Mumbai

Het Diwali weekend van 11 tot 13 november zijn we naar Mumbai geweest. Allereerst omdat Freek en Jessica eind dit jaar terug gaan naar Nederland en we ze graag gedag wilden zeggen. Maar ook omdat Diwali in Delhi betekent veel vuurwerk, heel veel vuurwerk. Dat is natuurlijk best leuk, maar de lucht is al zo slecht en met al dat vuurwerk erbij is het echt heftig.  Bovendien is Mumbai een leuke stad, dus geen straf om daar naartoe te gaan. Natuurlijk is Mumbai ook een enorm grote stad, maar doordat het aan zee ligt en er geen bergen omheen liggen, zoals in Delhi, verwaait de vervuiling daar veel sneller en is de luchtkwaliteit aanzienlijk beter, ook met Diwali.

Dhobi Ghat

We mochten bij Stans, een collega van Jelle, en haar man Joop logeren, Het was ontzettend gezellig. Natuurlijk zijn we ook op pad geweest. We wilden de artistieke wijk bezoeken, waar allerlei galeries zijn, helaas was alles dicht in verband met Diwali. Het was wel een leuke stadswandeling.
We hebben ook één van de Dhobi Ghats bezocht. Een Dhobi ghat is een grote open lucht wasserette. Vroeger werd alle was daar gedaan, nu doen veel mensen de was thuis in de machine, maar er hing nog genoeg was. Heel grappig, alle spijkerbroeken bij elkaar, alle korte broeken, alle t-shirts enz. Wij dachten dat een dhobi ghat altijd aan het water is, maar dat bleek niet zo te zijn, deze dhobi krijgt zijn water dagelijks uit grote watertanks.


Daarna reden we door naar één van de Bollywood studios

Op de set

Judge Bregt

De filmsterren

Dat was echt heel erg leuk. Het ziet er allemaal nogal knullig uit, maar er zijn echt al veel opnames gemaakt voor grote films. Volgens onze gids letten Indiërs vooral op de acteurs en actrices en gaan ze volledig op in het verhaal waardoor ze helemaal niet letten op de achtergrond die veelal vaag gemaakt wordt.
We kregen een zeer uitgebreide rondleiding, mochten overal kijken en er was ook nog een opname bezig waar we mochten kijken. De hoofdrolspeler was gewond en werd op een brancard door de ziekenhuisgang gereden. toen de camera's stopten begon hij meteen selfies van zichzelf te maken. Zijn bloederige verwonding zag er overigens echt heel nep uit, we hebben hartelijk gelachen.

Ook kwamen we bij een deel waar beelden voor de filmsets werden gemaakt. De mannen hadden direct belangstelling voor Hanna en waren duidelijk over haar aan het praten. Toen ik de gids vroeg waar ze het over hadden, vertelden hij dat haar gezicht lijkt op dat van de actrice waar ze een beeld van moeten maken. Toen onze rondleiding bijna afgelopen was, kwamen dezelfde mannetjes aanhollen en vroegen via de gids of ze misschien foto's van Hanna mochten maken om te gebruiken in hun werk. Hanna vond het prima dus ze was heel even de filmster!

Filmster Hanna

Onze laatste dag ben ik met Hanna naar de Gallery of Modern Art geweest en naar het Museum van Mumbai. Vooral de Gallery was erg interessant. Het museum was vooral historische en er was een enorme collectie van de oprichter van Tata, blijkbaar een groot kunstliefhebber, maar niet het soort kunst dat wij mooi vonden (beetje kitsch allemaal). Daarna zijn we met Freek en Jessica naar de club geweest waar we gezellig hebben geluncht
en lekker gezwommen want in Mumbai is het het hele jaar door rond de 30-35 graden, dus heerlijk weer om te zwemmen. Vrijdagavond laat vlogen we weer terug naar Delhi.

Fred en z'n vrienden

Zaterdagochtend haalden Jelle en ik Fred op die was wezen logeren bij Rose en Michiel en z'n grote vriendin Zara. Hij heeft het echt heerlijk gehad, want op de compound woont tegenwoordig nog een hond, Guus en met z'n drietjes hebben ze heerlijk gespeeld. Fred was zo moe dat hij 2 dagen heeft liggen slapen!

Time flies.....

Mijn laatste blog is van september, alweer bijna 2 maanden geleden. Is er dan helemaal niks gebeurd in de tussentijd? Zeker wel, heel veel zelfs!
Zo ben ik in september weer gestart met Engelse les geven aan kinderen uit de Vivekanand slum. Ik heb dan vorig jaar ook een aantal maanden gedaan ter ondersteuning van een andere vrijwilligster en nu mag ik de "lead teacher" zijn. Op maandag en dinsdag van 15.45 tot 17.00 uur probeer ik 10 kinderen tussen de 11 en 13 jaar Engelse les te geven. Ik heb natuurlijk helemaal geen ervaring en heb ook geen onderwijzersbloed, maar het is over het algemeen wel heel erg leuk om te doen. Vooral de voorbereidingen voor de lessen vind ik erg leuk, het in de praktijk uitvoeren blijkt vaak moeilijker dan ik dacht. Inmiddels zit het eerste semester er bijna op. De ervaringen zijn nog erg wisselend, de ene les gaat het super, is iedereen gefocust en wordt en lekker meegedaan en de andere les hebben de kinderen er echt helemaal geen zin in, zitten ze constant in Hindi te babbelen en letten vooral niet op mij. Ik heb altijd al veel respect gehad voor onderwijzers en docenten en nu zo mogelijk nog meer!
De Spirit Shop op school is ook weer in volle gang en omdat we nu een echte winkel hebben, zit er ook meer werk aan en hebben we een team onder leiding van Lisa gevormd om de zaak te runnen. De Spirit Shop verkoopt allerlei leuke goodies van de school, zoals t-shirts, sweaters, sokken, maar ook petten, potloden en waterflessen en nog heel veel meer. Alles met ons logo en natuurlijk onze mascotte, de tijger.
Omdat ik dacht dat ik nog niet genoeg had, ben ik ook begonnen bij het Hope Project (http://www.hopeprojectindia.org/) om hen te helpen met de website. Het werk voor Cequin ligt een beetje stil, en Hope had dringend iemand nodig, dus ben ik daar maar in gesprongen, ik moet mijn dagen natuurlijk wel nuttig besteden hier.
Ondertussen is Jelle super druk geweest de afgelopen tijd en heel veel op reis geweest. Gelukkig is het bijna Kerstvakantie en kan hij straks lekker even bijkomen.
Met de meiden gaat het goed. Ze hebben de draad op school weer goed opgepakt en de gesprekken met de docenten van allebei waren echt heel positief. Ook thuis hebben ze weer helemaal hun draai gevonden. Bregt probeert zoveel mogelijk afspraken met vriendinnen en logeerpartijen te organiseren terwijl Hanna lekker geniet samen met Spooky van de rust thuis na een drukke dag op school.
Met Fred gaat het goed. Hij geniet van de wandelingen nu de temperatuur weer aangenaam is.
Want inmiddels is de temperatuur overdag gedaald naar zo'n 28 graden en dat is heerlijk. Nadeel van de lagere temperaturen is dat de smog dan meteen erger wordt. Inmiddels zo erg, dat steeds meer mensen met een masker op naar buiten gaan. We verkopen de maskers ook in de Spirit Shop en ze zijn werkelijk niet aan te slepen. Ook binnenshuis worden steeds meer luchtfilters geplaatst dus dat gaan wij nu toch ook maar doen. Op school zijn alle binnenruimtes voorzien van goede luchtfilters en ademen de meiden nagenoeg schone lucht in. Ook op de ambassade is de luchtkwaliteit in orde, dus nu moeten we er thuis ook echt iets aan gaan doen.
Jelle was eind oktober voor 2 weken naar Nederland en altijd als hij lang weg is, gebeuren er de spannendste dingen. Zo hadden we wederom een aardbeving. Deze keer was het de aardbeving in Afghanistan en Pakistan die heel duidelijk voelbaar was. Bregt zat op dat moment in Rishikesh in de Himalaya en we kregen echt binnen een half uur al bericht via school dat alles oké was daar. Ook hier in Delhi was verder niks bijzonders gebeurd, maar het is wel altijd spannend. Een paar dagen later werd ik midden in de nacht wakker van een vreemd geluid, maar verder niks aan de hand, dacht ik. Dus maar even naar het toilet voordat ik weer verder kon slapen. In de badkamer rook ik een zeer penetrante brandlucht hmmm, wat te doen. Eerst maar even naar boven om te zien of het van buiten komt. Buiten niks aan de hand, nog even in de luchtschacht kijken... Bingo! Daar kwam enorme zwarte rook uit. Snel naar beneden gerend, de bewaker gewaarschuwd, die meteen de brandweer heeft gebeld. Hanna wakker gemaakt, Spook half slapend in haar reismandje gepropt, Fred aan de riem gedaan, nog even snel m'n portemonnee en de paspoorten en naar buiten. Ondertussen had onze bewaker Rai iedereen in het gebouw wakker gemaakt. Daar zaten we dan, op de plastic stoeltjes van de bewakers. Ondertussen kwamen alle onderburen ook naar buiten en al snel bleek er brand te zijn in het souterrain waar meneer Kohli woont. Meneer Kohli is een man op leeftijd die eerst op de begane grond woonde, maar dat heeft verkocht en nu, naar mijn mening, als een soort mol in het souterrain woont. Er kwamen dikke zwarte rookwolken uit zijn woning. Na een half uur, daar kwam de brandweerauto aan. Sirenes aan, zwaailichten aan, de hele buurt wakker. In eerste instantie kon hij de straat niet inkomen, er staan vooral 's nachts veel te veel auto's geparkeerd en de straat is al niet zo breed. Na wat steekwerk lukte het dan toch de wagen voor te rijden. De brandweermannen waren eenvoudig gekleed in overal en rubber laarzen en gingen zonder enige bescherming het souterrain in. Gelukkig was de brand snel geblust. Het was iets in de elektrische bedrading volgens de
commandant. Niet echt geruststellend dus. Uiteindelijk toch maar weer naar binnen en naar bed gegaan. Echt lekker rustig slaap je dan niet. De volgende dag meteen de ambassade gewaarschuwd en die stuurden direct de technische dienst er op af. Zij hebben alles goed gecontroleerd en het bleek dat er een apparaat in brand was gevlogen, dus gelukkig niets met de bedrading. Ook onze Spaanse onderburen hebben er nog een electricien van zijn bedrijf bij gehaald en die kwam tot dezelfde conclusie dus we kunnen weer rustig slapen. En meneer Kohli? Die had helemaal niet in de gaten dat z'n huis vol rook stond, hij lag lekker te slapen en was licht ontstemd dat hij wakker was gemaakt. Enfin het had toch allemaal anders af kunnen lopen voor de beste man.

De bergen in

Na een maand werk en school, is er gelukkig alweer een lang weekend vrij! Van vrijdag 11 september tot en met maandag 14 september hadden de meiden vrij van school. Genoeg tijd dus om een leuke trip te organiseren. We waren nog altijd niet echt de bergen in geweest dus hoogste tijd!
Na enig zoeken naar de mogelijkheden vonden we Srinagar en Gulmarg de meest aantrekkelijke bestemmingen voor een lang weekend. Niet te hoog, maar wel echt in de bergen. Hoewel niet te hoog, we zijn toch naar circa 4.300 meter geklommen!!
Vrijdag vertrokken we vroeg richting de luchthaven want onze vlucht vertrok om 8.55 uur. Op tijd op dus! Op de luchthaven kwamen we meerdere bekenden tegen allemaal even lekker eruit, om iets van India te zien.
Toen we in de buurt van Srinagar kwamen, konden we vanuit het vliegtuig de bergen prachtig zien liggen. Het is maar een uur vliegen dus om 10.30 zaten we in de taxi op weg van Srinagar naar Gulmarg. De rit duurde zo'n anderhalf uur en onderweg hebben we gestopt bij een schitterend uitzichtpunt. Gulmarg ligt op een mooi rond plateau, in het midden grazige weiden en er omheen hotels. Ons hotel was een erg leuk hotel met super vriendelijk en behulpzaam personeel. Achter de receptie stonden 4 keurige jonge mannen op ons te wachten en we werden zeer hartelijk verwelkomd met een kopje Kahwah, een thee gemaakt van safraan, amandelen, kardemon en kaneel en natuurlijk flink gezoet. Echt super lekker.
Na een heerlijke lunch hebben we een mooie wandeling gemaakt in de omgeving. Heerlijk om weer eens echt in de natuur te wandelen. In Gulmarg kan je ook pony rijden. Je wordt zodra je je hotel uit komt dan ook overspoeld met pony wallahs (een wallah is een verkoper). Ze zijn erg opdringerig, maar gelukkig waren wij snel weg gelopen van het hotel, lekker de natuur in. Terug in het hotel, voor het eten nog even heerlijk in de sauna gezeten.

Na een nacht slapen merk je pas echt goed wat hoogte met je doet. We werden allemaal wakker met een duf hoofd, beetje hoofdpijn en het gevoel alsof je verkouden wordt. Je merkt dus heel direct aan je lijf wat de hoogte met je doet. Na een heerlijk ontbijt zijn we rustig aan richting het begin station de gondel gewandeld dat zo'n 2 km van ons hotel verwijderd was. We werden onderweg wel herhaaldelijk besprongen door de pony wallahs, maar zijn gewoon lekker blijven lopen. Heerlijk zo'n ochtend wandeling. Bij de gondel was het niet druk dus na kaartjes te hebben gekocht konden we vrijwel direct instappen en hele grappige kleine 6 persoons gondels. De tocht naar fase 1 was prachtig. Daar moesten we overstappen op de volgende gondel naar fase 2, het eindstation.
 Daar aangekomen hadden we prachtig uitzicht over de overweldigende bergen om ons heen. Om helemaal naar de top te gaan, moesten we nog zo'n 100 meter omhoog klimmen. We hebben het gedaan en gehaald, maar het was wel zwaar!! Heel rustig aan zijn we klauterend over rotsblokken omhoog gegaan want ja, eenmaal bij het eindstation van de gondel, wil je toch ook naar het hoogste punt. De afdaling ging een stuk gemakkelijker. Op weg naar beneden kwamen we zelfs nog echte sneeuw tegen. Tussen alle sneeuwresten lagen overal verspreid houten sleetjes, het leek wel een soort slee kerkhof. We vonden er zelfs nog een paar ski's. Want in de wintermaanden, januari, februari en maart, ligt er veel sneeuw in Gulmarg en wordt er volop geskied.
Terug bij de gondel zijn we afgedaald naar fase 1 en daar hebben we bij de lokale skihut wat gedronken en gegeten. Ik wilde iets echt Kashmiri en kreeg een soort griesmeelpudding Phirni genaamd. Heerlijk!! De anderen waren stik jaloers op mijn lekkere hapje.
Kashmir is een zeer vruchtbare streek. Heel veel fruit en ook groentes komen hier vandaan. Het was nu appeltijd en overal zag je grote bomen vol met appels.
 Vanaf fase 1 zijn we te pony naar beneden afgedaald. Nadat de pony wallahs eerst weer vreselijk ruzieden over wie de paarden mocht leveren, konden we eindelijk opstappen en hebben we een prachtige tocht naar beneden gemaakt. Tegen het eind van de dag waren we weer terug in ons heerlijke hotel en hebben we lekker geluierd, gegeten en geslapen. Bij het diner vertelde ik aan de manager van het restaurant over die heerlijke pudding waarop hij mij direct vertelde dat die van hen veeeel lekkerder is. Na het hoofdgerecht kregen we allemaal een schaaltje van die heerlijke pudding van het huis! Wat een aardige en gastvrije mensen zijn de Kashmiri. De volgende morgen heerlijk uitgeslapen, lekker ontbeten en toen weer in de taxi op weg naar onze houseboat in Srinagar.

Srinagar is een stad als iedere Indiase stad, druk en vol met veel lawaai. Het eerste deel van het Dal meer waar we langs reden lag bomvol met houseboats en we waren al bang dat we daar ergens tussen kwamen te liggen, maar gelukkig, onze boot lag wat verder weg in een rustiger deel. Het was een schitterende boot met heel veel bewerkte houten panelen. We werden met een 'speedboat' van de kade naar de boot gebracht en dat was maar goed ook want op het meer varen heel veel bootjes met wallahs allerlei koopwaar die graag wat aan je willen verkopen. Na een heerlijke lunch zijn we terug gebracht naar het vaste land om een van de vele de Moghul gardens te bezoeken. Prachtige tuinen vol bloemen en waterpartijen en Indiërs, want het was zondag. Indiërs gaan heel graag naar het park om te picknicken, te spelen, te luieren, en te plonsen in het water. Het was een bijzondere belevenis, de dames volledig gekleed met de voetjes in het water, de heren in onderbroek helemaal 

ondergedompeld. En natuurlijk wilde iedereen weer met onze meiden op de foto. Bregt vindt dat niet fijn en Hanna gaat alleen met meisjes op de foto. Daarna nog even wat gedronken in het Taj hotel vanwege het prachtige uitzicht over het meer en de stad. Terug op onze houseboat werden we opgehaald door een klein bootje en werden we heerlijk een uurtje over het meer gepeddeld door een aardige jonge student. Na een heerlijke nachtrust, kregen we maandag ochtend heerlijk ontbijt op het bovendek van de boot van de super vriendelijke mensen van het restaurant. Daarna lekker geluierd op de ligstoelen in het zonnetje. En toen was het helaas alweer tijd om richting de luchthaven te vertrekken. De controles op de luchthaven van Srinagar zijn extreem streng. Voordat je überhaupt het luchthaven terrein op mag, wordt eerst al je bagage gecontroleerd. Op de luchthaven zelf wordt alles nog een keer of 5 gecontroleerd. Alles, maar dan ook echt alles moet uit je handbagage en al het eten dat je bij je hebt moet je in je mond stoppen waar een beambte bij staat, dus Hanna had tegelijkertijd drop en chips in haar mond, erg lekker! Na al deze eindeloze controles, mochten we dan eindelijk door en vlogen we terug naar Delhi waar Surender ons weer blij als altijd op stond te wachten. Het was een fantastisch weekend!

Uitzicht vanaf 4.300 meter over de nog hogere bergtoppen

Monsoon en andere perikelen

Alweer ruim 2 weken thuis, weer helemaal gewend aan ons leven hier en in het ritme. De meiden weer begonnen aan een nieuw school jaar en Jelle weer aan het werk.
We hebben dit jaar een behoorlijk natte monsoon en dat is natuurlijk heel goed, want dan hebben we hopelijk weer genoeg water voor het hele jaar. Al die regen heeft ook zo z'n nadelen, De eerste zondag dat we weer thuis waren, hadden we echt gigantisch veel regen, het begon in de nacht en bleef tot ver in de middag door regenen. Het was een grijze dag, het leek Nederland wel! Bregt werd 's morgens wakker, stapte uit bed en had natte voeten, Hanna liep haar badkamer in en......had natte voeten dat begon dus lekker. Dweilen maar weer en hopen dat de regen snel stopt, dan stop de lekkage uiteindelijk ook. En bij iedere volgende regenbui alle lekkagepunten maar weer controleren. De huisbaas heeft alweer beloofd er iets aan te doen, dus we wachten geduldig af.
Na zo'n regenbui is het buiten lekker vochtig en heel warm, dus we moeten een beetje rustig aan doen. Afgelopen zondag zijn Jelle en ik samen naar Feroz Shah Kotla geweest. Het zijn de ruïnes van de vijfde stad van Delhi, gebouwd in de veertiende eeuw door Sultan Feroz Shah Tughlaq. Een mooie historische locatie om rond te dwalen. Op deze locatie staat ook één van de Ashoka pilaren waar de principes van bestuur van Ashoka in staan gegraveerd. Feroz Shah Kotla ligt tegen Old Delhi aan en tussen drukke verkeerswegen in. Toch straalt het een enorme rust uit als je door de tuinen en de ruïnes loopt. Het was erg warm dus na zo'n 2 uur rondlopen, zijn we weer in de auto gestapt en hebben de AC snel aan gezet, even afkoelen.
Hanna en ik hebben zondag ook voor het eerst weer paard gereden. We zijn in de bak gebleven omdat vooral ik weer even het gevoel dat ik enige controle heb, moest krijgen. Hanna heeft daar geen last van, die rijdt gewoon op ieder paard zo weg en heeft het helemaal onder controle. Het was lekker om weer te rijden en we gaan vanaf nu weer iedere zondagochtend op het paard, als het weer het toe laat.
Bregt is alweer druk met vriendinnen, logeerpartijen, afspraken na school, met vriendinnen naar de shopping mall, ze is er druk mee er blijft bijna geen tijd over voor school! Gelukkig zijn een aantal vriendinnen van vorig jaar gebleven en hoeft ze dus niet helemaal opnieuw te beginnen. Ook Hanna's beste vriendin is nog steeds hier en de dames hebben de draad gewoon weer opgepakt alsof ze elkaar helemaal niet ruim 2 maanden niet hebben gezien.
Op de ambassade zijn veel nieuwe collega's. Het is jammer dat een aantal collega's weer weg zijn, maar het is ook altijd leuk om weer nieuwe mensen te ontmoeten.

Bali

Bali 2015

Na een heerlijke vakantie in Nederland en Spanje waarbij we iedereen weer uitgebreid gezien en gesproken hebben zodat we weer helemaal bij zijn, was het weer tijd om verder te gaan. Samen met Lovely onze lieve reisgenoot voor de komende 3 weken, vertrokken we op 21 juli weer richting Delhi. Na 2 dagen uitpakken en weer inpakken vertrokken we op 24 juli naar Bali. De eerste 3 dagen zaten we in Ubud, de place to be volgens velen, maar toch niet helemaal ons idee. Ubud is volgens de boeken het culturele centrum van Bali, maar het is er super toeristisch je kunt er over de toeristen lopen, het is een groot winkelfestijn met shops die allemaal dezelfde handgemaakte souvenirs verkopen en verder zijn het hotels, restaurants en bars. Er was wel een mooi vogel/reptielen park in de buurt dat we bezocht hebben. Ook was er het apenbos waar we natuurlijk wel naartoe zijn geweest, maar het was meer een park gevuld met super brutale apen. Ook niet echt ons ding. Jelle, Hanna en Bregt hebben ook nog een mooie fietstocht gemaakt door de omgeving. Ze werden door de gids meegenomen naar een hanengevecht , deze zijn traditioneel bedoeld als offer aan de goden om geluk af te dwingen. Jelle en de meiden waren niet echt enthousiast dus ze zijn snel weer verder gefietst. Ook hebben ze het huis en de familie van de gids bezocht dat was wel erg leuk. Helaas was Lovely die middag ziek en ben ik maar haar in het hotel gebleven. 

Guning Agung

Vanuit Ubud zijn we wel naar de vulkaan Guning Agung geweest. De vulkaan is 3.147 meter hoog en heeft in 1963 de laatste uitbarsting gehad. Je kunt de afgekoelde lavastroom prachtig zien liggen en het uitzicht was adembenemend.

Na Ubud zijn we naar Pemuteran gegaan een plaatsje aan de noordkust. Onderweg zijn we gestopt bij een schitterende waterval .Het strand van Pemuteran is zwart door het vulkaanzand, een bijzonder gezicht. Vanuit Pemuteran zijn we met een boot naar een eilandje gegaan waar we prachtig konden snorkelen. De meest kleurrijke exotische vissen en koralen hebben we gezien, echt een belevenis.

Holy hotsprings Banjar

Vervolgens weer door naar de volgende bestemming, Belimbing. Onderweg het Brahma Vihara Arama klosster, het enige Boeddhistische monument op Bali bezocht, een indrukwekkend bouwwerk. Daarna in  het heilige water van de hot springs (32°) van Banjar gedoken. Heerlijk, we zijn helemaal gereinigd!! Ons hotel in Belimbing lag echt op een sublieme locatie. Het uitzicht was adembenemend en de tuinen van het hotel echt super mooi. Schitterende grote knalgroene planten overal, dit is echt het Bali zoals we ons voorgesteld hadden. Het was er heerlijk rustig en we hebben er een prachtige wandeling door de rijstvelden, maar ook palmbomen, cacaobomen, bananenbomen, koffiebomen gemaakt. We moesten ook echt over die suppersmalle dijkjes lopen. Lovely liep voor mij, gleed uit en stond tot haar enkels in de modder met 1 voet. Vervolgens liep ik niet op te letten, gleed uit op m’n kont in de modder! Maar het was een prachtige tocht. Jammer dat we naar 2 nachten alweer weg moesten van deze prachtige plek.

Brahma Vihara Arama klooster

Uitzicht vanaf ons ontbijt terras

Wandeling door de rijstvelden

Op naar Sidemen. Onderweg hebben we de Goa Lawah tempel bezocht. Het is een tempel in een grot waar duizenden vleermuizen wonen. Je mag niet in de grot maar het is vrij open dus je kunt de vleermuizen wel zien hangen en vooral ook horen. De tempel is voor de grot waar toen wij kwamen een groep Balinezen zat te bidden, indrukwekkend. 

entree Kertha Gosa

Kertha Gosa

Daarna de Kertha Gosa een ‘drijvend’ gebouw dat vroeger gebruikt werd als gerechtsgebouw. 










De volgende dag zijn we wezen raften op de rivier Ayung. Dat was echt super super leuk. Het waren kleine boten dus we konden er niet met z’n vijven in. De meiden bij elkaar met een gids en Jelle en ik samen met 2 Chinese meiden en een gids. We zijn ruim 2 uur de snelstromende en zeer ondiepe rivier af gegaan. Ook moesten we een dam af waarbij we een val van zo’n 4 meter in een hoek van 45° moesten maken, heel spectaculair. Aangekomen op de eindbestemming kregen we een lekkere droge handdoek en een heerlijke lunch. 

Jelle z'n eerste duik

Van Sidemen door naar onze laatste bestemming, het eiland Lembongan. We konden vanaf het hotel naar het strand wandelen en hier waren de stranden wel wit zoals je altijd op alle plaatjes van Bali ziet. Jelle en Bregt wilden graag duiken en na een instructiemiddag in het zwembad mochten ze echt in zee duiken. Lovely. Hanna en ik gingen mee op de boot om te snorkelen. Jelle en Bregt hebben enorm genoten van het duiken, ze vonden het echt een fantastische ervaring en de meiden en ik hebben heerlijk gesnorkeld. We stopten op 2 locaties, de eerste locatie was prachtig met koraal en vissen en de tweede locatie staat erom bekend dat er regelmatig mantaroggen zwemmen. Het water ter plaatse was wat troebel dus ik was echt totaal verrast toen er opeens vlak onder mij zo’n enorme mantarog zwom, wat een fantastische ervaring!! We hebben er heel veel gezien. Omdat wij snorkelden, zagen we ze vooral van bovenaf Jelle en Bregt  konden echt tussen de roggen zwemmen. Het zijn prachtige dieren die heel majestueus door het water glijden. Terug in het hotel waren we allemaal heerlijk voldaan en helemaal moe van deze schitterende ervaring. De volgende dag hebben Jelle en de meiden nog een korte cursus golf surfen gedaan terwijl ik lekker lui op het strand lag. Dat golf surfen is nog knap lastig en het viel niet mee om echt te gaan staan op de plank in het water. Alleen voor Bregt was het weer een makkie, die griet is zo atletisch en sportief, ze deed het gewoon meteen goed. Daarna was het alweer tijd om met de boot terug te gaan naar Bali. De laatste nacht hebben we doorgebracht in een hotel in de buurt van de luchthaven en ja toen was het weer voorbij. Hoewel dat ging nog niet helemaal soepel. We waren goed op tijd op de luchthaven dus hadden snel onze koffers ingecheckt nog even was rondneuzen op de luchthaven en een lekkere kop koffie en hup het vliegtuig in. Niet dus. De vulkaan Raung op Java was weer as aan het spugen en net voordat wij zouden boarden, ging de luchthaven dicht!  Wij zouden om 1 uur vertrekken en de luchthaven ging dicht tot in ieder geval 6 uur en daarna zouden we meer horen. Afwachten dus. Ondertussen werd er een bandje ingezet om de wachtende mensen te entertainen en dat was echt erg leuk. Rond 5 uur kregen we door dat onze vlucht naar Kuala Lumpur om 6 uur zou vertrekken en dat was ook zo. Aangekomen in Kuala Lumpur hadden we natuurlijk onze aansluiting naar Delhi gemist. We werden na enige tijd wachten naar een hotel gebracht waar we een korte nacht hebben geslapen. De volgende ochtend vroeg weer in de bus terug naar de luchthaven. Ons vliegtuig vertrok op tijd en rond 1 uur waren we dan eindelijk weer thuis in Delhi. Het was echt een fantastische vakantie. En nu maar weer terug in het gewone ritme van school en werk. Gelukkig hebben we nog een paar dagen om bij te komen en blijft Lovely nog een weekje bij ons.

.

Ranthambore National Park

Het weekend van 2/3 mei hadden de meiden 2 dagen extra vrij. Een mooie gelegenheid om nog een National Park in de buurt te bezoeken. Nou ja, in de buurt, het is ongeveer 370 kilometer en dat is redelijk dichtbij in kilometers. In reisuren is het iets verder weg, 7 uur (heenweg) tot 9 uur (terug weg nadat we een afslag hadden gemist) rijden. Een hele trip dus. Maar het was alleszins de moeite waard!!
Vrijdagochtend zijn we vroeg, 6 uur, vertrokken en waren we rond half twee in het hotel. Na de incheck en een snelle lunch, moesten we ons klaar maken voor onze eerste safari.
Ranthambore National Park is een van de parken waar tijgers nog in hun natuurlijke habitat leven. Er zitten volgens onze gids 50+ volwassen tijgers en 20 welpen. Het park is circa 400 vierkante kilometer en 75% van het park is niet toegankelijk voor bezoekers. De overige 25% is verdeeld in 10 zones en per safari mag je maar 1 zone bezoeken. Dit alles ter bescherming van de wilde dieren. Want naast tijgers komen er ook nog heel veel andere wilde dieren voor in het park.

Dancing Peafowl

Blue Bull

Spotted Deer

Onze eerste safari was in zone 6 en we hebben heel veel dieren gezien, het sambar deer, het spotted deer, de blue bull (of nilgai), veel vogels zoals gieren die in een kadaver zaten te pikken, aapjes en de mongoose. Van de mongoose wordt gezegd dat als je die ziet er altijd een tijger in de buurt is. Nou de mongoose zagen we, maar de tijger had zich verstopt.

Sambar Deer

Zaterdagochtend gingen we weer op safari. We moesten al om 6 uur klaar zitten, dus dat was wel weer even kreunen en steunen zo vroeg in de ochtend, maar het is gelukt. Ook nu gingen we naar zone 6 en hebben we heel veel dieren gezien, maar.... geen tijgers!
Terug in het hotel zijn we na een uitgebreid ontbijt lekker bij het zwembad gaan lummelen. Een beetje bijslapen na het vroege opstaan. Na de lunch moesten we ons al weer klaar maken voor de volgende safari. Ik had intussen onze reisorganisatie gebeld om te vragen ervoor te zorgen dat we nu naar een andere zone in het park zouden gaan en ervoor te zorgen dat er weer een gids in onze jeep zat, want die was er tijdens de ochtend safari niet.

Indian Vulture

Toen de jeep ons ophaalde, zat de gids er al in en hij meldde ons dat we naar zone 5 zouden gaan. Zone 1 t/m 5 zijn het oudste deel van het park (opgericht in 1955), zone 6 t/m 10 zijn er in de jaren 80 en 90 bij gekomen. Onze gids op deze safari was fantastisch. Hij wist veel van het park en zijn dieren. Op een gegeven moment hoorden we de waarschuwingsroep van een sambar deer dus wij er op af. Het sambar deer hebben we gezien en binnen no time stond het weggetje afgeladen vol met jeeps en canter trucks, maar de tijger...... die liet zich niet zien. Nou ja, dan maar geen tijgers, we hadden wel een fantastische safari met deze gids.

Zondagochtend weer vroeg op, om 6 uur zaten we weer klaar. Hanna voelde zich niet goed en ik zat even te twijfelen om samen met haar in het hotel te blijven. Na een imodium pilletje hebben we toch besloten mee te gaan. En dat was maar goed ook! We hadden een vriendelijke gids en deelden de jeep met 2 Indiase jonge vrouwen. Beiden gewapend met camera's, dus echte wildlife spotters. Een van de twee vrouwen was ook bijzonder geinteresseerd in vogels dus daar werd Jelle dan weer helemaal blij van! Op naar zone 3, het territorium van een volwassen tijger met 3 welpen van 1,5 jaar oud! Toen we het park in reden werden we meteen gewaarschuwd dat er in de buurt tijgers gespot waren dus gas erop en racen naar de aangegeven plek en inderdaad!!! Daar lag een tijger. Het stond er al vol met jeeps en canters dus we konden het niet heel goed zien, maar we zagen haar. Vervolgens kwam er een tweede tijger aanlopen die de andere tijger begroette en daarna verder liep. Het waren volgens onze gids broer en zus, 2 welpen van 1,5 jaar oud.
 Op een gegeven moment stond de liggende tijger ook op en verdween in de struiken. Onze gids was niet spraakzaam, maar wist wel veel van het gedrag van tijgers. We gingen een stukje verderop bij een meertje staan wachten en ja hoor, daar kwam de eerder geziene tijger tevoorschijn! Na uitgebreid naar hem te hebben gekeken en foto's te hebben gemaakt, ging ook hij er weer vandoor. Helemaal gelukkig gingen we verder, op zoek naar, ja waar naar eigenlijk nu we de tijgers gezien hadden. We reden langs een meertje en aan de overkant zagen we, jawel alweer een tijger!! Het was weer een van de welpen. Ze was erg rusteloos en liep alsmaar heen en weer langs de waterkant. Uiteindelijk verdween ze weer in het hoge gras en gingen we weer op weg.
 We zouden naar het krokodillen meer gaan. Op weg daar naartoe reden we weer langs de plek waar we onze allereerste tijger zagen en echt niet te geloven, maar ze lag er weer en nu stonden er slechts 2 jeeps en hadden we dus alle ruimte om dichtbij te komen en haar goed te zien. Ze lag echt, niet overdreven op zo'n 20 meter afstand van onze jeep!! We hebben ademloos zitten kijken met z'n allen wat een prachtig majestueus dier!! Ze lag gewoon echt naar ons te kijken, we konden haar recht in de ogen kijken. Na zoveel adembenemende tijgers, konden we nog maar een ding doen. Terug naar het hotel en heerlijk nagenieten van onze prachtige safari's.

Aardbeving

Hebben wij er iets van gevoeld? Ja we hebben het heel duidelijk gevoeld. Zo erg zelfs, dat we naar buiten zijn gegaan. We wisten meteen dat het goed fout moest zijn ergens in de Himalaya. We lazen al regelmatig berichten dat seismologen een grote aardbeving vreesden in het getroffen gebied en ze kregen helaas gelijk. Een onvoorstelbaar groot drama heeft plaats gevonden in Nepal. Onze gedachten gaan uit naar alle slachtoffers en hun nabestaanden, alle gewonden en hun familie en alle mensen die huis en haard, ja alles kwijt zijn geraakt.

Even bijpraten

Zo, het is erg lang geleden dat ik heb geschreven. Hoogste tijd om even bij te praten!
Dinges 4 is inmiddels ondergebracht bij een Amerikaans echtpaar dat nog een ander hondje van de straat heeft gered en hij heeft het daar prima naar zijn zin. Het is wel grappig, ik zag een foto van hem met een jasje aan! Van straathond naar fancy gekleed diplomaten hondje, extremer kan bijna niet.
Ook het bezoek is inmiddels weer vertrokken. Omdat Hans en Els een foutje hadden gemaakt bij de boeking, bleven ze in plaats van 3 weken, 2 maanden. Dat gaf ze de prachtige gelegenheid om wat meer van India te zien. Dus na hun rondreis door Rajastan, zijn ze ook nog 2 weken op rondreis door Kerala geweest en ze hebben er enorm van genoten. Wij hebben ook heerlijk genoten van hun tijd bij ons. Het was fijn om m'n moeder weer een poosje bij ons te hebben, we hebben allemaal enorm van haar genoten.
Jelle is inmiddels alweer jarig geweest. Hij heeft een prachtige overkapping gemaakt op ons dakterras zodat we ook in de warmere tijd boven kunnen zitten. Wij hebben hem voor zijn verjaardag allerlei leuke lampen, hangplanten en andere zaken gegeven om het geheel leuk aan te kleden. En zo kon hij op zijn verjaardag heerlijk genieten van een ontbijt op het gezellig aangeklede dakterras.

Na het vertrek van Tine, ben ik samen met de meisjes naar Udaipur vertrokken waar we heerlijk 5 dagen op de Krishna Ranch in de heuvels net buiten Udaipur  hebben doorgebracht. We hebben er elke dag paard gereden op schitterende Marwari horses.





Heerlijk iedere ochtend rond 9.30 vertrokken we voor een
schitterende rit in de omgeving door dorpjes en door de heuvels echt heel mooi. Het was er al wel behoorlijk warm, dus na de rit lekker onder de douche en tijd om te relaxen! Heerlijk lui met een boek in de schaduw.






Gelukkig voor Bregt was er meer te beleven want heerlijk lui met een boekje is natuurlijk niks voor haar. Ze mocht helpen met de paarden wassen. Er waren honden om mee te spelen en er was ook nog een Canadees gezin met 2 dochters van 11  en 8 jaar waar Bregt veel mee is opgetrokken.
Ook was er in de buurt een groot opvang centrum voor gewonde dieren. Het centrum is ergens begin 2000 opgezet door een Amerikaans echtpaar samen met hun dochter en ze doen er fantastisch werk. Er zitten honden, katten, koeien, geiten, varkens echt je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben er wel een exemplaar van. De meeste dieren zijn ooit aangereden en daar naartoe gebracht. Ze proberen ze dieren weer helemaal gezond te maken zodat ze terug kunnen naar de omgeving waar ze gevonden zijn. Veel dieren die hier op straat leven, zijn wel onderdeel van een gemeenschap en worden ook wel verzorgd. Deze organisatie leert de mensen hoe ze voor de dieren moeten zorgen en dat bijvoorbeeld inenten heel belangrijk is voor de gezondheid van mens en dier.
Kan een dier niet meer volledig herstellen, dan mag het daar blijven wonen. Dus het zat er aardig vol. Bregt heeft zich heerlijk uitgeleefd tussen alle lieve hondjes.
Hanna en ik hebben de laatste dag ook nog even cultureel gedaan en het City Palace van Udaipur bezocht. Een prachtig paleis aan het meer. Udaipur is vergeleken bij Delhi een heerlijk rustige stad. Veel minder verkeer, weinig getoeter en over het algemeen heel schoon. Het was erg leuk om samen met Hanna op stap te zijn. Bregt ging liever mee naar de dieren opvang, lekker spelen met de hondjes.

Jelle kon niet met ons mee, hij had bezoek uit Amsterdam en moest dus hard werken.
Na een heerlijk weekje zijn we weer terug gevlogen naar Delhi, waar we wel 1 hele dag van Jelle mochten genieten voordat hij weer op stap ging met bezoek uit Nederland, Nu is hij gelukkig weer even thuis en zijn we weer even compleet voordat Jelle weer naar Nederland vertrekt.
De spring break was de laatste echte schoolvakantie voor de zomervakantie die hier 1 juni begint. We zijn dus begonnen aan onze laatste 2 maanden van dit schooljaar. Wat vliegt zo'n jaar toch weer ongelooflijk snel voorbij!!

Bezoek

Eindelijk weer eens bezoek. Waren we de eerste 2 jaar druk met al het bezoek, nu hebben we sinds vorig jaar maart geen bezoek meer gehad. Hoogste tijd dat er dus weer eens bezoek langs komt.

Dus zijn Tine, Hans en Els, het bezoek dat vorig jaar de rij sloot, maar weer terug gekomen.

Heel gezellig, weer een huis vol. Omdat ze vorig jaar al veel gezien hebben in en rond Delhi, deden ze het lekker rustig aan de eerste dagen. Inmiddels zijn Hans en Els op rondreis door Rajastan samen met onze chauffeur, Surender. Ze genieten enorm van de reis en ondertussen hebben wij even tijd om rustig van oma Tine te genieten. Het weer is inmiddels zeer aanggenaam dus we brengen veel uurtjes boven op het dakterras door.

Afgelopen maandag waren de meiden vrij en besloten Hanna en ik een lekkere buitenrit te paard te maken. Gelukkig was Saab ook weer terug op de manege en ging hij met ons mee. Hij kent de weg heel erg goed en weet altijd leuke routes voor ons te zoeken. Toen we terug kwamen bij de manege liep daar een heel klein hondje over straat te zwalken. Hij  werd bijna overreden door een fiets, die ik vervolgens een flinke uitbrander gaf. Het hondje probeerde bij de manege naar binnen te komen maar werd meteen weg gejaagd. Hanna ging nog even een paar rondjes gallopperen terwijl ik even lekker bij zat te komen en wie kwam daar aan waggelen, ja hoor, het scharminkeltje. Hij  bleef een beetje bij mij in de buurt, want hij mocht natuurlijk niet binnen blijven maar omdat ik er was, mocht het wel even. Toen Hanna klaar was hebben we het kleintje even bekeken en besloten het maar mee te nemen en naar de dokter te brengen want we konden hem toch ook niet zo achter laten.

Zo gezegd zo gedaan, thuis eerst even flink gewassen en er kwam een hele lading vuil en vlooien van hem af. Het beestje weegt niet meer dan 2 kilo en is graatmager, hij heeft echt hulp nodig. Na de koffie met hem naar de dierenarts met het verzoek hem op te nemen in het foster programma. En ja, dan moet je hem wel eerst weer mee terug nemen. Omdat onze bewakers altijd dol zijn op Fredje, hebben we besloten Dinges 4 gezellig bij hen neer te zetten. Een lekker mandje, aan de riem gezellig bij de bewakers. Tot  nu toe gaat dat heel goed, maar we zijn wel op zoek naar een definitief adres voor dit kleinje want dat is beter voor hem, hij is heel vriendelijk en wordt graag aangehaald dus een gezellig gezin zou fijn voor hem zijn.

Republic Day

Na een gezellige vakantie met veel bezoek, lekker eten en drinken, zijn we 3 januari weer terug naar huis gevlogen. Gelukkig hadden we nog een paar dagen om te acclimatiseren voordat iedereen weer vol aan het werk en school kon beginnen. Mijn verjaardag hebben we dit jaar heel rustig gevierd met een heerlijke high tea in het Imperial met z'n viertjes, het was erg gezellig.

Op 26 januari is het in India Republic Day. Deze dag wordt gevierd met een grote militaire parade over het Jan Path van het presidentieel paleis naar de India gate. Alle legeronderdelen en de politie laten zien wat ze in huis hebben. Ieder jaar overwegen we om er naar toe te gaan en dit jaar besloten we het ook echt te doen. Behalve als het zou regenen!

De weersvoorspellingen voor de dag waren uitstekend dus maandagochtend vroeg op gestaan want we moesten om 9.15 uur op onze plaatsen zitten en ja, het is natuurlijk nog een hele klus om er te komen. Het regende licht toen we opstonden, maar ach de weersvoorspelling voor de rest van de dag was uitstekend, lekker zonnig en rond de 20 graden. Op weg naar het evenement ging de lichte regen over in forse regen, maar de voorspelling was nog steeds goed. Na de parkeerplaats te hebben gevonden,  moesten we verder lopen naar vak 11. Natuurlijk eerst in de rij voor de controle. De rij was enorm lang, de controle niet echt indrukwekkend. Aangekomen in vak 11, het regende nog steeds flink, was er gelukkig nog voldoende zitplaats en wij hadden een handdoek mee om onze stoeltjes te drogen! Voordat de parade begon kwamen de gepantserde auto's langs met Prime Minister Modi, allerlei andere hoogwaardigheidsbekleders en.... President Obama en zijn vrouw! En hij zwaaide nog ook. In ons vak ging een luid gejuich op, het zal vol met Amerikanen. Toch wel bijzonder hoor, dichterbij de president van Amerika zullen wij nooit komen!

Toenn begon de parade en het was fantastisch om te zien. Grote tanks, raketten en ander materieel kwam langs te samen met trots marcherende legeronderdelen zowel mannen als vrouwen het zag er indrukwekkend uit. Prachtig was de presidentiele garde te paard en nog mooier het peleton uit Rajastan op schitterend versierde kamelen! Het was echt zeer de moeite waard om een keer meegemaakt te hebben en wie weet, gaan we volgend jaar weer!

En ach, dat het gedurende de hele parade bleef regenen en pas in de middag weer droog werd, who cares.....