Hoe het allemaal begon

Na een heerlijke vakantie in Zuid-Afrika in mei 2010, begon het bij ons toch weer te kriebelen, zouden we niet samen met de meiden een tijdje in het buitenland kunnen gaan wonen. We kwamen tot de conclusie dat de beste manier om dat toe doen, via een uitzending door de overheid zou zijn. Werken voor een ambassade dus. In februari 2011 kwam er een functie vrij waar Jelle wel mogelijkheden in zag, op de ambassade. Tja, daar moest ik wel even over nadenken. Na uitgebreid allerlei informatie over India te hebben gelezen, zag ik het wel zitten. Toen de meiden maar eens gepolst. In eerste instantie vond vooral Bregt het helemaal geen goed plan. Hanna daarentegen zag het avontuur wel en was bereid het te proberen. Hanna heeft Bregt ervan overtuigd, dat zij het een kans moet geven. 

Dus gingen we aan de slag. Nou ja Jelle dan, want hij moest het natuurlijk doen. Die functie werd het uiteindelijk niet, dus ging alle voorbereidingen weer in de koelkast. In de kerstvakantie van 2011/2012 was er weer een vacature beschikbaar op de ambassade in New Delhi. Zullen we het nog eens proberen? Ja! De meiden nog maar even niet verteld, want als het allemaal weer niks wordt, is er weer onrust voor niets in de tent. Maar het werd wel wat! 

En toen moesten we dus aan de slag! Na heel veel voorbereidingen, zijn Jelle en ik eind maart richting New Delhi vertrokken om een goede school voor de meiden te zoeken. Via internet en mail was dat toch erg lastig en we hoorden van verschillende kanten dat de grote internationale scholen lange wachtlijsten hebben. We hadden meteen onze eerste dag een afspraak bij de Britse Internationale School en het was meteen raak!
Ze hadden plek voor de dames, ze moesten nog wel een toelatingstest doen, maar dat was vooral om het niveau van hun scholing tot nu toe te bepalen. We waren even helemaal van slag dat het zo snel ging. De rest van de week hebben we vooral besteed aan het zoeken naar geschikte woonruimte, ook een uitdaging! Gelukkig mochten we bij Gerdalies, een collega van Jelle logeren en dat was heerlijk. Na een drukke dag konden we dan bij haar thuis helemaal tot rust komen.





Gerdalies heeft een dakterras en daar zaten we dan lekker te chillen. Daar kwamen we tot de conclusie dat we dat ook wel wilden, zo'n dakterras. Lekker boven de stad uit, buiten zitten.









Terug in Nederland gaf Hanna aan dat zij ook wel een paar dagen naar New Delhi wilde om te kijken waar ze terecht zou komen. 

Omdat het toch de bedoeling was dat Jelle de maand mei alvast naar New Delhi zou gaan om ingewerkt te worden, zijn we in de meivakantie met z'n viertjes er naartoe gegaan. We mochten weer bij Gerdalies logeren en dat was heerlijk. De meiden konden daar lekker zichzelf zijn en heerlijk bijkomen van de drukke dagen. We hebben toen samen met de meiden de Britse School bezocht en we werden daar heel hartelijk en vriendelijk ontvangen en rondgeleid. Daarna zijn we met z'n viertjes op huizenjacht gegaan. Na een heleboel huizen te hebben gezien, kwamen we als laatste bij het huis waar we nu wonen. De meiden waren direct enthousiast en ook Jelle en ik vonden het super. Gelukkig werd het huis goedgekeurd en is het allemaal gelukt en nu wonen we hier in Panchshilla Park South! 

Op woensdag 30 mei kwamen de verhuizers de boel inpakken om op vrijdag 1 juni in de container te laden en de hele handel naar het vrachtschip te brengen dat op 5 juni vertrekt.








Op maandag 23 juli zijn we om 7.30 uur met de taxi naar Schiphol vertrokken met 4 koffers, 4 tassen 4 trolleys en de bench voor Fred. Gelukkig had ik een taxibus besteld. Op Schiphol aangekomen moest die hele handel weer uitgeladen worden en hop naar de incheckbalie. Eerst de koffers en tassen weggebracht en toen Fred. Dat had nog wel wat voeten in de aarde, loketje hier loketje daar, diverse formulieren en een securitycheck en ja hoor, daar ging Fred. Daarna even snel ontbeten en toen vertrokken we richting Delhi. 's Avonds om half 11 kwamen we aan. De koffers waren er al snel, maar Fred liet op zich  wachten. Net toen ik me echt zorgen wilde gaan maken, werd  hij samen met de koffers van de crew de hal in gereden. Hij was zo blij ons te zien en wij hem! Nadat hij was vrijgegeven, snel met hem naar buiten voor een flinke plas. Vervolgens alle bagage weer in de bus van de ambassade geladen en snel naar Gerdalies, waar we alweer mogen logeren.




Dinsdagmorgen stond onze container met al onze spullen klaar bij ons huis en konden we dus beginnen met uitpakken. De verhuizer had een heel blik mannetjes besteld en die brachten alles naar boven, Jelle stond bij de deur met de packinglist alles af te vinken en vervolgens   zette de mannetjes alles zoveel mogelijk in de juiste kamers. Vervolgens Toen alles boven was, kon het grote uitpakken beginnen, al het verpakkingsmateriaal werd verwijderd, zodat zij dat weer mee konden nemen. Alles was goed overgekomen behalve de eetkamertafel, daar zijn de poten van afgebroken dus die moet gemaakt worden. De mannetjes wilden ook alle Ikea verpakkingen eraf rukken, maar dat hebben we maar even 
tegengehouden anders zaten wij met een berg materiaal, zonder te weten wat bij wat hoort.



De rest van de week zijn we bezig geweest met alle dozen uitpakken, alle Ikea spullen in elkaar te zetten en vrijdag waren we al zover dat we de eerste nacht in ons nieuwe huis konden slapen. Van de gordijnenman waar we gordijnen besteld hadden, kregen we kant en klare leengordijnen en dat was superlekker. De bestelde gordijnen waren overigens 24 uur later al klaar! Onvoorstelbaar zo snel en ze zien er echt hartstikke netjes uit. 




Ook moest er nog internet en tv geregeld worden. Dat ging echt supersnel. Zodra Jelle bij zich Tata TV had gemeld voor een tv aansluiting, kwamen de mannen er al aan met de schotel onder de arm. Na wat heen en weer gedoe over de plaats waar de schotel mag komen (de huisbaas is nogal streng ze is architect en niets mag het gebouw ontsieren en daar heeft ze gelijk in), hebben we nu tv. Ook de aansluiting van internet ging supersnel. Via kantoor is gemeld dat we een aansluiting wensen en hup daar kwam er een mannetje op de fiets, helemaal volgeladen met kabels en andere gereedschap. Hij heeft de telefoonaansluiting geregeld en de volgende dag kwam hij terug, weer op die volgepakte fiets, samen met een ander mannetje met een router onder de arm en jawel hoor, internet werd aangesloten. Het is nog niet helemaal goed,  maar er is internet dus we zijn helemaal blij.

Ons eerste weekend zijn we nog lekker bezig geweest om alles gezellig en  eigen te maken en toen naderde als snel de introductiedag op de school van de meiden. De intro verliep prima en woensdag 1 augustus was het dan zover, de eerste schooldag.

De eerste dag ging best goed, ze kwamen redelijk positief thuis. De volgende ochtend ging het mis. Hanna was vreselijk verdrietig, opstandig en boos en wilde niet meer naar school Voor Bregt het sein om ook niet meer te willen. Op school had de principal meteen in de gaten dat het niet helemaal lekker ging en de meiden werden als snel door diverse docenten opgevangen. Uiteindelijk zijn wij vertrokken met het gevoel dat de meiden in goede handen zijn en dat het best goed gaat komen.
's Middags had ik de zwemspullen achterin de auto gegooid en toen ik ze uit school voorstelde lekker te gaan zwemmen waren ze helemaal blij en de dag was redelijk verlopen. Vrijdagochtend gingen ze weer dapper naar school. Het zijn echt stoere bikkels die meiden van ons, we zijn hartstikke trots op ze. Ook het dagelijkse leven naast school gaat ze goed af. Hanna is vol zelfvertrouwen en stapt gemakkelijk over de markt en over straat rond. Bregt vindt het wat moeilijker, de drukte is natuurlijk ook overweldigend en het verkeer houdt geen rekening met voetgangers, daar kan ze erg boos over worden. In huis hebben ze hun slaapkamers al helemaal leuk en gezellig ingericht, echt een fijne plek waar ze zich terug kunnen trekken. We hebben ook al tv en de muziekinstallatie is aangesloten dus ze hebben hun eigen vertrouwde muziekjes. We hebben natuurlijk geen nederlandse tv, maar engelstalige tv is ook goed en nu helemaal, nu ze de taal goed moeten gaan beheersen.

We beginnen al aardig onze weg te vinden in de directe omgeving van ons huis. Er is een lokale markt op loopafstand waar je in van die piepkleine winkeltjes van alles en nog wat kunt kopen. Ook zit er om de hoek een groente en fruit mannetje waar ik regelmatig met Fred naartoe wandel voor onze dagelijkse vitamientjes. Ik vind het fijn om zoveel mogelijk boodschappen in de buurt te doen zodat ik kan lopen. Overal met de auto naartoe vind ik niet prettig, ik voel me dan zo afhankelijk van anderen! Gelukkig heeft elke wijk een lokale markt en er zijn ook grotere wat meer algemene markten. Gisteren zijn we naar een lokale markt geweest die bekend staat om de verse groente en fruit. Je kunt er ook vlees kopen, daar kan je levende kippen kopen of vers geslachte kipjes met de kop er nog aan. Het stonk er verschrikkelijk en barstte van de vliegen. De meiden vonden het niets en hebben in de auto gewacht toen wij vlees gingen kopen. Nou ik kan je vertellen, ik koop daar ook geen vlees meer, er zijn gelukkig we andere mogelijkheden. Inmiddels heb ik via internet vlees besteld en dat ziet er prima uit. Ook weer opgelost.

We hebben behoorlijk last gehad van de grote stroomstoring, heel noord India zat zonder stroom en wij ook een hele nacht, dat was wel zweten in bed. We hebben nl. geen generator! we hebben wel inverters, dat zijn eigenlijk gewoon hele grote accu's, maar daar draaien de airco's  niet op en ook de vriezer en de koelkast niet. Gelukkig hebben we goede apparaten en bleef alles ok ondanks de langdurige storing. Die ochtend was het verkeer ook een grote chaos nu denk jij, dat is het daar toch altijd, maar dat valt best mee. Het is wel druk, maar als de stoplichten werken, dan loopt het redelijk door. Als de stoplichten niet werken, dan komen er wel verkeersagenten, maar loopt alles toch behoorlijk vast.

Ik heb inmiddels ook een website van een Zwitserse bakker in Delhi gevonden waar je brood kunt bestellen en thuis laten bezorgen. Heb ik meteen gedaan, het brood is erg goed,  Het Indiase brood dat we tot nu toe hadden, vonden we allemaal niet geweldig dus ik ben blij dat ik een goed alternatief heb gevonden. Ook weer zoiets dat je uit moet zoeken. Zo ben ik hier voorlopig nog wel even lekker bezig met al dit soort zaken uitzoeken. Zodra dat allemaal op orde is, ga ik uitzoeken wat er nog meer voor nuttigs te doen is hier en dat is vast heel veel.

Met Fred gaat het goed. Hij begint al wel een beetje te wennen  aan de warmte, maar we kunnen nog niet te lang wandelen. Dus nadat ik 's morgens een wandeling van ongeveer een half uur tot 3 kwartier  met hem heb gedaan, gaan we de rest van de dag alleen nog korte rondjes in de wijk. Vooral in de wijk moet je goed oppassen voor straathonden en bovendien zijn er hier niet echt stoepen dus is het ook oppassen geblazen voor het verkeer. Fred wordt er nog een beetje nerveus van, maar dat went ook wel. Wel heeft hij natuurlijk alweer de nodige katten gespot en dan vergeet hij alles. Ook zijn er hier heel veel eekhoorntjes en die vindt hij super interessant vooral als we door het park lopen en als hij mee mag naar het zwembad bij de ambassade dan ziet hij ze overal rondspringen. Wat ook een nieuwe hobby van hem is is hagedisjes/gekko's bestuderen. Vooral 's avonds zitten die bij ons op het raam wij kunnen precies zien wanneer er 1 rondloopt, dan gaat Fred z'n staartje als een propellortje heen en weer.

We hebben inmiddels ook een manage gevonden waar Hanna kan gaan paardrijden. Ze heeft inmiddels twee lessen achter de rug en vindt het er erg leuk. De manege is heel basic. Alles is buiten dus als het hard regent, gaat de les niet door. Het zijn mooie, goed verzorgde paarden. De paarden zijn gepensioneerde polo- en racepaarden, die niet meer op topniveau kunnen presteren, maar uitstekend functioneren als manegepaarden. Het zijn pittige paardjes en dat vindt Hanna juist leuk. Ze staat ingepland in de les van zaterdagochtend 8.30! Dus vroeg op, het is circa 25 minuten rijden bij ons vandaan.Jelle en Bregt gaan niet mee naar de les, die gaan proberen om samen te gaan fietsen in een groot park hier vlakbij.

We zijn inmiddels ook met de metro op reis geweest naar Old Delhi gegaan. De metro is een prima vervoermiddel, schoon snel en veilig. Voor vrouwen is er een apart deel, daar mag je gaan zitten, maar het hoeft niet. Het is er veel rustiger dan in het gemengde deel dus de meiden en ik gingen lekker in het vrouwendeel en Jelle in het overvolle gemengde deel. Sorry, verschil moet er zijn.  


Old Delhi is wel behoorlijk anders dan het deel waar wij wonen, nog veel voller, drukker en hectischer, maar het was erg leuk en de meiden doen dat hartstikke goed. We zijn overigens tot nu toe nog nooit lastig gevallen op wat voor manier dan ook. Wel worden we natuurlijk uitgebreid bekeken, vooral de meiden met hun blonde haren! We wilden eigenlijk het Rode Fort bezoeken, maar helaas, in verband met de voorbereidingen voor Independence Day (15 augustus) was dat gesloten. Dus hebben we een wandeling gemaakt door Chandni Chowk, ook een prachtige belevenis. Al die kleine winkeltjes en eetstalletjes al die geuren, mensen geluiden, heel indrukwekkend. Daarna even bij komen bij de MacDonalds ja hoor die hebben ze daar ook. Lekker met een ijsje en koffie voor het raam gezeten. Zo konden wij lekker naar de mensen buiten gluren en jawel hoor, zij naar ons binnen! Buiten stonden een aantal mannen met in de doek om hun hoofd wat kleine instrumenten gestoken. Wij zaten te bedenken wat voor werk ze zouden doen. Nou daar kwamen we snel genoeg achter. Ze peuteren je oor schoon!! Getver... wat een nare baan. Na de korte pauze zijn we weer richting metrostation gewandeld en met de metro terug naar huis.

We hebben inmiddels ook kennis gemaakt met de medische sector hier in India. Hanna heeft een ingegroeide teennagel en die is gaan ontsteken. Dus vorige week dinsdag maar eens even de dokter gebeld. Hij was die dag niet in Delhi en de volgende dag was een vrije dag dus hij zou er pas donderdag naar kunnen kijken. Maar, zo zei hij, start maar vast met een antibiotica kuur en hij gaf me de namen van de medicijnen die ik zo kan halen bij elke apotheek! Ik vond dat niet zo'n goed plan, wil toch liever dat er eerst iemand naar kijkt. Dus de volgende dokter gebeld, een kinderarts van wie ik de naam van Lucy (moeder van klasgenoot van Hanna) had gekregen. Die verwees me naar een andere dokter omdat hij 's middags geen tijd had om ons te ontvangen. Ik werd er een beetje moedeloos van, want als ik het zo schrijf, lijkt het of het allemaal heel vlot ging, maar dat was niet zo. Na wat nadenken en overleg met Jelle, het Max Med Center gebeld. Een soort polikliniek van het Max Hospital dat heel goed bekend staat. Ik werd superefficient te woord gestaan aan de telefoon en kon 's middags om drie uur komen met Hanna. Zo gezegd, zo gedaan. Na te zijn ingeschreven en de rekening voor het consult te hebben betaald, konden we direct doorlopen naar de dokter. Die heeft de teen bestudeert en zoals we al dachten, flink ontstoken. Dus voetenbaden (deden we gelukkig al) een antibioticakuurtje, een zalf en pijnstillers (waar je helemaal nock-out van gaat dus die heb ik weer opgeborgen) en zaterdag terugkomen! Ik ben heel blij met deze poli en het zit ook nog superdichtbij, we kunnen er naartoe lopen! Zaterdag is Jelle met Hanna naar de dokter gegaan, hij was redelijk tevreden, maar het is nog niet goed. Dus de kuur is nog wat verlengd, doorgaan met de voetenbadjes en zalf smeren. We hadden ons niet zo goed gerealiseerd dat je hier veel voorzichtiger moet zijn met ontstekingen door de warmte. Anders waren we wel eerder met haar naar de dokter gegaan. Gelukkig lijkt het wel goed te komen zonder dat erin gesneden moet worden.

Zo dat was de start van onze blog. Vanaf nu ga ik onze blog regelmatig bijhouden!