Party

Zaterdag 23 februari heeft Bregt haar verjaardag gevierd met haar vriendinnen. Samen met Jelle had ze een leuke uitnodiging gemaakt en 9 meiden uit haar klas uitgenodigd. Het feestje was van 11 tot 4 uur.
Om 11 uur zaten we allemaal klaar, de appeltaart, de brownie, drinken alles stond klaar de slingers weer opgehangen en ballonnen opgeblazen. Maar om 11 uur, niemand te zien. Kwart over 11, nog niemand. Bregt begon zich zorgen te maken en wij ook, hadden we het wel goed op de uitnodiging gezet, ja alles stond er goed op. Gelukkig had ik van een aantal moeders de telefoonnummers dus maar even een belrondje gehouden. Gelukkig, de meiden waren onderweg en inderdaad rond half 12 stopte er een auto waar 5 meiden uit sprongen. Wat een opluchting, in ieder geval 5! Van 2 meisjes wisten we dat ze pas rond half 2 zouden komen. Een ander meisje kwam tegen 12 uur (haar vader kon ons adres niet vinden) en 1 meisje kwam helemaal niet. Nou ja, niet getreurd, het feest kon beginnen. Eerst lekker taart gegeten. Een aantal meisjes had Bregt op school al een cadeautje gegeven, maar ze kreeg van een aantal meiden op haar feestje ook nog cadeautjes. We hadden een groot spel voorbereid, een combinatie van hints, pictionary, party en co, dus van alles wat. Het was heel gezellig. Om een uur of 1 vroeg 1 van de meiden hoe laat we gingen lunchen want zij moest vroeg weer weg. Oh je, daar ging de stemming van Bregt de put in. Gelukkig wist Jelle haar toch weer uit het putje te trekken en gingen we vrolijk verder.

Om een uur of 2 lieten we een aantal pizza's komen (via Domino's want die hebben ze hier ook) en hebben de meiden lekker zitten smullen. Na de pizza naar het park voor een stevig potje "water-spons-vuur". Op weg naar het park meldde 1 van de meiden dat haar moeder bij ons huis stond om haar op te halen.... oke, daar gaan we weer. Ik met het meisje terug naar huis en haar aan haar moeder overgedragen. Intusssen werd er in het park druk rondgerend dus dat ging goed. Rond 4 uur gingen we terug naar huis en werden de meiden één voor één weer opgehaald, de laatste vertrok om 5 uur.

Al met al was het een leuk feest, maar het komen en gaan verliep een beetje rommelig. Daar zijn wij punctuele Nederlanders natuurlijk helemaal niet aan gewend. Weer wat geleerd!

MTNL

Het is al weer enige weken geleden, maar ik vond het toch een aardig verhaal voor op de blog. Dus daar komt het.
Mahanagar Telephone Nigam Limited, MTNL in het kort, is het Indiase staatsbedrijf voor telefonie en internet. Er zijn ook commerciele aanbieders, maar na een grondig onderzoek van Jelle, besloten we voor MTNL te kiezen. Nadat we het aangevraagd hadden, hadden we binnen 3 dagen telefoon en kort daarna ook internet. Prima dus. Dat de internetverbinding niet altijd stabiel is, nou ja, dat hoor je ook bij de commerciele aanbieders, dus dat hoort erbij.
Ik krijg keurig iedere maand een rekening en we kunnen het zelfs via internet betalen, erg handig. Nu kregen we eind januari de rekening voor december en die was hoog, enorm hoog en er zat geen specificatie bij. Nu was Jelle natuurlijk in december in Nederland geweest en hebben we daardoor wat meer met Nederland gebeld, maar dan nog. Dus eerst maar eens via internet een specifiatie opgevraagd. Helaas, we kregen een nieuwe kopie van de rekening. Toen maar in de telefoon geklommen. Na een stuk of 5 nummers te hebben geprobeert, leek ik de juiste te pakken te hebben. Hoewel deze vriendelijke meneer stelde voor een nieuwe kopie van de rekening te sturen... Nee die heb ik al, ik wil een specificatie van de telefoongesprekken. Ohhh ja dat moest ik schriftelijk aanvragen. Na wat heen en weer geharrewar, mocht ik het via de mail aanvragen. Aangezien de rekening binnen een week betaald moet worden, vroeg ik om spoed. De volgende dag, nog geen specificatie dus maar weer gebeld. Weer een vriendelijke meneer aan de lijn en weer het advies de specificatie schriftelijk aan te vragen, zucht, dat schoot niet op. Dus dan maar persoonlijk naar het kantoor. Surender weet waar het zit, dus we gaan samen op pad. Ik kwam terecht in een enorme hal met veel stoeltjes en rondom balies. Ik ben op de eerste vriendelijk uitziende dame afgestapt en zijn ging meteen was rondvragen en -bellen voor mij. De juiste peroon bleek met lunchpauze, of ik een halfuurtje kon wachten, ik mocht in 1 van de vele stoeltjes plaats nemen. Gelukkig was Nehru place vlakbij en moest ik ook nog oortjes voor 1 van de meiden kopen dus kon ik mijn wachttijd nuttig besteden. Na een half uur werd ik vriendelijk ontvangen door dezelfde dame. Ze belde de juiste persoon, die ging met mij naar een kantoortje, daar verwezen ze ons naar een ander kantoortje, daar kreeg ik een roze papiertje en daarmee mocht ik het echte kantoor binnen! Op naar de 8e verdieping. Ik dacht dat ik naar de 3e moest, maar daar was het uitgestorven. Na wat rondzoeken kwam ik in een soort kantine terecht (echt ik zou er geen hap durven eten) er zaten een paar mannen die me naar de 8e verdieping verwezen. Omdat ik naar de 8e moest, besloot ik toch maar met de lift te gaan. Na 3 keer op het knopje voor e 8e te hebben gedrukt, gebeurde er nog niets. Dan maar naar de 7e en verder met de trap. Ook op de 8e verdieping was het uitgestorven. Er waren alleen wat lege, stoffige kantoortjes. Maar weer terug naar het trappenhuis, daar kwam ik een dame tegen. Ik vroeg haar om hulp en ze liep meteen met me mee, de andere kant op van de 8e verdieping, het tchniche centrum van MTNL. Het is echt een onvoorstelbaar wonder dat we uberhaupt telefoon en internet hebben. Wat een puinhoop van draden, stekkertjes etc. De vriendelijke dame bracht me naar een vriendelijke meneer en die bracht me weer naar een andere vriendelijk mevrouw. Daar kwam het verlossende woord.... er was iets mis gegaan met de rekeningen van december, ik zou een nieuwe rekening krijgen, maar of ik daar ook een specificatie bij zou krijgen, dat wist ze ook niet. Maar, ik had een antwoord, helemaal top! Nadat ik een kopie van de rekening had achter gelaten, vertrok ik met een zeer tevreden gevoel en ging ik blij met de trap naar beneden.
Na 2 weken kwam er inderdaad een nieuwe rekening die in lijn was met de rekening van de voorgaande maanden, helaas wel zonder......Nou ja, een kniesoor die daar op let.

Stil in huis

Het is weer stil in huis, oorverdovend stil zelfs. De afgelopen 2 weken hebben we Tine, mijn moeder en Hans, mijn oom op bezoek gehad en we hebben er enorm van genoten. We hebben veel gedaan en gezien.

We zijn heerlijk naar Agra geweest om de Taj Mahal te zien. We zijn er 2 dagen geweest en hebben het Agra Fort bezocht, dat erg indrukwekkend was en natuurlijk de Taj Mahal die nog veel indrukwekkender is. Ook al was ik er nog niet zo lang geleden ook al, het was weer adembenemend mooi. We waren er nu al bij zonsopgang en dat was prachtig. Na een heerlijke nacht in een goed hotel, zijn we om 5.30 uur opgestaan om om 6 uur richting de Taj te gaan. Helaas bleek de ticketoffice pas om 6.30 open te gaan in plaats van 6 uur zoals in het boekje stond. Vervolgens ging de poort van de Taj pas om 7 uur open (this is India), maar het was het wachten weer dubbel en dwars waard, vonden ook Tine en Hans.
Verder zijn we natuurlijk door Delhi wezen struinen. De eerste 2 dagen dat ze er waren zat het weer niet mee, het regende regelmatig en was nog fris. Gelukkig knapte het daarna op en werd het heerlijk weer, niet te warm zodat we van alles konden ondernemen. We zijn naar de India Gate en het Presidentieel Paleis geweest.

We zijn regelmatig naar onze eigen Malvya Nagar markt geweest voor de dagelijkse boodschapjes. Hebben rondgeslenterd op de Dilli Haat, op jacht naar cadeautjes. Hebben ons in een fietsriksha door Old Delhi laten rondrijden en hebben veel gewandeld in de mooie parken van Delhi en heerlijk taartjes gegeten in het restaurant in Lodi Garden.

Ook hebben Tine en Hans enorm genoten van het dakterras, lekker genieten van het zonnetje en de aangename temperatuur.
En we hebben natuurlijk Bregt haar verjaardag gevierd op 13 februari! Die jongedame is al weer 12 jaar geworden.

Ook genoten Tine en Hans erg van Rosemary en Surender, ze vonden het heerlijk om door Surender rond gereden te worden en verwend te worden door Rosemary. Rosemary was zelfs een beetje verdrietig toen ze afscheid namen, ook zij heeft erg van hun bezoek genoten. Ook Hanna en Bregt genoten van het bezoek, we hebben veel gelachen want Hans heeft altijd wat te vertellen, vooral veel, heel veel leuke dingen.

Hans maakt altijd met iedereen een praatje en ging ook overal met zijn nieuwe vrienden op de foto!






Kortom, het bezoek was heerlijk en afscheid nemen was weer moeilijk. Nu pakken we de dagelijkse draad weer op en gaan we ons klaar maken voor het volgende bezoek!

Hoera Bregt is jarig!!

Hieperdepieperdepiep Bregt was 13 februari en is al weer 12 jaar geworden!
Het was voor Bregt best wel heel spannend, de eerte keer jarig in India. 's morgens hebben we haar natuurlijk zachtjes wakker gezongen en toen we allemaal aangekleed waren, was het tijd voor de cadeautjes. Natuurlijk hadden we extra veel cadeautjes, ook Fred en Spooky hadden aan Bregt gedacht. Toen was het natuurlijk alweer tijd om naar school te gaan. De avond voor haar verjaardag had ik een aantal traktaties geknutseld, want ook al trakteren ze hier niet in de klas, het is natuurlijk wel leuk om dat tijdens de pauze te doen. Gelukkig wisten de vriendinnen van Bregt dat ze jarig was en werd ze uitbundig gefeliciteerd, toegezongen en verwend met cadeautjes, ze was echt heel erg jarig, ook op school. Een paar vriendinnen hadden zelfs een taart voor haar gebakken die de meiden gezellig met z'n allen hebben opgepeuseld in de pauze. Om 10 over 3 kwam ze helemaal gelukkig en blij uit school. Toen hup naar huis, lekker zelfgebakken appeltaart eten en natuurlijk alweer cadeautjes van oma en Hans. Ook vanuit Nederland kwamen er veel leuke telefoontjes, skype gesprekjes en wat echt heel leuk was, was dat het pakketje dat Isa naar haar had gestuurd precies op haar verjaardag met de diplomatieke post aankwam en de supersonische kaart van de familie Van der Velde ook precies op haar verjaardag door de Indiase postbode werd bezorgd!
Bregt mocht natuurlijk kiezen wat ze wilde eten en ze wilde graag patat eten. Nu is dat hier niet het allergemakkelijkste, dus probeerde of ze niet graag iets anders wilde. Gelukkig nam Hans het meteen over, hij beloofde haar zelfgemaakte patat. En die waren lekker, lekker, we hebben gesmuld!! Ik heb goed opgelet hoe hij de patat maakte en ga het binnenkort zelf ook een keer proberen. Ook had Hans een heerlijke citroen tiramisu gemaakt. Met volle buikjes zijn we daarna neergeplofd op de bank en konden we terug kijken op een gezellige verjaardag.