Ze zijn er!!

Zaterdag 15 februari het is zover, de familie Van der Velde komt en Herma is echt mee gekomen echt een supergeweldige prestatie van haar! Ik ben echt trots op haar en vereerd dat ze dat voor me over heeft. Omdat ze met Emirates vlogen, hadden ze er ook een taxi bij om hen naar ons huis te brengen. Dus hadden we afgesproken dat wij thuis op ze zouden wachten, maar dat deden we natuurlijk niet echt. Zaterdag stonden we ruim op tijd op de luchthaven op ze te wachten en het was heerlijk ze weer te zien. Snel alles en iedereen in de auto's geladen en naar huis. Daar hebben we heerlijk bij zitten praten, genoten van alle leuke dingen die ze mee brachten maar vooral genoten, enorm genoten van het feit dat ze er waren. En het is weer als vanouds. We zijn een flink aantal jaren samen op vakantie geweest, zowel in de zomer als in de winter en iedere vakantie was weer een feest. En dat is het nu ook! Op vakantie in Frankrijk hadden we de traditie minstens 1 keer confit de canard (verrukkelijke eenden pootjes) te eten. Tot mijn grote verbazing, hadden ze diezelfde blikken eenden boutjes ook bij de CANZA (de Canadese winkel waar wij onze wijn kopen). Die heb ik natuurlijk gekocht en zo hadden we de eerste avond onze traditionele vakantiemaaltijd.

Zondag eerst naar de Lotustempel geweest, daarna lekker op het dakterras in de zon gezeten. Later in de middag de shoppingmall bestormd, dat leek ons wel een mooi rustig programma voor de eerste dag.

Maandagochtend vroeg op (half zes!!), om te fietsen door Old Delhi. Wat was alweer een fantastische ervaring voor iedereen. Ook Hanna en Bregt konden mee want Hanna had vrij van school en Bregt hebben we ook lekker vrij gegeven. We hebben heerlijk genoten met z'n allen. Veel leuke dingen gedaan, veel gelachen, flink bijgepraat, lekker gegeten en gedronken kortom; het was fantastisch. Helaas ging het veel te snel en voordat we het wisten was het al weer zondagochtend. Om half acht stond Surender weer klaar voor ons om Herma, Edgar, Junior en Lovely weer naar de luchthaven te brengen. Dat was voor ons allemaal flink slikken. En natuurlijk was het meteen heel erg stil in huis. Gelukkig blijft oma Tine nog een poosje bij ons en daar genieten we ook enorm van. 

Annie is gewond!

Maandagochtend half negen, ik heb zojuist Hanna afgezet bij school en rij richting Nehru Park om Fred uit te laten. Ik rij op een brede weg en rij helemaal links want er komt een zijweg van rechts en niemand heeft enig idee hoe de voorrangsregels hier werken, dus neemt iedereen voorrang. Er komen meerdere auto's van links en de rechterbaan is vrij voor hen. Helaas zat er een bestuurder tussen die nog meer haast had dan de anderen en al afslaand ook nog even iemand in wilde halen en jawel, toen reed hij zo bij Annie naar binnen. De hele deur aan de bestuurderskant (mijn kant dus) in de prak!!

Gelukkig stopte hij wel en begon zich meteen te verontschuldigen dat het zijn fout was, ja dat dacht ik ook! Er stopte ook meteen een vriendelijke chauffeur van een andere ambassade om te kijken of ik hulp nodig had, heel attent. Ik heb meteen Surender gebeld die was gelukkig nog op de ambassade vlakbij waar het ongelukt gebeurde. Surender nam situatie op, kreeg uitleg van de vriendelijke chauffeur die gestopt was en ging toen driftig in discussie met de 'schuldige'. Na enige tijd was de discussie afgerond, de man zou woensdag met Annie naar de garage gaan, maar dat vond ik geen goed plan. Zaterdag komt de familie Van der Velde en dan hebben we Annie nodig en heb ik geen zin in allerlei gedoe met garages e.d. Dus ging Surender nog dezelfde dag naar de garage. Hij zou eerst een gaan informeren wat de kosten voor de reparatie zijn en wanneer Annie gemaakt kan worden. Maar al wie er terug kwam, geen Surender. Om een uur of twee belde hij op of ik de kleurencode van Annie wist. Nou niet dus, maar waarom, "omdat de auto zo gespoten wordt" zo was het antwoord van Surender. "Oh is ze al gemaakt dan, ja, hoor alleen nog even spuiten en dan is ze weer klaar." Fantastisch toch, 's morgens in de prak, 's middags weer gemaakt! En dat voor slechts 2.200 roepies (ca. 27euro!).

Nu nog zien dat de schuldige de kosten gaat betalen, dat wordt echt een uitdaging. Want voor ons is 2.200 roepies dan wel niet zo veel geld, voor die man natuurlijk wel. Maar eens kijken hoe we dat gaan oplossen in ieder geval ziet Annie er weer prachtig uit, ze helaas alleen wel een van haar naamstickers kwijt!

13!

Ja dat ik jarig was, is natuurlijk best leuk, maar na mij was Bregt natuurlijk weer jarig! De jongedame is 13 geworden op 13 februari, mooie getallen. Natuurlijk hadden we het hele huis voor haar versierd, hadden we veel cadeautjes voor haar die ze bij het ontbijt uit mocht pakken. Ze was op een donderdag jarig dus moest wel gewoon naar school, met een lekkere bak vol zelf gemaakte merengue voor haar vriendinnen. Uit school kwam 1 van haar vriendinnen mee naar huis dus dat was erg gezellig voor haar. Natuurlijk had oma weer een lekkere appeltaart voor haar gebakken dus uit school hadden we thee met heerlijke verse appeltaart. Haar feestje wil ze pas in april houden omdat ze een feestje aan het zwembad van de ambassade wil organiseren en daarvoor is het nu echt nog veel te koud!

50!

Feest dus! Want 25 januari was het dan zover, ik was jarig en ben 50 geworden. Het blijft toch een beetje onwennig, 50, zo voel ik me niet, maar hoe voelt een 50-jarige zich dan? Geen idee dus gewoon maar doorgaan of je nu 49 of 50 bent.

Eigenlijk wilde ik mijn verjaardag zoals altijd gewoon rustig voorbij laten gaan. Maar ja, als m'n moeder en m'n oom en tante speciaal uit Nederland overkomen om mijn verjaardag te vieren, dan kan je natuurlijk niet meer om dat feestje heen! Bovendien konden we het dan mooi meteen combineren meteen housewarming voor ons nieuwe huis. Dus cateraar gebeld en aan de slag met de voorbereidingen. 

's Morgens werd ik lekker verwend met een gezellig ontbijt en heel veel cadeautjes. Omdat ik nogal achter loop op het gebied van de apparaten, heb ik van mijn schatten een prachtige iPhone gekregen! En voor Annie kreeg is een echte bullbar (een rek dat je voorop de auto monteert om het autootje te beschermen tegen koeien en ander overstekend wild) en leuke stickers met haar naam en ogen en pootjes, Annie ziet er nu echt helemaal geweldig uit!

Het feest 's avonds was erg gezellig. Het was echt superrelaxed, de cateraar kwam om een uur of 5, de keuken werd helemaal vol geladen met potten, pannen, borden, bestek, glazen en eten. Om een uur of 8 begon het gezellig druk te worden en we hebben met z'n allen en mede dankzij de uitstekende zorg van de cateraar, een leuke avond gehad met heerlijk eten. Om een uur of twaalf was iedereen weer vertrokken en werd de keuken brandschoon weer opgeleverd door de mannen. Wat een zaligheid. We hoefden zelf alleen nog maar een laatste drankje te doen en gezellig na te praten. De volgende ochtend hebben we bij het ontbijt alle cadeautjes uitgepakt en we zijn weer enorm verwend. Heel erg lief allemaal.

Nog meer bezoek

En dan komt er na 2 weken genieten toch weer een einde aan het bezoek. Tenminste van dat van Hans en Els. Mijn moeder blijft nog een poosje. Op 4 februari heb ik Hans en Els 's avonds laat weer naar de luchthaven gebracht en zijn ze weer vertrokken naar huis. De volgende morgen waren ze gelukkig weer veilig thuis in Leusden. Wel weer even wennen natuurlijk, voor Hans en Els, maar ook voor ons. Het was opeens wel weer heel erg stil in huis. Gelukkig hebben we het volgende bezoek alweer in het vooruitzicht, Herma, Edgar, Lovely en Junior komen 15 februari naar ons toe. Heel bijzonder want Herma heeft vliegangst en had me vooraf bezworen dat ze nooit bij me op bezoek zou komen en nu komt ze dus toch. Ik ben er echt zo superblij mee en wij allemaal trouwens.

Dus we moeten weer bedden gaan regelen, kamers opnieuw indelen, boodschappen, heel veel boodschappen in huis halen en een leuk programma voor ze organiseren. Allemaal leuk om te doen vooral omdat we erg naar hun komst uitkijken.

Bezoek

Na een heerlijke vakantie en nog een paar dagen klussen in huis was het dan toch weer zover! School en werk zijn weer begonnen en iedereen is weer terug in het ritme. De eerste dag is altijd weer even wennen, maar daarna gaat het ook weer vanzelf. Tijd om ons voor te bereiden op bezoek want op 22 januari komen mijn moeder samen met Hans en Els (oom en tante) bij ons op bezoek. Dus snel de logeerkamer in orde maken, gordijnen bestellen, een kast in elkaar knutselen, een extra bed regelen, Bregt haar kamer opruimen want zij krijgt oma te logeren kortom, we hadden weer genoeg te doen. Gelukkig was alles op tijd klaar. Nog even de boiler checken, helaas.... die deed het niet meer, geen warm water. Snel de technische dienst gebeld, nieuw element erin en ja hoor het werkt weer. Nog een keer checken, helaas de boiler lekt, hup weer de technische dienst gebeld en nieuwe slangetjes gemonteerd, nu doet alles het echt. Alleen de lift nog niet. Er is geen onderhoudscontract dus komt er ook geen monteur om de storing te verhelpen. Zucht.....

Woensdagnacht 23 januari was het dan eindelijke zover, ik kon de familie op gaan halen op de luchthaven. Gelukkig had ik maandag mijn moeder nog even gebeld, anders had ik dinsdagnacht op de luchthavengestaan!! Het was heerlijk ze weer te zien. Hans en Els zijn 2 weken gebleven en m'n moeder blijft nog tot begin maart, heerlijk! We hebben weer veel gezien en gedaan. Natuurlijk zijn we naar de Taj Mahal geweest en naar het Agra Fort. 

Deze keer hebben we ook de baby Taj gezien, de Tombe van Itimad ud-Daulah, voor mij ook de eerste keer en zeer de moeite waard!  

We zijn natuurlijk  ook naar allerlei bezienswaardigheden hier in Delhi geweest. Hans vond vooral Old Delhi erg leuk, daar zijn we zelfs 2 keer naartoe geweest. Het was een groot feest. Over feest gesproken, daar kwamen ze eigenlijk voor, voor het feest.