Transport

Hier in Delhi worden de meest uiteenlopende zaken met de meest uiteenlopende vervoermiddelen vervoer. Omdat vrachtwagens overdag de stad niet in mogen, worden ze aan de rand van de stad overgeladen op bijvoorbeeld vracht tuc tucs. Dat zijn driewielertjes met een klein laadbakje waar dan bijvoorbeeld de danone yogurtjes in worden geladen die weer rondgebracht worden naar supermarkten en kleine kruidenier winkels. Zo zie je bij de supermarkt dus nooit een grote vrachtwagen voor de bevoorrading, maar komen er de hele dag door kleine wagentjes voorrijden met een voorraadje van een of ander product. Maar het kan bijvoorbeeld ook met de fiets gebracht worden. Die fietsen hebben niet zoals bij de Nederlandse bakfiets de laadbak voorop, maar hebben een laadbakje achter. Met die fietsen kan je werkelijk alles vervoeren. Je kunt een heel bankstel achterop zo'n bakje laden of een tweepersoons bed, maar ook 2 meter hoog opgestapelde eiderdozen (wel met een touwtje vastgebonden hoor). Je kunt er zelfs loodzware staalkabels mee vervoeren. Die kabels zijn zo'n 10 meter lang en worden dubbel gevouwen. Vervolgens worden er 10 van die kabels bij elkaar gebonden en zo'n bundel gaat dan hup in de laadbak en vaak gaan er wel twee bundels tegelijk op. En daar gaat die man dan met z'n loodzware fiets, een lading die zowel aan de voorkant als aan de achterkant ver uitsteekt, door het drukke verkeer van Delhi heen. Het is werkelijk fascinerend om te zien dat dat ook allemaal goed gaat en weer op de plaats van bestemming komt!

 

Amritsar

Afgelopen weekend zijn we met z'n viertjes naar Amritsar geweest en het was een top weekend!
Donderdag zijn we om 6 uur van huis gegaan, eerst met de auto naar het station. We vertrokken vanaf station Nizzamudin, middenin de Islamitische wijk waar het gezellig druk was. We waren ruim op tijd zodat we eerst goed uit konden zoeken welk perron onze trein zou staan. Gelukkig zijn er altijd vriendelijke mensen die graag bereid zijn je te helpen, dus dat hadden we snel uitgevonden. De perrons lagen overigens helemaal vol met mensen. Schijnbaar ga je hier gewoon even lekker liggen als je op de trein moet wachten. Na een half uurtje kwam de trein keurig op tijd binnen rollen. Onze wagon hadden we snel gevonden en ook daar was weer een vriendelijke heer die ons vertelde welk couchette de onze was. Een slaapcouchette voor 4 personen, heel fijn. Na vertrek kregen we lakenpakketten en kussens, maar eerst moesten we natuurlijk nog eten. We hadden zelf wat meegebracht en bestelden ook nog wat Indiaas eten. Het eten was prima, een beetje spicy, maar ach. Daarna lekker een beetje lezen en rommelen. Bregt was aan het tekenen en liet haar gum onder de bank vallen. Omdat het daar nogal donker was, pakte ze de zaklamp en wat lag er behalve het gummetje en onze koffers onder het bed... een dode rat! Getver... Nou ja, hij was in ieder geval dood, niet meer aan denken, net doen of we het niet gezien hebben. Om een uur of 11 onze bedden klaar gemaakt en slapen maar!!! De trein schudde wel enorm dus het viel nog niet mee om te slapen. Vrijdagochtend om 5 uur ging de wekker want om 5.30 zouden we aankomen in Amritsar en ja, dan moet je natuurlijk wel klaar staan. Ons hotel haalde ons op en nadat we onze koffers daar hadden achter gelaten zijn we eerst naar de Gouden tempel gegaan.
De Gouden Tempel is één van de belangrijkste tempels voor de Sikh. De tempel is bedekt met zuiver goud. Hij wordt dagelijks bezocht door vele duizenden mensen die er komen om te bidden, maar bijvoorbeeld ook om in het heilige water dat de tempel omringt te baden. Op het terrein rondom de tempel liggen overal mensen te slapen, te bidden en te mediteren. Iedereen kan op het tempelterrein een gratis maaltijd krijgen, daar wordt dagelijks door ruim 5.000 mensen gebruik van gemaakt. Het geheel wordt verzorgd door vrijwilligers, het eten, het schoonhouden van het terrein en de tempel, werkelijk alles. Voor een Sikh is het een grote eer om vrijwilligerswerk te mogen doen in dit tempelcomplex. We zijn zowel 's morgens als 's avonds naar de tempel geweest en het is er continue druk. De tempel zelf is zeer indrukwekkend.
Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel en om even bij te komen van de korte nacht. In de middag heeft het heel erg hard geregend (had waarschijnlijk te maken met de cycloon die aan de kust heeft gewoed) en omdat de afwatering in Amritsar niet helemaal vlekkeloos is, liep de straat van ons hotel al snel onder en moesten we toch een poosje binnen blijven tot het weer droog was en het water weer gezakt was.

 Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen en na het ontbijt hebben we Jalianwala Bagh bezocht, een park waar op 13 april 1919 door de Engelsen meer dan 1000 mensen, mannen vrouwen en kinderen, zijn vermoord. Indrukwekkend en droefgeestig park.
Om half drie zijn we richting Wagah vertrokken. Een van de grensovergangen met Pakistan waar dagelijks een hele ceremonie door zowel India als Pakistan wordt gehouden rondom het strijken van de vlag. Het was echt een geweldig spektakel. Er waren zeker 5000 mensen aan Indiase zijde (en dat iedere dag weer). Een animator spoorde het publiek aan allerlei leuzen te roepen (die wij helaas niet konden verstaan) en daar deed echt iedereen aan mee. Vervolgens mochten kinderen met de Indiase vlag heen en weer richting de grens met Pakistan rennen. Daarna werd er door meisjes en vrouwen gedanst, ook Hanna heeft mee gedaan. Tot onze verrassing kwam er nog een laatste Pakistaanse bus aanrijden die onder luid applaus de grens met Pakistan overstak.
Toen was eindelijk het moment aangebroken dat indrukwekkend uitziende mannen en vrouwen begonnen te marcheren, hoewel marcheren, het leek meer een soort rituele dans echt geweldig! Uiteindelijk is dan het moment aangebroken, de zon zakt langzaam weg en net voordat hij onder gaat worden de vlaggen volledig synchroon gestreken, opgevouwen en onder luid gejuich naar binnen gebracht. Inmiddels begon het te schemeren en was het een uur of 6. De Indiërs liepen massaal richting het formele grenshek, maar wij besloten toch maar richting de auto te lopen. Natuurlijk moesten al die duizenden mensen ook weer richting huis dus het duurde even voordat we het terrein konden verlaten, maar het ging allemaal heel gemoedelijk en we zaten lekker in de auto na te genieten van het geweldige voorstelling, we hebben enorm genoten.
Terug in Amritsar lekker gegeten en toen hup naar bed want zondagochtend op tijd weer op om de trein naar Delhi te halen. Wekker gezet en ja hoor, verkeerd gezet. Gelukkig schrok Jelle om 5 voor 7 wakker, om half 8 zou de taxi klaar staan. En we waren op tijd! Op het station aangekomen moesten we nog even op de trein wachten en om 8.20 uur (slechts 10 minuten vertraging) vertrokken we. Deze keer hadden we geen vierpersoons couchette, maar twee tweepersoons, ook leuk! We moesten de hele dag in de trein doorbrengen en dat ging prima, lekker naar buiten kijken, lezen, spelletjes doen, kortom we hebben ook van de terugreis genoten. Bregt en Jelle vonden het vooral leuk om bij de open(!) deur te zitten en lekker naar buiten te kijken of met je arm uitgestrekt filmpjes te maken met je ipod.
Terug in Delhi stond onze Surender alweer op ons te wachten en heeft hij ons weer lekker naar ons eigen huis gebracht.

Krols

Inmiddels is Spooky een jaartje bij ons en het gaat erg goed met haar. Ze is een mooi meisje geworden met haar gitzwarte vacht en is heel klein gebleven en gelukkig maar... Ze ziet er erg lief uit, maar ze is en blijft een straatkatje en kan vreselijk gemeen uithalen. Gelukkig is ze dol op Hanna en is ze over het algemeen erg lief voor Hanna. Omdat ze nog steeds niet met Fred door één deur kan (en Fred niet met haar), leeft Spooky in de ruime slaapkamer van Hanna waar ze regelmatig de tent op z'n kop zet. De laatste dagen maakte ze er helemaal een potje van, ze was de hele dag aan het mauwen en ging zelfs zo ver dat Hanna haar 's nachts de deur uit heeft gezet en heeft opgesloten in de badkamer. Ook als ze 's avonds gezellig bij ons op de bank zat, zat ze alsmaar te mauwen. Het was duidelijk, de dame is krols! Nadat ze ons een nacht uit onze slaap heeft gehouden, we hadden haar opgesloten in de badkamer, maar die deur kan ze open maken en dus brak ze in de logeerkamer de boel af, was het besluit snel genomen. Spooky moet naar de dokter! Gelukkig kon ze meteen de volgende dag komen. 's Morgens om 11 uur heb ik haar afgeleverd en om 6 uur mochten we haar weer ophalen. Ze was nog helemaal van de wereld toen we haar meekregen en we moesten haar vooral warm houden en vanaf 8 uur proberen haar wakker te maken. Dus dat hebben we gedaan en nadat ze eerst haar plasje over Hanna's broek had laten lopen, begon ze heel voorzichtig een klein beetje bij te komen. Ze is toch nog 24 uur suf en slaperig geweest, maar toen begon ze toch weer in beweging te komen. We hadden een schattig kapje voor haar gekocht om te voorkomen dat ze aan de wond zou likken. Het kapje is zwart met blauwe, witte en rode stipjes, ze lijkt net een bloempje als ze het op heeft! Na 5 dagen mochten de hechtingen er weer uit en is ze weer gezond verklaard en dat klopt! Ze is weer helemaal fit en haar oude zelf, valt je voeten/benen aan als je in de buurt komt en vreet alles op wat ze tegen komt (inclusief haar eigen dekentje), maar ze mauwt niet meer!!! En, ze lijkt ook iets liever want ze spint nu vaker en laat zich onder haar kin kriebelen en voor de operatie mocht alleen Hanna dat doen. Dus er is hoop dat ze ooit een heel lief huiselijk schootkatje wordt.