring en we hebben weer twee lessen geleerd. Allereerst, je chauffeur is goud waard!  Als je geen duidelijk adres hebt, ga dan niet zonder hem op weg. En spreek vooraf een prijs af bij dit soort evenementen, dat voorkomt een hoop discussie en gedoe.

Buiten eten

 Het zonnetje schijnt hier vrijwel iedere dag en ook al is het monsoon, de regenbuien zijn wel heftig, maar duren nooit lang. Je zou zeggen hup naar buiten dus. Toch hebben we de afgelopen tijd nog niet veel op ons dakterras gezeten. Het namelijk over het algemeen te warm! Als het rond de 36 graden is en de zon schijnt volop, dan is het boven niet lekker. Dat komt ook omdat het vaak totaal windstil is. Dus dan kan je die parasol wel opzetten, maar dat geeft echt geen koelte. Ook 's avonds koelt het vaak onvoldoende af om naar buiten te gaan. Maar afgelopen vrijdag was het dan zover. De temperatuur was hoog, maar er stond een heerlijk windje dus we zijn meteen met het eten en alle aanverwante zaken en een fles champagne naar boven gegaan. Dat moest natuurlijk gevierd worden. Oh ja, we moesten ons natuurlijk eerst nog wel even insmeren tegen de muggen want die zijn hyperactief op dit moment. We hebben enorm genoten, ook Fred vond het nu lekker om buiten te zijn. Hij kan vanaf het dakterras gezellig naar beneden kijken, op het stukje waar een hek zit in plaats van muur, en dat doet hij vol overgave.

Het wordt hier vroeg donker, zo rond 19.00 uur. We hebben toen gezellig wat kaarsjes aangestoken en hebben toen gezellig spelletjes zitten doen bij kaarslicht.

Groenvoorziening

New Delhi is een bijzonder groen deel van de stad. Volgens ingewijden staan er meer bomen dan dat er mensen wonen in Delhi en dat zijn er een slordige 16 miljoen dus dat is niet niks! Het zijn ook echt allemaal grote en over het algemeen prachtige bomen. Heel veel bomen hier dragen bloemen die ook nog eens heerlijk ruiken, het is echt prachtig. Er geldt hier een totaal kapverbod, dus het groen is goed beschermd. Dat geeft soms ook wel eens probleempjes. Ook als een boom dood is, mag hij niet gekapt worden. Dus dan maar hopen dat hij bij storm omvalt en opgeruimd mag worden. Ook staat een boom soms in de weg, daar waar een pad moet komen bijvoorbeeld. Dan leg je het pad er gewoon omheen. En of dat nou in een park is of op straat of bij een groot bouwwerk, de boom wordt niet gekapt, het bouwplan wordt aangepast. Ook de Indiërs zelf zijn dol op groen. Ze wandelen veel in de parken die je overal in New Delhi vindt. Het zijn vaak echt grote parken waar je rustig een uur doorheen kunt struinen zonder 2 keer hetzelfde pad te zien. De parken worden heel goed onderhouden er is veel zorg voor nieuwe aanplant. De paden worden iedere dag geveegd en de afgevallen blaadjes worden weer weggewerkt. Overal staan bankjes en veel Indiërs doen in de parken allerlei yoga-achtige en meditatie-oefeningen, dus overal zie je mensen bezig met hun oefeningen zonder zich iets aan te trekken van hun omgeving. Een bijzondere ervaring. Ook rondom de  huizen staan overal potten met planten die goed verzorgd worden. Onze omgeving is dan ook heel erg groen en dat voelt erg fijn aan. Ook absorberen de bomen veel geluid waardoor wij in onze straat die zo'n 100 meter van de rondweg afligt, nauwelijks iets van het verkeer horen.

Onweer

Het is monsoon en dat betekent veel regen, maar ook onweer. Jelle en ik zij gek op onweer. Als het onweert zoeken we altijd een plekje op waar we het goed kunnen zien. Ons dakterras is daar natuurlijk perfect voor. Zaterdag eind van de dag begon het wel heel erg donker te worden boven Delhi. En jawel hoor, in de verte zagen we geflits, maar gerommel hoorden we nog niet. Toen het eenmaal donker was, zagen we de lichtflitsen steeds beter en kwam er ook meer geluid. We gingen met z'n viertjes naar het dakterras, lekker onweer kijken. Het kwam steeds dichterbij dus kon Jelle mooie foto's maken. Daarna werd het weer rustiger dus ging iedereen met een gerust hart z'n bed in. Midden in de nacht brak het onweer echter pas echt goed los. Een klap zo hard, het leek wel of het bij de buren insloeg. Bregt stond even later flink geschrokken naast ons bed. Gelukkig trok het onweer ook snel weer over en na een paar flinke klappen, werd het alweer rustiger. De volgende ochtend Hanna gevraagd of zij niet wakker was geworden, maar nee, als zij slaapt, slaapt ze echt. Ze had helemaal niets gehoord!

Stoere meiden

Zondagochtend half elf vertrok Jelle richting de luchthaven. Hij gaat naar Jodhpur, komt dinsdagmiddag weer terug om vervolgens woensdag weer naar Nagpur te vertrekken. De meiden en ik moeten het dus met z'n drietjes redden deze dagen ehmm  met z'n viertjes want Fred is de komende tijd de man in huis.
Nadat de meiden hard gewerkt hadden voor school, was het toch tijd voor een beetje ontspanning en ja, ze wilden wel naar het zwembad. Dus samen met Hanna goed de route bestudeerd, de tas ingepakt en daar gingen we. De bewaker keek wat verward dat we zonder Jelle zelf auto gingen rijden, maar ik glimlachte vol zelfvertrouwen naar hem en stapte in. Gelukkig ging het goed, ik reed weg zonder te aarzelen en hup daar gingen we de weg op. Hanna wees prima de weg, Bregt moedigde me flink aan vanaf de achterbank en mopperde op medeweggebruikers, kortom de reis verliep goed. Vlakbij de ambassade raakten we toch de weg kwijt en na wat rondjes op diverse rotondes, kwamen we toch bij de ambassade aan. We waren hartstikke trots op onszelf! We hebben lekker gezwommen en zijn daarna weer keurig, zonder omwegen, naar huis gereden. Onze auto moet op een uitermate krap parkeerplaatsje staan, dus dat was zeker voor mij een uitdaging. Met behulp van diverse bewakers uit de straat, kwam de auto keurig en zonder schade, op zijn plekje terecht. Om onszelf te belonen, hebben we vervolgens lekker pizza besteld en thuis laten bezorgen. Heerlijk met z'n drietjes voor de buis zitten smullen.

Nieuwe telefoon

Eindelijk was ik dan zover, ik heb mijn oude telefoontje ingeruild voor een modernere versie. Ik had nog zo'n telefoontje zonder toetsenbordje en omdat ik hier vooral veel sms, werden de toetsjes van mijn telefoon een beetje beurs van al dat gedruk. Zaterdag moesten we toch op pad voor nieuwe zwarte schoenen (voor school) voor de meiden, dus kon ik ook meteen even naar een telefoon kijken. Niet te lang over nagedacht, gewoon het meest eenvoudige model, maar met een toetsenbord. De meiden keken meewarig, koopt hun moeder weer zo'n supersimpel telefoontje. Gelukkig waren ze wel heel bereid om me te helpen en me wegwijs te maken op de telefoon en hebben ze er alvast de meest belangrijke telefoonnummers (die van henzelf) ingezet voor mij. Vervolgens ging ik zelf aan de slag met mijn nieuwe aanwinst. Ik wilde er een beveiliging met een code in zetten, dat ging mis en toen vroeg het ding om de pukcode. En die had ik natuurlijk niet! Ik heb de simkaart van Marja (de vrouw van Jelle's voorganger) overgenomen en heb daar helemaal geen pukcode bij gehad. Via Airtel geprobeerd de pukcode te bemachtigen, maar helaas geen succes. Nou is het niet rampzalig om even niet mobiel bereikbaar te zijn, ware het niet dat Jelle zondagochtend naar Jodhpur zou vertrekken en ik dus wel mobiel bereikbaar moet zijn! Dus maar snel een nieuwe simkaart gekocht (weer zonder pukcode, die krijg je hier gewoon niet) en iedereen weer op de hoogte gesteld van het nieuwe telefoonnummer. Vervolgens heel voorzichtig weer aan de slag gegaan met mijn telefoon en vooral geen gekke dingen intoetsen. Heb overigens nu wel de bijsluiter gelezen, maar weet nog steeds niet wat ik de eerste keer fout heb gedaan. Dan maar geen beveiligingscode.

En er was gas

Koken doen wij op gas en dat gas komt in flessen. Het is ook mogelijk een gasleiding naar je huis aan te laten leggen, maar onze huisbazin wilde niet zo'n lelijke gele gasleiding tegen het huis aan gespijkerd hebben, dus wij moeten gasflessen regelen. Toen we definitief overgingen in ons eigen huis, hebben we van de ambassade een gasfles te leen gekregen zodat we de tijd hadden om zelf gasflessen te organiseren. Daarvoor moet je namelijk een permit hebben. En zo'n permit, die is nog niet zo gemakkelijk te krijgen. Eerst hadden we Surender gevraagd uit te zoeken welke gasleverancier hier het dichtst bij zit. Vervolgens hebben we hem gevraagd uit te zoeken wat ze allemaal nodig hebben om zo'n permit af te geven. Nadat we alle papieren hadden verzameld, ben ik samen met Surender naar het kantoortje van de leverancier gegaan. Daar alle papieren overhandigd en hopen dat het goed is. Helaas, dat was het niet. Uit de papieren konden zij niet opmaken dat wij werkelijk op S172 Panchshilla Park South wonen, het huurcontract staat op naam van de ambassade. Dus wij weer naar huis. Jelle gebeld en gevraagd de ambassade een brief te laten schrijven waaruit blijkt dat wij op dat adres wonen. De volgende dag, met de fel begeerde brief, weer naar het kantoor. Weer werd alles bestudeerd en ja, het was wel goed, maar.....op welke verdieping wonen wij. Op de tweede dus. Ja maar dat staat niet in de brief!!!! Gelukkig was de dame wel bereid de aanvraag in behandeling te nemen, maar er moest wel een aangepaste brief komen. Binnen een week zou een inspecteur langs komen om de situatie ter plaatse te bekijken. Na een week was hij nog niet geweest, dus met Surender afgesproken dat wij maandag weer naar het kantoor zouden gaan. Wat schetst onze verbazing, toen wij zondag thuis kwamen meldde de bewaker dat de inspecteur langs was geweest en alles was in orde. Ja, maar hij is toch helemaal niet binnen geweest?? Nee hoor, dat was niet nodig! Dus nu kunnen we de permit ophalen? Ja, nou nee, eerst moeten er nog wat formulieren in orde gemaakt worden en dan moet sir (Jelle dus) hoogstpersoonlijk komen om te tekenen grrr... Dus Jelle de volgende dag op tijd richting het kantoor van het gas gegaan, papieren getekend en oh ja, ook nog even de nieuwe brief van de ambassade afgegeven dat wij echt op S172 Panchshilla Park South second floor wonen. En toen was het helemaal goed en nu hebben we dus onze eigen gasflessen.

Oh ja, Jelle moest er ook nog 2 stukjes zeep bij kopen om te checken of de gasleiding niet lekte. Dus nu hebben we een lekker stukje lux zeep en nog een ander lekker geurend zeepje dat de meiden meteen ingepikt hebben. En de controle van de leiding dan? Dat hebben we door de technische man van de ambassade laten regelen.

Indiaas koken

Gisteren heb ik kookles gehad van Rosemary. We waren vorige week al samen naar de markt geweest. Daar heeft ze me uitgelegd wat al die mooie Indiaase groentes zijn en hoe je ze klaar kunt maken. Dus van alles wat gekocht. Alle bosjes groene blaadjes worden spinazie genoemd, maar ze zien er heel verschillend uit en schijnen ook verschillend te smaken. Er is zelfs rode spinazie, die moet ik ook snel eens proberen.

Maar goed, gisteren was het zover, ik kreeg les, mocht alleen maar kijken want Rosemary vindt het nog steeds heel apart dat ik van alles zelf wil doen. We hebben dahl gemaakt, dat zijn gekookte linzen met gefruite uitjes, knoflook, tomatenpuree en chilipoeder. We hebben ook Tori, een groente die lijkt op courgette gemaakt gebakken met tomaat en uit en chilipoeder. Rosemary heeft chapati's voor ons gemaakt voor bij de groente en bij de dahl eet je rijst. Ik vond het allemaal erg lekker, de meiden vonden de dahl minder lekker maar de rest ging er goed in. Ze hebben geprobeerd op z'n Indiaas te eten, met de handen dus. Fred was daar erg blij mee, er lag genoeg op de grond.

Auto rijden!!!!

Zondagochtend, het is zover! Na een goed ontbijt en een rondje met Fred gaat het dan echt gebeuren, we gaan zelf auto rijden. Eerst Jelle, een rondje door de wijk, best spannend. Na 2 rondjes door de wijk was Jelle er klaar voor, we gaan naar Gerdalies in Defence Colony. Daarvoor moeten wen een stukje over de ringroad en vervolgens over verschillende kleinere wegen. Dus hup, de meiden, Fred en de zwemspullen ingeladen want na Gerdalies gaan we ook nog even naar de ambassade, als we dan toch leker aan het toeren zijn. Met het zweet op de rug reed Jelle naar Gerdalies en het ging hartstikke goed. Bij Gerdalies lekker koffie gedronken en bijgepraat. Om een uur of  half twee reed Jelle richting de ambassade, het ging prima! De ambassadewijk is heel rustig, dus daar ben ik achter het stuur gestapt, na diverse keren met mijn rechterhand tegen het portier te zijn geknald, op zoek naar de versnellingspook, vond ik het best lekker gaan. Na lekker te hebben gezwommen en gesport (Jelle en Bregt gaan regelmatig sporten in de fitnessroom) gingen we weer op weg naar huis. Ik heb gereden en het ging harstikke goed (vond ik zelf) we zijn veilig en ongeschonden thuis gekomen. Superleuk om ook die hobbel weer te hebben genomen. We waren zo trots op onszelf, dat we bijna de fles champagne hebben open getrokken die klaar ligt voor speciale gelegenheden. Maar om op zondagmiddag nou een fles champagne achterover te slaan, dat vonden we toch te dol, dus we bewaren hem nog even.

Zaterdagse beslommeringen

Zaterdagochtend kwart over zeven, hup m'n bed uit, tijd om Hanna wakker te maken voor een lekker uurtje paardrijden. Steven, de militair attache van Canada was er ook weer en omdat de groep groot was, stelde Beeya voor dat Steven en Hanna met een gids een buitenrit konden maken. Superleuk natuurlijk. Gelukkig had ik de krant bij me en had ik dus ook wat te doen. Na 45 minuten kwamen de ruiters terug, Hanna was helemaal blij. Ze had heerlijk gereden in een prachtige omgeving en erg veel gelachen want Steve is een vrolijke vent die veel te vertellen heeft.

Thuis gekomen lekker aan de koffie met lekkers van de Zwitserse bakker.

Daarna zijn Jelle en ik naar Nehru Place gegaan. Een grote lokale markt waar vooral computerspullen en stoffen worden verkocht. We hebben 2 wifi versterkers gescoord zodat we in alle uithoeken van ons huis internet hebben. We hebben ook een nieuwe draadloze  telefoon gekocht zodat we weer rond kunnen lopen terwijl we aan de telefoon hangen. Leuke markt! Ook nog hoesjes voor de telefoon van de dames gekocht (slechts 100 IRS per stuk dus dan kan je nog eens een nieuw hoesje kopen).

Daarna nog even naar de Midlands Bookstore  geweest. Een hele kleine, maar overvolle boekenwinkel waar ze werkelijk alles hebben, superleuk, daar kunnen Jelle en ik ons echt helemaal uitleven.

Rijbewijs

Donderdag was het dan zover, we hebben alle formulieren en stempels voor het aanvragen van een rijbewijs rond! Vrijdagochtend nadat we de meiden naar school hebben gebracht, op naar het bureau waar rijbewijzen worden afgegeven. Surender zei nog, "do you have all the papers sir", Jelle riep heel blij "yes" dus wij op weg. We waren er wat vroeg dus eerst nog maar even een rondje door de wijk gewandeld met Fred. Om 8.30 ging het kantoor op en wij naar binnen. Eerst met alle papieren naar de  inspector. Hij bekeek alles, zetten zijn goedkeuring op mijn papieren, bekeek die van Jelle en realiseerde zich opeens dat bij mijn papieren geen kopie van mijn visum zat dus hup meteen een streep door de goedkeuring. Nee he! Jelle's papieren waren wel in orde. Dus door naar het volgende loket. Dat was nog niet open dus werd ons vriendelijk verzocht te wachten. Nou, zo dacht Jelle, dan ga ik even snel de kopie van het visum halen, want dat ligt op kantoor. Dat even valt toch altijd weer tegen, dus een uur later kwam hij terug, maar met de kopie. Hup weer naar de inspector (die leek trouwens sprekend op Jorgen Raymann, zelfs zijn stem). Hij was tevreden dus hup naar het volgende loket.
 Daar werden de gegevens ingevoerd en uitgeprint en door naar het volgende loket. Daar werd een foto en een vingerafdruk gemaakt en moesten we een handtekening zetten op een digitaal tekenbordje en hup weer door naar het volgende loket. Daar werden weer alle gegevens ingevoerd en moesten we meekijken op het scherm of alles juist was, beetje jammer dat dat scherm achter het schot stond. Uiteindelijk was alles helemaal ok en kregen we allebei een prachtig, ultramodern pasje met een geactiveerde chip, onze gegevens, pasfoto en handtekening erop!  Het ziet er echt heel goed uit.

Dus nu mogen we rijden!! Zondag gaan we het proberen.

Nog meer water....

We hadden nog steeds de medische formulieren voor de school van de meiden niet door een dokter laten invullen en ondertekenen. De school begon nu toch erg dringend om de informatie te vragen, dus heb ik op aanraden van Lucy (moeder van klasgenootjes van de meiden) een kinderarts gebeld. Gelukkig konden we daar op zaterdag terecht zodat de meiden niets van school hoeven te missen! De dames vonden dat overigens onzin. Dus zaterdagochtend, nadat Hanna heerlijk had paardgereden op tijd, dacht ik, op weg naar de dokter. Het regende echter behoorlijk dus ja hoor, het verkeer zat vast. Het regende zo hard, dat de weg die wij moesten nemen was veranderd in een snelstromende rivier waar auto's, tuc tuc's, fietsen en al het andere verkeer doorheen moest. Natuurlijk strandde er overal onderweg allerlei vervoermiddelen en kwam de hele boel nog verder vast te zitten. Onderweg maar even naar de dokter gebeld dat het allemaal wat later werd. En ach, dat is men hier gewend dus het was allemaal geen probleem. De dames werden door een erg aardige dame onderzocht en gelukkig alweer gezond (had de dokter in Nederland ook al geconstateerd) bevonden. Dus hebben we nu eindelijk alle papieren ingeleverd bij de school.

Zaterdagavond housewarmingparty gehad bij onze Finse onderburen. Leuk om bijna hetzelfde appartement met een hele andere inrichting te zien! Leena en Ulff zijn leuke mensen. Omdat ze nogal veel over hadden van het feestje, werden we meteen uitgenodigd om de volgende dag met de meiden te komen lunchen. Daar zijden wij natuurlijk geen nee tegen, want, hun hulp kan erg lekker Italiaans koken. Ook de meiden vonden het leuk, ze zitten dan gezellig mee te kletsen in het Engels en dat doen ze hartstikke goed.

Maandagmiddag zo rond het begin van de avondspits begon het te regenen en te regenen.... het was echt enorm. Binnen de kortste keren was onze straat veranderd in een snelstromende rivier en liep het verkeer overal in de stand volledig vast. Ook ons dakterras liep volledig onder water, het water kwam bijna over de drempel heen die toch echt zo'n 10 cm hoog is. De meiden vonden het geweldig, Bregt ging bodysurfend over het terras heen.

Gerdalies zou komen eten en het is haar gelukt bij ons te komen, wat later dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een wonder dat het haar gelukt was bij ons te komen, veel mensen zaten volledig vast in het verkeer en zijn uren onderweg geweest. Ook onze Surender was lang onderweg geweest, zijn scooter had het water teveel gevonden en was ermee gestopt dus moest hij verder open! Arme man. Dit was wel een echte monsoon bui.
Ook dinsdag en woensdag vielen er fikse  regenbuien, goed voor de gewassen en het koelt lekker af naar zo'n 28 graden na zo'n regenbui.

Woensdag was Bregt ziek, flink verkouden, hoofdpijn, buikpijn, algeheel onwel dus. Omdat ze al een paar dagen last van haar buik had, namen we haar mee naar de dokter waar Jelle en ik toch al naartoe moesten. Hij maakte zich geen zorgen over Bregt, rustig aan doen en goed drinken. Zijn advies was dagelijks een cocosnoot leegslurpen. Dat vond Bregt wel een heel leuk advies! Jelle en ik moesten gekeurd worden (ja het was weer zover, weer een keuring) voor ons Indiase rijbewijs. We werden allebei gelukkig goedgekeurd, dus we kunnen verder met de formulieren om het felbegeerde roze(?) te verkrijgen.

Donderdagochtend, de wekker gaat. Jelle springt uit bed en splashhhh met z'n voetjes in het water!! Het had 's nachts weer flink geregend en in het putje op ons balkon was een stukje stukwerk terecht gekomen dus het water kon er niet meer door. De drempel met onze slaapkamer is slechts een centimeter hoog dus het water stroomde vrolijk onder de deur door naar binnen. In de hele slaapkamer en een deel van de gang stond zo'n 2 cm water!!! Dat is nog eens lekker fris wakker worden. Snel de deuren naar het balkon open gegooid, putje schoongemaakt en dweilen maar!!! Gelukkig hebben we overal marmeren vloeren en dat kan prima tegen water. Alleen mijn schoenen konden er wat minder goed tegen en die staan natuurlijk allemaal onder het bed.