Terug in Deil

Nadat wij alles hadden uitgezocht wat wel en niet mee moest, hadden we op zaterdag 27 mei een verkoop. Dat was een hele belevenis! We hadden een veilingmeester ingehuurd die werkelijk alles, maar dan ook echt alles kan verkopen. De verkoop startte om 1 uur en al om 12 uur stonden er mensen voor de deur te wachten om erin te mogen. Het huis stroomde vol, vooral met mannen en binnen anderhalf uur was alles wat we wilden verkopen weg! Heel efficient.
Na de verkoop was het tijd voor Hanna's graduation ceremony. Het was bijzonder om mee te mogen maken. Dat heeft ze toch maar mooi gedaan, die prachtige dochter van ons!

Op 29 mei zijn de mannen van het verhuisbedrijf begonnen met het inpakken van onze boedel in Delhi. Na 2 dagen hard werken was alles goed ingepakt en kon de container geladen worden.

Wij waren inmiddels vertrokken naar een hotel. Fred was uit logeren bij Sanneke en haar gezin. Hun jongste dochter is bang voor honden dus Fred mocht als therapeut aan de slag en hij heeft zijn werk goed gedaan! Aan het eind van de week wilden de meisjes Fred bijna niet meer lagen gaan!
Alleen Spooky is tot het allerlaatste moment in het huis gebleven, moederziel alleen in dat lege huis. Gelukkig heeft ze het goed doorstaan.




Intussen hadden we ook de grote auto verkocht aan een leuk jong stel, we hopen dat ze veel plezier van de auto hebben. Ook Annie moest verkocht worden, want hoe graag ik het ook had gewild, ze mocht niet mee naar Nederland. Gelukkig is ze gekocht door een bijzonder aardige collega van de Amerikaanse School. Hij heeft beloofd goed voor haar te zorgen.

Na een week van inpakken en laatste zaken afhandelen, maar vooral een week van afscheid nemen van onze dierbare Rosemary en Surender, van Sonu, Reka, Mahavir en zijn zoontje Chander en alle lieve, dierbare vrienden, was het 3 juni zo ver, onze koffers gepakt, Fred opgehaald, Spooky uit het lege huis gehaald, voor de allerlaatste keer afscheid genomen en door naar het vliegveld.
Het inchecken van Fred en Spooky verliep uitermate soepel. Het KLM personeel was zeer zorgzaam en behulpzaam. Bij de gate stond de dame die een en ander begeleid had op ons te wachten om te melden dat Fred en Spooky veilig in het vliegtuig zaten. Echt Super!!!
Aangekomen in Nederland werden ze super vlot uitgeladen en bij ons gebracht. Fred had het duidelijk wel zwaar gehad en moest echt bijkomen, maar halverwege de rit in de taxi naar huis, was hij alweer aardig bijgekomen en eenmaal thuis was hij super blij!!
Het welkom thuis was heerlijk met allemaal lieve vrienden en mijn moeder, heerlijk om ze weer te zien.

En nu zijn we alweer bijna 2 maanden thuis. Inmiddels is de container hier aangekomen en uitgeladen. Onze spullen hebben een lange reis overzee gemaakt en zijn allemaal weer heel aangekomen! De meeste dozen zijn inmiddels uitgepakt en het huis begint weer aardig op orde te komen. Het gewone leven gaat weer beginnen. Jelle is alweer een week of 6 aan het werk in Den Haag. Hij blijft als Teammanager Internationalisering MKB Internationale Programma's wel in buitenlandse sferen, dus wie weet, gaan we in de toekomst nog eens op avontuur. Hanna gaat straks in Maastricht studeren, ze heeft een mooie kamer in Maastricht gevonden en we hebben inmiddels de eerste spullen daar naartoe gebracht. Per 1 september start haar nieuwe avontuur bij iArts aan de Zuid Hogeschool!
Bregt gaat eind augustus starten bij Helicon in Den Bosch. Heerlijk aan de slag met een leuke opleiding met dieren, haar passie! Zelf ga ik per half augustus weer aan de slag bij de gemeente Geldermalsen. Ik mag tijdelijk mijn 'oude' baan weer oppakken, een wel heel aangename manier om weer aan de slag te gaan!

5 jaar India was een prachtige ervaring met heel veel pieken en natuurlijk ook dalen. Een avontuur dat we als gezin hebben beleefd en dat ik voor geen goud had willen missen. We missen India, de mensen, ons leven daar en het avontuur. Voorlopig gaan we weer wennen aan het rustige Deil, genieten van familie en vrienden om ons heen en wie weet wat de toekomst brengt!!

Uitbundig

Het is ruim boven de 40 graden en alle bomen staan uitbundig in bloei! Waar halen ze de energie vandaan??

Wat ook heel uitbundig was, was de bruiloft waar we afgelopen maandagavond naartoe zijn geweest. Ik doe mijn boodschappen altijd bij mijn vaste kruideniers winkeltje, met de nadruk op tje want het is een ruimte van 4 bij 4 meter dat stampvol met van alles en nog wat staat. Deze winkel wordt gerund door vader en zoon en ze hebben ook nog een winkel in glas en plastic waren, potten, pannen en nog heel veel meer. Die wordt gerund door de andere zoon. Een erg leuke familie. Enige tijd geleden vertelde Arun, de zoon, dat hij gaat trouwen en ik natuurlijk meteen vol belangstelling vragen stellen. Hij vroeg me of ik naar zijn trouwerij wilde komen en ja, natuurlijk wil ik dat. Een week of 2 geleden vroeg de vader of we 's avonds thuis waren, dan zou hij ons officieel uit komen nodigen! Maandagavond zijn Jelle en ik samen naar de bruiloft gegaan. We kwamen om 21.15 aan op een schitterende locatie met heel veel gasten. Het was zowel binnen als buiten, alles was prachtig aangekleed. Gelukkig konden we binnen zitten want het was toch nog 41 graden buiten. We hebben heerlijk genoten van alle prachtig uitgedoste vrouwen. De mannen waren jammer genoeg minder traditioneel gekleed. Om een uur of half 11 begon er buiten wat reuring te komen dus wij naar buiten en ja hoor de bruidegom was in aantocht. In een koetsje met 2 paarden ervoor en er omheen dansende mensen, trommelaars en jongens met verlichte parasols het zag er schitterend uit. Zo'n optocht van slechts 20 meter duurt rustig een half uur, het is allemaal onderdeel van het feest. Nadat de bruidegom was aangekomen, moest hij nog onderhandelen met de vrouwen om binnen te komen en dat is gelukkig goed gegaan dus mocht hij het lint doorknippen. Vervolgens werd er op het podium voor de bruidegom een puja (religieus ritueel) gedaan. Daarna was het wachten op de bruid. Om een uur of half 12 kwam de schitterend geklede bruid aan. Ze werd naar een podium geleid waar de bruidegom al op haar stond te wachten en vervolgens hebben ze elkaar de bloemenkrans om gehangen en was de ceremonie compleet. Het was weer heel bijzonder om dit mee te maken!

De laatste maand

Ja, het is echt waar, dit is onze laatste maand hier in India! Het is bijna niet voor te stellen dat het 5 jaar geleden is dat we vertrokken. We hebben zo veel beleefd, ups en downs gehad, prachtige reizen gemaakt, 200% genoten van dit schitterende land en nu is het bijna voorbij. We kijken er alle 4 met gemengde gevoelens naar. We hebben hier een prachtige tijd gehad en zijn nog lang niet uitgekeken! Maar het is ook goed om weer terug te gaan naar Nederland. Hanna en Bregt beginnen allebei aan een nieuw avontuur op school. Jelle weer lekker aan het werk in Den Haag, Fred straks weer helemaal blij in het koele Nederland en wat Spooky er van gaat vinden.........
Zelf ga ik ook weer aan de slag, op zoek naar een leuke nieuwe uitdaging.
Nu eerst nog even de laatste loodjes. In 5 jaar verzamel je toch weer een heleboel spullen en die moeten allemaal uitgezocht worden, wat gaat mee, wat wordt verkocht en wat geven we weg.
En natuurlijk vooral nog even genieten van alle leuke dingen! Jelle is net terug van zijn foto safari en heeft echt schitterende foto's gemaakt. Het was zijn cadeau voor z'n vijftigste verjaardag, het heeft een jaar geduurd, maar het is er toch nog van gekomen en hij heeft enorm genoten.
Hanna en Bregt zijn nog hard aan het werk. Hanna zit nu middenin haar examens en is 19 mei klaar, Bregt heeft de laatste week van mei haar semester examens en moet dus nog even aan het werk. Zaterdag 27 mei is Hanna's graduation ceremony.
Zaterdag 3 juni vliegen we samen met Fred en Spooky terug naar Nederland.

laatste jaar genieten van deze prachtige boom

Spannend!

Het allerlaatste bezoek uit Nederland

Ja, nu onze tijd hier in Delhi er bijna op zit, is het ook tijd voor ons allerlaatste bezoek uit Nederland.
Jamilla, Hanna's vriendin en ons buurmeisje (inmiddels meer jonge buurvrouw) uit Deil komt nog een keer. Haar bezoek vorig jaar samen met haar ouders is zo goed bevallen, dat ze nog wel een keer wilde komen. En dat vinden wij natuurlijk super leuk. Toen we haar zondagnacht ophaalden op de luchthaven, had ze alweer een Zweedse backpacker onder haar hoede genomen. We hebben hem naar een taxi gebracht zodat hij veilig naar zijn hotel kon reizen. Daarna met z'n drietjes snel naar huis. De eerste dagen dat Jamilla er was, moesten de meiden nog naar school. Dat was helemaal niet erg, want Jamilla en ik hebben ons samen prima vermaakt terwijl de meiden op school zaten. Vrijdag had Hanna Senior skip day (traditioneel spijbelen de laatste jaars een dag tegen het eind van het schooljaar met z'n allen 1 dag), dat kwam mooi uit nu Jamilla er was.

lunch op de theeplantage

Zaterdagochtend vertrokken we om 8.45 naar de luchthaven op weg naar Dibrugarh in Assam. De reis verliep voorspoedig en in Dibrugarh aangekomen, vonden we al snel onze auto met chauffeur en gids. We werden naar een theeplantage huis gebracht, waar we de eerst 2 nachten bleven. Het was een prachtig oud huis middenin een theeplantage. We hebben daar heerlijk door de theeplantages gewandeld, een theefabriek bezocht, thee geproefd (met melk blèh!). We hebben een boottocht gemaakt op de rivier de Brahmaputra naar een zand eiland in de rivier waar voor ons een picnic werd geregeld (met toilet tent!). De Brahmaputra is een van de grootste rivieren ter wereld. Het is de enige mannelijke rivier in India. Volgens onze gids omdat het een hele wilde rivier is. Nu wij er waren stond de rivier relatief laag, maar gedurende de moesson wordt de rivier door de hevige regenval gecombineerd met smeltwater uit de Himalaya dit gebied wel 10 km breed.
's Avonds hadden we een Bihu dans voorstelling in de tuin van het plantage huis.

theeplantage

Bihu dans

De volgende ochtend hebben we een wandeling gemaakt in het Jokai Reserve Forest. Omdat het de hele nacht flink geregend had, hebben we weinig vogels gezien, maar de wandeling was mooi. Daarna zijn we op weg gegaan naar Jorhat en onderweg hebben we monumenten uit de 600 jaar oude Ahom dynastie bezocht en de tempels van Sivasagar. 's Avonds kwamen we aan in Thengal Manor, alweer zo'n prachtig oud theeplantage huis. Na een aangename nacht in onze Manor, zijn we vertrokken naar de veerpont om ons naar Majuli te brengen. Majuli is volgens India het grootste, bewoonde riviereiland ter wereld en het is een World Heritage Site.

gebedsruimte Manali

Op het eiland hebben we twee Hindu klooster (Manali) bezocht. In het ene klooster werden traditionele maskers gemaakt. In dit klooster mogen monniken wel trouwen en kinderen krijgen en er wonen dus een aantal gezinnen. Het andere klooster dat wij bezochten was alleen voor mannen. Jongens worden door hun ouders al op zeer jonge leeftijd (5-6 jaar) afgestaan aan het klooster. Het is een grote eer voor een familie als een gezinslid het klooster in gaat.

Olifant safari

Na ons bezoek aan Majuli zijn we naar het Kaziranga National Park gereden.  Ook Kaziranga is een World Heritage Site. Het was al laat toen we aankwamen dus meteen wat gegeten en hup naar bed. De volgende morgen vroeg op voor de olifant safari. Om 5.30 stonden we fris en vrolijk klaar. De olifant safari was echt fantastisch! We konden heel dicht bij de neushoorns komen. De eerste neushoorn die we tegen kwamen was een moeder met een kleintje, heel bijzonder.
In de middag hebben we een jeepsafari gedaan.

Rhino attack!

Omdat het licht regende, moest de kap van de jeep voor een deel dicht. Gelukkig konden we toch nog wel voldoende zien. We hadden 2 jeeps, de 3 meiden in de ene en Jelle en ik met de gids in de andere. Op een gegeven moment stond er rechts van de weg een neushoorn te grazen, heel dicht bij. Natuurlijk stopten we om hem goed te bekijken. De neushoorn werd wat onrustig en onze zag dat hij de weg over wilde steken, maar wij stonden in de weg. Dus we reden snel een stukje door. De jeep met de meiden en nog een andere jeep bleven staan. Opeens begon de neushoorn richting de jeeps te rennen, ze konden nog maar net op tijd weg rijden want de neushoorn was klaar om de jeep aan bevallen!!! Veel geschreeuw en daarna heel veel gelach in de jeeps! Wat een opluchting, dat ging maar net goed.
We hebben daarna nog een aantal safari's gedaan, met de jeep en we hebben enorm veel gezien. De tweede dag regende het helaas wel de hele dag, waardoor we weinig konden zien, het regende zo hard, dat de kap van de jeep dicht moest. In Assam valt echt super veel regen, meestal niet in maart volgens de gids, maar nu dus wel! In Assam ligt ook de plaats op aarde, Mawsynram, er valt gemiddeld 11.870 mm per jaar!!!
De laatste dag van onze reis konden we gelukkig in de ochtend nog een keer een safari met de jeep doen, want het was weer stralend mooi weer!! We hebben nog een grote kudde olifanten gezien en heel veel prachtige vogels. Het was echt een top dag. Na de safari moesten we onze koffers weer pakken met met onze lunchpakketjes de auto weer in op weg naar Guwahati om weer terug te vliegen naar Delhi. 's Avonds laat stonden we weer op de luchthaven in Delhi en gelukkig was Surender er weer om ons op te halen. Thuis wachtten Fred en Spooky ons op.
Jamilla bleef nog tot en met dinsdag bij ons en we hebben super gezellige dagen met haar gehad. Dinsdagavond moesten Jamilla en Jelle weer koffers pakken, want ze zijn samen naar Nederland vertrokken. Gelukkig komt Jelle na 10 dagen wel weer terug naar huis! Ondertussen ben ik begonnen met de voorbereidingen voor de verhuizing van ons huisraad. De verhuizer is geweest en gaat nu berekenen hoeveel dagen ze nodig hebben om in te pakken. We moeten in ieder geval uiterlijk 31 mei klaar zijn, want de huur van ons huis is per 1 juni opgezegd pffffff.

Varanasi

een van de vele ghats

Van 26 februari tot 2 maart zijn de meiden met school op kamp geweest. Bregt op ceramics kamp in de buurt van Rishikesh aan de voet van de Himalaya en Hanna is wezen raften in dezelfde omgeving. Wij waren dus een kleine week kinderloos! Hoogste tijd om samen naar Varanasi te gaan.
Varanasi is de meest heilige stad van India, voor Hindoes. Volgens onze chauffeur Surender staat Varanasi bekend om 3 dingen, de beste zijden bruids sari's, paan (bedelblad, vaak met tabak waar je op moet kauwen) en fraude! Het heilige deel van Varanasi kwam in zijn opsomming niet voor.
Maar goed, Varanasi is dus een heilige stad, maar het is ook de oudste nog levende stad in de wereld. Varanasi ligt aan de Ganges en Hindoes geloven dat als je in Varanasi sterft en gecremeerd wordt, je direct toegang hebt tot de bevrijding van de cyclus van geboorte en wedergeboorte.

mediteren bij zonsopgang

Langs de rivier zijn eindeloos veel zogenaamde ghats, trappen die leiden naar de rivier. Hindoes geloven dat de rivier de Ganges alle zonden kan weg wassen. Ook het brengen van offers in de vorm van bloemen, fruit etc. aan de rivier wordt geloofd duizend keer beter te zijn dan wanneer je dat elders doet. Varanasi is dus een echt pelgrimsoord. Iedere avond worden er Aarti ceremonies opgevoerd voor de Godin Ganges, ook Maa Ganga genoemd, uitgevoerd door Brahmanen (hoogste kaste van Indiase priesters). Overal op de ghats zie je mediterende mensen, mensen die een bad in de Ganges nemen, echt overal gebeurt iets.

Holy dip

offerandes brengen

Er zijn 2 crematie plaatsen bij de ghats, de Harishchandra Ghat en de Manikarnika Ghat. De Manikarnika Ghat is de oudste en daar wordt het eeuwige vuur dat gebruikt wordt om brandstapels aan te steken, bewaakt. De ghats worden beheerd door zogenaamde Doms beheerd. Nadat een lichaam verbrand is, wordt de as gezeefd alle juwelen en ander waardevolle zaken worden er uit gehaald en zijn eigendom van de Dom.

Manikarnika Ghat

De overledene wordt in een wit laken gewikkeld en op een baar van bamboe gelegd. Vervolgens wordt de baar met het lichaam versierd met rode/gouden doeken en bloemenslingers. De baar wordt op de schouders gedragen en door de smalle straten van het oude deel van Varanasi naar de Ghat gebracht.
Daar wordt het lichaam onder gedompeld in de Ganges en vervolgens wordt van hout een brandstapel gebouwd. De versierselen worden verwijderd en het lichaam, gewikkeld in het laken, wordt op de brandstapel gelegd. Er wordt  bovenop het lichaam ook not hout gelegd. De brandstapel wordt aangestoken met een bosje stro dat aangestoken wordt bij het eeuwige vuur. Bij de crematie zijn over het algemeen alleen mannen aanwezig (vrouwen zijn te emotioneel aldus onze gids) toch hebben we ook wel vrouwen gezien. Na ongeveer twee en een half uur is het lichaam verbrand. Daarna worden er nog weer een aantal rituelen uitgevoerd. De crematies gaan dag en nacht door. Iedereen kan overal gewoon tussendoor lopen, alleen mag je niet op de crematie plaats zelf komen en dat wil je natuurlijk ook helemaal niet. We hebben een tijd op gepaste afstand de ceremonies gevolgd. Het ziet er allemaal heel natuurlijk en integer uit. Heel bijzonder om mee te mogen maken.
We hadden een gids, Rahul, om ons alle ins en outs van Varanasi te laten zien. Hij is geboren en getogen in Varanasi en kent de stad heel goed. We hebben dankzij hem heel veel gezien en geleerd in de korte tijd dat we er waren. We verplaatsen ons met z'n drieën op zijn motor, wat op zich al een enorme belevenis was. We hebben prachtige zonsopgangen en zonsondergangen gezien, een Aarti ceremonie vanaf de boot meegemaakt, heerlijk streetfood gegeten (zonder ziek te worden) en nog heel veel meer beleefd. Varanasi is echt een heel bijzondere, intense belevenis.

zonsopgang

Feestdagen

De Kerstdagen hebben we in Nederland gevierd. De meiden hadden 3 weken vakantie dus alle tijd om naar Nederland te gaan. Niet alleen om vakantie te vieren, maar vooral ook om voorbereidingen te treffen voor onze aanstaande verhuizing terug naar Nederland. Want het gaat nu wel heel erg snel.
Voor de verbouwing van ons huis hebben we vloeren uitgezocht, de indeling van de zolder besproken, allerlei spullen aangeschaft, verf kleuren uitgezocht, hartstikke druk dus.
Omdat Hanna een interessante art opleiding in Kalmar, Zweden heeft gevonden, is ze samen met Jelle nog 3 dagen naar Zweden geweest. De opleiding en alles er omheen ziet er heel goed uit en ze gaat zich aanmelden. Het wordt dus Maastricht of Kalmar. Eerst even afwachten hoe het selectieproces verloopt natuurlijk. Bregt en ik zijn naar Helicon in Den Bosch geweest voor een MBO opleiding met dieren. Het zag er allemaal heel goed uit en Bregt gaat zich voor deze opleiding aanmelden. Dus daar zit ook schot in!
Na 3 weken was het dan weer tijd om terug te gaan naar Delhi, naar Fred en Spooky die het erg goed gehad hadden met Rosemary. Gelukkig zijn ze altijd nog wel heel blij ons weer te zien!
Vlak voor ons vertrek naar Nederland is de kleindochter van Rosemary geboren. Ze is helemaal in de wolken. Nu heeft ze een kleinzoon en een kleindochter.

Aaron

Priyana

In januari was het natuurlijk weer tijd voor mijn verjaardag. Als er nog speciale dingen zijn die we uit India mee willen nemen, moeten we dat nu wel gaan regelen. Ik bedacht dat ik nog wel een mooi marmeren altaartje mee wil nemen, dus dat kreeg ik voor mijn verjaardag. Spooky vond het in ieder geval een geslaagd cadeau!

En 13 februari was het dan zover: Bregt is 16 geworden. Op de dag zelf hebben we gezellig thuis verjaardag gevierd, samen met Fabienne, de stagiaire bij Jelle op kantoor die een paar weken bij ons in huis heeft gewoond en sindsdien elke week gezellig komt eten. Bregt is zowel thuis als op school door haar vriendinnen heerlijk verwend. Het weekend na haar verjaardag heeft ze een feest gegeven voor een heleboel vriendinnen en vrienden. Daarna zijn er een aantal meiden blijven slapen, de hele woonkamer lag vol! Ze heeft er van genoten.

Pushkar Camel Fair 2016

Eindelijk zijn we dan naar de Pushkar Camel Fair geweest! Dit is een van de grootste kamelen markten ter wereld. De fair wordt ieder jaar gehouden in november en het lukte ons steeds niet om er heen te gaan. Maar nu dus wel! De meiden wilden niet mee dus zijn Jelle en ik met z'n tweetjes gegaan. Bregt ging logeren bij een vriendin en Hanna bleef thuis. Dat was voor ons best spannend, Hanna zelf vond daar niks spannends aan.
Wat wel een klein probleempje was voor we vertrokken is dat de regering alle 500 en 1.000 roepie biljetten ongeldig heeft verklaard in de nacht van 8 op 9 november. Slik!!!! Nu hebben we dus alleen nog 100, 50, 20 en 10 roepie biljetten. En dat in een economie waar transacties veelal cash gedaan worden. We kunnen onze oude biljetten tot 30 december inleveren of omruilen bij de bank en vanaf 10 november zou er weer geld beschikbaar zijn in de pinautomaten. En nu staan er dus iedere dag lange rijen bij de banken van mensen die geld om willen ruilen. De pinautomaten worden maar mondjesmaat bijgevuld en zijn dus ook weer heel snel leeg. Bovendien mag je maar 2.000 roepie per dag pinnen (ongeveer 30 euro). De maatregelen zijn overigens bedoeld om corruptie en zwart geld aan te pakken. Dat is natuurlijk wel erg goed en mensen zijn hier over het algemeen dan ook heel positief over de maatregelen, ondanks dat ze er zelf natuurlijk veel last van hebben.
Wij gingen dus op stap met een heel klein beetje geld. Gelukkig had Hanna zelf nog aardig wat 100 roepie biljetten dus hoefden we die niet helemaal zonder geld achter te laten. Zelf had ik nog 700 roepies om mee te nemen.
Op vrijdag om 6 uur zijn we op de trein gestapt. Na een reis van 4 uur kwamen we aan in Jaipur. Ons hotel lag pal tegenover het station dus we konden lopen (dat scheelde weer roepies). Na een lekkere rustige nacht gingen we de volgende ochtend even bij de pinautomaat in de buurt kijken en ja hoor, er zat geld in, de rij was slechts 10 wachtenden dus wij in de rij. We hadden geluk, toen we aan de beurt waren, zat er nog geld in en konden we allebei 2.000 roepie pinnen. Joepie!!!
Om half tien vertrokken we van Jaipur naar Ajmer. Daar aangekomen moesten we met de taxi door naar Pushkar. Gelukkig hadden we geld dus we gingen op weg. Tijdens de rit meldde de chauffeur dat hij ook oud geld aan neemt en dat hadden we voor de zekerheid bij ons! Ons hotel in Pushkar lag vlak bij het fair terrein dus konden we lopen.

De fair was echt fantastisch. Op het fair terrein waren allerlei activiteiten; spelletjes zoals stoelendans en touwtrekken, muziek en dans voorstellingen, ritjes op de kameel, paarden keuringen etc. Achter het fair terrein begint de woestijn en daar waren de paarden en de kamelen voor de handel. We hebben schitterende marwari paarden gezien en prachtige kamelen. Daar waren ook alle marktkramen met allerhande materialen voor de versiering van de kamelen, zadels etc. Vooral de kramen ver de versierselen waren heel kleurrijk, het zag er prachtig uit. Het was niet zo druk als we hadden verwacht, maar dat kwam volgens de hotel eigenaar omdat heel veel mensen geen of weinig geld hebben in verband met de maatregelen van de overheid. Het was wel een heerlijke chaos op het terrein en het programma dat we gekregen hadden gaf maar een beperkt aantal activiteiten weer.

We zijn dus gewoon lekker op de tribune gaan zitten en hebben heerlijk om ons heen gekeken en alles over ons heen laten komen. Er was naast het fair terrein ook nog een grote kermis met wel 6 reuze raden!! Omdat ik nog nooit in een reuze rad had gezeten, leek het me wel een plan om dat nu eens te doen. Het eerste rad waar we kwamen ging nogal snel rond, dus de volgende dan maar. Voor de zekerheid nog even gevraagd of die niet te hard ging, nee hoor! Voor 100 roepies mochten we samen in het rad. De bakjes waar we in zaten waren absoluut onveilig, maar het rad begon meteen te draaien dus we moesten mee. En natuurlijk draaide het rad wel behoorlijk snel rond, we moesten ons stevig vast houden en Jelle kon niet eens foto's maken. Gelukkig ging het laatste rondje langzaam en kon hij toch nog wat foto's maken. Het was een bijzondere, maar eenmalige ervaring!! De muziek op de kermis was echt kneiterhard en iedere attractie had natuurlijk zijn eigen muziek!! We kwamen half doof van het terrein af. In het oude centrum van Puskar was het een en al markt. We hebben de hele middag en avond heerlijk rondgedwaald. Zondagochtend was er een keuring voor jonge marwari paarden tot 30 maanden. Er kwamen werkelijk schitterende paarden voorbij, wat een feest om naar te kijken.

Om 2 uur moesten we weer met de taxi mee terug naar Ajmer om daar op de trein naar Jaipur te stappen. Helaas konden we geen plaats krijgen op de trein van Jaipur naar Delhi en moesten we dus alsnog vliegtickets boeken om thuis te komen. Gelukkig kan dat allemaal met plastic betaald worden dus om half 11 's avonds waren we na een heerlijk weekend weer thuis in Delhi.