Alweer een week vol belevenissen achter de rug.
Allereerst was Fred een dagje ziek, diarree en duidelijk buikkrampen. Na een dag was dat over, maar hij gedroeg zich anders, minder enthousiast. Wat vooral enorm opviel, was dat hij geen zin in eten had. Nou en als Fred niet wil eten, dan is hij echt ziek. Dus hup naar de dokter. Gelukkig hebben we een hele goede en kundige dierenarts hier. Helaas niet in de buurt, dus moet samen met Surender op pad. De dierenarts nam wat bloed af en vermoedde een infectie in de darmen dus kreeg Fred ook alvast wat antibiotica toegediend.
's Avonds mocht ik bellen voor de uitslag en jawel, een infectie, maar verder waren alle bloedwaarden goed in orde, ook die van zijn lever (daar heeft hij in Nederland een keer last van gehad). Dus mochten we dagelijks terug komen voor een prikje en dat een dag of 6 achter elkaar. Daarmee waren mijn ochtenden de afgelopen week dus ruim gevuld. De dokter zit in de buurt van de ambassade, maar begint pas om 10 uur, dus om nou iedere dag van 8.30, als ik Hanna bij school af zet, tot 10 uur daar rond te lummelen met een zieke hond, dat zag ik ook niet zo zitten. Dus toch maar op en neer rijden. Gelukkig begon Fred zich na een dag of 4 duidelijk beter te voelen en zat hij weer helemaal blij naast me in de keuken te wachten tot zijn brokjes klaar werden gemaakt. En nu is hij weer helemaal beter, hij is weer vrolijk, speelt weer en wordt weer heel erg blij van eten. Gelukkig!!!
Dinsdag was een niks aan de hand dag. Omdat Hanna op dinsdag om 15.35 uur en Bregt om 15.45 uur klaar is, kunnen ze tegelijk opgehaald worden. Om een uur of 1 begon het te regenen, maar het leek niet echt schokkend. Toch besloot ik iets eerder van huis te gaan, kon ik eventueel nog even bij Bregt de school inlopen om iets administratiefs te regelen. Bleek het toch harder te regenen dan ik dacht en jawel hoor, het verkeer zat helemaal vast. Had ik ook mijn telefoon nog eens niet bij me...Gelukkig had Surender de zijne wel, maar hij had vrijwel geen beltegoed meer. Met de laatste roepies snel naar Jelle gebeld om te melden dat ik helemaal shocking klem vast zat in het verkeer zonder telefoon. Inmiddels was het 15.30 uur en waren we slechts een heel klein stukje opgeschoten. Jelle heeft de meiden lopend opgehaald en meegenomen naar de ambassade. Uiteindelijk kwamen Surender en ik om 16.30 uur aan bij de ambassade en we waren toch echt om 14.45 uur vertrokken van huis! En als Surender niet had gereden, was ik nog veel langer onderweg geweest want al die sluiproutes die hij heeft genomen, ken ik echt niet. Ik ben zo blij met Surender! Inmiddels was het gestopt met regenen. We hebben nog een half uurtje gewacht op de ambassade en zijn toen weer op huis aangegaan. Alweer dankzij alle sluiproutes van Surender en het feit dat het verkeer nu weer in beweging kwam, hebben we het in 45 minuten gedaan. Pff....wat was ik blij dat we weer thuis waren!
Vrijdag had Bregt haar eerste schoolfeest van dit jaar. Vrijdagmiddag kwam ze samen met 4 vriendinnen naar ons om zich voor te bereiden. lees op te tutten, voor het feest. De meiden hadden het erg gezellig. Om een uur of 5 een paar pizza's naar binnen geslingerd en om kwart over 6 stonden de dames klaar.
Jelle heeft ze in de auto geladen naar naar school gebracht. Stipt om 10 uur moesten we ze weer ophalen. Het feest was een groot succes geweest, de meiden hadden heerlijk gedanst en gefeest. Er bleven 3 vriendinnen bij ons slapen dus het was een gezellige boel hier in huis. De volgende ochtend moesten 2 meiden alweer vroeg weg dus heb ik ze vroeg (kwart voor 8) gewekt en van een lekker ontbijt voorzien. Gelukkig bleef 1 vriendin de rest van de ochtend bij ons, want Bregt geniet daar enorm van.
Zondag kwam Alberte, een van Bregt's vriendinnen, onverwachts langs en zijn we lekker naar het zwembad geweest. De meiden lekker zwemmen en Jelle en ik naar de sportzaal, want er moet weer gesport worden na zo'n lange luier vakantie.
Allereerst was Fred een dagje ziek, diarree en duidelijk buikkrampen. Na een dag was dat over, maar hij gedroeg zich anders, minder enthousiast. Wat vooral enorm opviel, was dat hij geen zin in eten had. Nou en als Fred niet wil eten, dan is hij echt ziek. Dus hup naar de dokter. Gelukkig hebben we een hele goede en kundige dierenarts hier. Helaas niet in de buurt, dus moet samen met Surender op pad. De dierenarts nam wat bloed af en vermoedde een infectie in de darmen dus kreeg Fred ook alvast wat antibiotica toegediend.
's Avonds mocht ik bellen voor de uitslag en jawel, een infectie, maar verder waren alle bloedwaarden goed in orde, ook die van zijn lever (daar heeft hij in Nederland een keer last van gehad). Dus mochten we dagelijks terug komen voor een prikje en dat een dag of 6 achter elkaar. Daarmee waren mijn ochtenden de afgelopen week dus ruim gevuld. De dokter zit in de buurt van de ambassade, maar begint pas om 10 uur, dus om nou iedere dag van 8.30, als ik Hanna bij school af zet, tot 10 uur daar rond te lummelen met een zieke hond, dat zag ik ook niet zo zitten. Dus toch maar op en neer rijden. Gelukkig begon Fred zich na een dag of 4 duidelijk beter te voelen en zat hij weer helemaal blij naast me in de keuken te wachten tot zijn brokjes klaar werden gemaakt. En nu is hij weer helemaal beter, hij is weer vrolijk, speelt weer en wordt weer heel erg blij van eten. Gelukkig!!!
Dinsdag was een niks aan de hand dag. Omdat Hanna op dinsdag om 15.35 uur en Bregt om 15.45 uur klaar is, kunnen ze tegelijk opgehaald worden. Om een uur of 1 begon het te regenen, maar het leek niet echt schokkend. Toch besloot ik iets eerder van huis te gaan, kon ik eventueel nog even bij Bregt de school inlopen om iets administratiefs te regelen. Bleek het toch harder te regenen dan ik dacht en jawel hoor, het verkeer zat helemaal vast. Had ik ook mijn telefoon nog eens niet bij me...Gelukkig had Surender de zijne wel, maar hij had vrijwel geen beltegoed meer. Met de laatste roepies snel naar Jelle gebeld om te melden dat ik helemaal shocking klem vast zat in het verkeer zonder telefoon. Inmiddels was het 15.30 uur en waren we slechts een heel klein stukje opgeschoten. Jelle heeft de meiden lopend opgehaald en meegenomen naar de ambassade. Uiteindelijk kwamen Surender en ik om 16.30 uur aan bij de ambassade en we waren toch echt om 14.45 uur vertrokken van huis! En als Surender niet had gereden, was ik nog veel langer onderweg geweest want al die sluiproutes die hij heeft genomen, ken ik echt niet. Ik ben zo blij met Surender! Inmiddels was het gestopt met regenen. We hebben nog een half uurtje gewacht op de ambassade en zijn toen weer op huis aangegaan. Alweer dankzij alle sluiproutes van Surender en het feit dat het verkeer nu weer in beweging kwam, hebben we het in 45 minuten gedaan. Pff....wat was ik blij dat we weer thuis waren!
Vrijdag had Bregt haar eerste schoolfeest van dit jaar. Vrijdagmiddag kwam ze samen met 4 vriendinnen naar ons om zich voor te bereiden. lees op te tutten, voor het feest. De meiden hadden het erg gezellig. Om een uur of 5 een paar pizza's naar binnen geslingerd en om kwart over 6 stonden de dames klaar.
Jelle heeft ze in de auto geladen naar naar school gebracht. Stipt om 10 uur moesten we ze weer ophalen. Het feest was een groot succes geweest, de meiden hadden heerlijk gedanst en gefeest. Er bleven 3 vriendinnen bij ons slapen dus het was een gezellige boel hier in huis. De volgende ochtend moesten 2 meiden alweer vroeg weg dus heb ik ze vroeg (kwart voor 8) gewekt en van een lekker ontbijt voorzien. Gelukkig bleef 1 vriendin de rest van de ochtend bij ons, want Bregt geniet daar enorm van.
Zondag kwam Alberte, een van Bregt's vriendinnen, onverwachts langs en zijn we lekker naar het zwembad geweest. De meiden lekker zwemmen en Jelle en ik naar de sportzaal, want er moet weer gesport worden na zo'n lange luier vakantie.